Τεράστιες ζημιές, έναν νεκρό, μία αγνοουμένη και δύο τραυματίες άφησαν πίσω τους η κακοκαιρία, η έλλειψη υποδομών και αντιπλημμυρικών έργων στην Αττική. Ακαρπες ήταν και χτες οι έρευνες για τον εντοπισμό της γυναίκας που εξαφανίστηκε στο Καματερό. Το αυτοκίνητό της βρέθηκε στο ρέμα της Πικροδάφνης, όμως η ίδια δεν ήταν μέσα και η τύχη της, ακόμα, αγνοείται. Νεκρός είναι ένας 41χρονος, ο οποίος ανασύρθηκε από περαστικούς, κάτω από νταλίκα, στην περιοχή του Μενιδίου. Στο αυτοκίνητο επέβαινε και η μητέρα του, η οποία μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικράτησε είναι ότι από τις 6 το πρωί της Πέμπτης έως τις 6 το πρωί της Παρασκευής, η Πυροσβεστική δέχτηκε αυξημένο αριθμό κλήσεων - 3.500 κλήσεις συνολικά - από τις οποίες οι 1.125 ήταν για αντλήσεις υδάτων (σ.σ. μέχρι χτες το πρωί είχαν γίνει οι 650), οι 55 για κοπές δέντρων (σ.σ. είχαν πραγματοποιηθεί οι 30) και δεκάδες για απεγκλωβισμούς οδηγών από ΙΧ. Συνολικά, επιχείρησαν 560 πυροσβέστες σε 140 συνεργεία.

Νέα προβλήματα σημειώθηκαν και χτες, καθώς για μια από τις μεγαλύτερες πλημμύρες που έχουν ζήσει κάνουν λόγο οι κάτοικοι της Υδρας, που μετρούν τις πληγές τους μετά το χτεσινό πρωινό χτύπημα της κακοκαιρίας. Οι ουρανοί άνοιξαν, οι δρόμοι πλημμύρισαν και η θάλασσα βγήκε στη στεριά. Σπίτια και καταστήματα πλημμύρισαν, βάρκες παρασύρθηκαν και πολλές κατέληξαν στην ακτή. Ο δήμαρχος Υδρας, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικράτησαν στο νησί και των καταστροφών που έχουν προκληθεί, ζήτησε από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας να κηρυχθεί το νησί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ωστόσο, δεν είναι φυσικό επακόλουθο της καταιγίδας οι χτεσινές καταστροφές. Μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα που θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και δεκαετίες στην Αττική και αλλού, βρίσκονται ακόμα στη φάση των εξαγγελιών ή των μελετών. Η συνολική πολιτική εμπορευματοποίησης της γης οδηγεί στις πλημμύρες. Τα ρέματα μπαζώνονται το ένα μετά το άλλο. Οι μελέτες για την κατασκευή των αντιπλημμυρικών έργων είναι σε πολλές περιπτώσεις ξεπερασμένες. Τα «μεγάλα έργα» δεν ήταν ενταγμένα σε ένα συνολικότερο σχεδιασμό αντιπλημμυρικής προστασίας, με αποτέλεσμα να προκαλούν και τα ίδια πλημμύρες. Ενώ παλιότερα το 80% του νερού της βροχής πήγαινε στο έδαφος και το 20% στη θάλασσα, τώρα τα ποσοστά αυτά έχουν αντιστραφεί. Επίσης, οι κυβερνήσεις και οι περιφερειακές και τοπικές διοικήσεις συνεχώς υπόσχονται αντιπλημμυρικά έργα, τα οποία δεν πραγματοποιούνται. Οι καταστροφές που σημειώθηκαν δεν είναι το μοιραίο αποτέλεσμα μιας κακοκαιρίας, αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους.