Στη συζήτηση, μετά την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα, το λόγο πήραν οι παρευρισκόμενοι. Ακολουθεί ένα μικρό μέρος των τοποθετήσεων:

Η Ευαγγελία (Λίτσα) Ξηρουχάκη, συνταξιούχος καθηγήτρια Δημόσιας Υγείας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, αφού αναφέρθηκε στα αντεργατικά, φορομπηχτικά μέτρα, που θα εφαρμόσει η συγκυβέρνηση και στην κοροϊδία της «αναδιάρθρωσης του χρέους», τόνισε πως «πρέπει να υπάρχει ενδυνάμωση στη βάση. Να οργανωθεί ο καθένας στο συνδικάτο, στο σύλλογο, στη γειτονιά», να δημιουργηθούν «πυρήνες» στους εργασιακούς χώρους, «να υπάρχει πολιτική και ιδεολογική καθοδήγηση».

Ο Σωτήρης Μπαράτσης, συνταξιούχος χειρουργός από το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», με αφορμή την επιρροή της Χρυσής Αυγής στους άνεργους, είπε πως «η υπεροχή του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού στο θέμα της ανεργίας θα πρέπει να τονίζεται σε καθημερινή βάση».

Ο Παναγιώτης Βασιλειάδης, φυσικοθεραπευτής, εξέφρασε προβληματισμό για τον αποκλεισμό της φωνής του ΚΚΕ από τα ΜΜΕ και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Ο Γιάννης Οικονομόπουλος, οδοντίατρος, υπογράμμισε την ανάγκη να κουβεντιάζεται συνεχώς και με απλά λόγια - ιδιαίτερα με τους νέους - η πρόταση διεξόδου του Κόμματος, «αυτό που σήμερα αποσιωπάται και είναι διάχυτο. Η άποψή μας δεν θα ακουστεί πουθενά, μόνο στη ζωντανή επαφή».

Ο Γιώργος Χριστόπουλος, τεχνολόγος ακτινολογίας στο νοσοκομείο «Ασκληπιείο» στάθηκε στο παλλαϊκό μέτωπο λέγοντας πως πρέπει να «διδαχθεί», «να καταλάβουνε στις συνοικίες, ότι το νοσοκομείο είναι δικό τους», «να συντονιστούμε με τις γειτονιές» σε κάθε μορφή αγώνα.

Η Ρούλα Ελευθεριάδη, συνταξιούχος οδοντίατρος, έχοντας ζήσει στη Σοβιετική Ενωση, μετέφερε εμπειρία από το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε στον 20ό αιώνα, κυρίως για την ευθύνη του κράτους στην Υγεία, με έμφαση στα παιδιά, από τη στιγμή ακόμα της γέννησής τους.

Η Βάσω Μουντάκη, καρδιολόγος στο νοσοκομείο «ΕΛΠΙΣ», σημείωσε την ανάγκη για εκλαΐκευση της Λαϊκής Εξουσίας καθώς υπάρχει μεγάλο ερωτηματικό και αγωνία από τους εργαζόμενους.

Ο Βασίλης Ζαφείρης, φυσικοθεραπευτής, μίλησε για τις δυσκολίες συμμετοχής στο λαϊκό κίνημα. Μετέφερε ως θετική εμπειρία τη συζήτηση με τους εργαζόμενους του κλάδου για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού που «σόκαρε θετικά τους συναδέλφους».

Ο Πάνος Μωραΐτης, οδοντίατρος, τόνισε πως η κρίση έχει κατεβάσει πολύ τον πήχη των απαιτήσεων και ο κόσμος έχει «παθολογική απάθεια». «Θέλει κόπο και τρόπο η αλλαγή του υποκειμενικού παράγοντα» και «εκλαΐκευση η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής», είπε.

Ο Νίκος Λιβέρης, φυσικοθεραπευτής σε Κέντρο Αποκατάστασης, μίλησε για τη μεγάλη διείσδυση των επιχειρηματιών στον τομέα των Κέντρων Αποκατάστασης - με μισθούς 500 - 600 ευρώ - που θα κλείσουν τα μικρά φυσικοθεραπευτήρια. «Στην Υγεία η εκμετάλλευση είναι διπλή, των εργαζομένων, αλλά και των ασθενών», επισήμανε.

Ο Θεόδωρος Στολτίδης, οδοντίατρος, αναφέρθηκε στην άποψη ότι «οι κομμουνιστικές ιδέες είναι ωραίες, αλλά απέτυχαν», τονίζοντας ότι «ο καπιταλισμός έχει αποτύχει παντού». Πρέπει να αξιοποιούνται πάντα στις συζητήσεις αυτές οι προνομιακές ιδέες και να εκλαϊκεύονται.

Ο Χρήστος Παπαζαχαρίας, γενικός χειρουργός στο ΚΑΤ, σημείωσε ότι σωστά αναδείχτηκε η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ και προεκλογικά, γιατί είναι αναγκαίο να τονίζεται στην αντιπαράθεση, ότι πρέπει να «φύγει» ο καπιταλιστής.

Η Χάρις Τσαρμπού, φυσικοθεραπεύτρια ιδιωτική υπάλληλος, μίλησε για τη θετική εμπειρία από τις πρόσφατες εκλογές στο σύλλογο φυσικοθεραπευτών Κορίνθου.

Ο Πασχάλης Μολυβδάς, συνταξιούχος καθηγητής Ιατρικής, τόνισε την ανάγκη η απάθεια και η αποχή να αντιμετωπιστούν ιδεολογικά. «Να αποσαφηνιστεί ότι το ΚΚΕ δεν είναι αυτό το "αριστερά" που ζούμε. Να αντιμετωπιστεί μαχητικά η λεγόμενη "ενότητα της αριστεράς"», συμπλήρωσε.

Η Αλεξία Παναγοπούλου, φυσικοθεραπεύτρια στο «ΨΝΑ Δαφνί», σημείωσε πως πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο αγώνα: «Δεν είμαστε μόνο εργαζόμενοι, ούτε μόνο γονείς, ούτε μόνο πολίτες. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσουν οι αγώνες μας σε όλους τους τομείς».