Το γεγονός ότι η 7μηνη διαπραγμάτευση που διενήργησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου με την πλευρά της Ευρωζώνης και ειδικότερα με την κυβέρνηση της Γερμανίας αποτέλεσε στην πραγματικότητα τμήμα των ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών εντός και εκτός Ευρωζώνης, βασικά μεταξύ των ΗΠΑ και της Γερμανίας, έρχεται να επιβεβαιώσει η «απόρρητη έκθεση» του Ελληνα πρέσβη στην Ουάσιγκτον, Χρ. Παναγόπουλου για τα γεγονότα της περιόδου, τμήμα της οποίας παρουσίασε η εφημερίδα «Καθημερινή».

Σε αυτήν, αποτυπώνονται οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις, οι διεμβολισμοί, οι «συμβουλές» και οι κατευθύνσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ προς την ελληνική κυβέρνηση σε όλη τη διάρκεια των αντιλαϊκών παζαριών.

Χαρακτηριστικά, μεταφέροντας το κλίμα των συζητήσεων, που ο ίδιος είχε με «τακτικό συνομιλητή» του «ανώτατο αξιωματούχο του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ», ο Ελληνας πρέσβης ενημερώνει τους αποδέκτες της επιστολής, για τα παρακάτω:

-- Οτι ο Αμερικανός αξιωματούχος εξήρε την ελληνική κυβέρνηση «για τη στάση που τήρησε και τη γενναιότητα που επέδειξε κατά τη λήψη των αποφάσεων, ωστόσο, παρότρυνε την Αθήνα να αποφύγει να αντιπαρατεθεί «μετωπικά» με το Βερολίνο (λεκτικές επιθέσεις, καμπάνια σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης)».

-- «Δεν θα πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στο Βερολίνο να επιβάλει τις γνωστές απόψεις του», τονίζει χαρακτηριστικά ο παράγοντας των ΗΠΑ στον Ελληνα πρέσβη. Και, βέβαια, καθόλου τυχαία, το ίδιο επιχείρημα προβάλλεται από τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, τη συγκυβέρνηση και τα κόμματά της, στην προσπάθειά τους να «δικαιολογήσουν» το τρίτο μνημόνιο και τα αντιλαϊκά μέτρα.

-- Σύμφωνα με τον παράγοντα της κυβέρνησης των ΗΠΑ «στόχος θα πρέπει να είναι, όπως τονίστηκε, η δημιουργία συμμαχιών με λοιπές ευρωπαϊκές χώρες, ήτοι Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, (οι) οποίες θα πρέπει να πειστούν για αποφασιστικότητα (της) Αθήνας (να) προχωρήσει στην υλοποίηση των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων, προκειμένου με τη σειρά τους να προσφέρουν τη στήριξή τους έναντι της Γερμανίας».

-- Σε αυτό το πλαίσιο, η παρότρυνση του παράγοντα των ΗΠΑ αποκαλύπτει το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης που ακολούθησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με φόντο τις γενικότερες αντιθέσεις, τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς καθώς και τις συμμαχίες ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις κυβερνήσεις. Οπως «αποκαλύπτεται», ο κοινός παρονομαστής αυτής της πολιτικής, παρά και τις μεταξύ τους οξυμένες αντιθέσεις, είναι η «υλοποίηση των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων», δηλαδή η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Σε αυτό το πλαίσιο, η πλευρά των ΗΠΑ αναμένει τα βήματα της ελληνικής κυβέρνησης, «επί τη βάσει των ήδη συμφωνηθέντων».

-- Την ίδια ώρα, με επίκεντρο το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης από την ελληνική κυβέρνηση, «η στρατηγική της Ουάσιγκτον είχε δύο πτυχές: Την ανάδειξη της σημασίας του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας και τις αναφορές περί αναπροσαρμογής του χρέους». Σημειώνεται, μάλιστα, ότι στη «συζήτηση για το χρέος» κρίνεται υποβοηθητική η στάση του ΔΝΤ, «προφανώς, κατόπιν σχετικής αμερικανικής παρέμβασης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται (μπορούμε π.χ. εδώ να θυμίσουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περιβόητη έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους που δημοσιοποιήθηκε εκτάκτως λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα του Ιούλη).

-- Ενδεικτική για το κλίμα των ανταγωνισμών, αποτελεί και η διαπίστωση ότι η αμερικανική πλευρά «έχει μάλλον πειστεί ότι στην παρούσα συγκυρία θα ήταν λανθασμένη κίνηση, κατά την παρούσα συγκυρία, να μεταβάλλει τη γερμανική στάση». Η γερμανική στάση συνοψίζεται στην ισχυρή Ευρωζώνη, σε παγκόσμιο επίπεδο, με ισχυρό ευρώ, κρίνοντας απαραίτητη την υλοποίηση σκληρών μέτρων, χωρίς συμβιβασμούς.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, προσεγγίζει το ζήτημα «υπό διαφορετικό πρίσμα», θεωρώντας ότι «η Ευρωζώνη πρέπει να παραμείνει αρραγής», δηλαδή χωρίς την έξοδο κάποιου κράτους από αυτή.