ΛΕΥΚΩΣΙΑ.--

Τις «ενθαρρυντικές προοπτικές για την έγκαιρη λύση» του Κυπριακού θα αναλύσει ο ειδικός σύμβουλος του γγ του ΟΗΕ, Εσπαν Μπαρθ Αϊντε στις 15 Γενάρη, σε συζήτηση - ενημέρωση που θα γίνει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (γίνεται τακτικά, με αντικείμενο και την ανανέωση της θητείας της «ειρηνευτικής» δύναμης του ΟΗΕ στο νησί). Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν μια σειρά επαφές που όλες οι πλευρές προσδοκούν να έχουν στο περιθώριο του Φόρουμ στο Νταβός (20-23 Γενάρη).

Στο «τραπέζι» όλων αυτών των συναντήσεων φαίνεται να ξεχωρίζει το θέμα των «εγγυήσεων», ζήτημα που πολλοί συνδέουν με τη «διασφάλιση» της εφαρμογής και τήρησης των όσων θα συμφωνηθούν, φυσικά όμως αφορά και τη «σχέση» που θα έχουν με την «επανενωμένη» Κύπρο δυνάμεις που με τις ισχύουσες συνθήκες θεωρούνται «εγγυήτριες δυνάμεις». Παρά τις δηλώσεις πολλών (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) ότι το «σύστημα των εγγυήσεων» είναι «απαρχαιωμένο» και πρέπει να αλλάξει, τίποτα δεν επιτρέπει στον κυπριακό λαό να εφησυχάσει. Η τροχιά στην οποία δρομολογείται η όποια «λύση» του Κυπριακού είναι δεδομένα ενταγμένη στο πλαίσιο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και σχεδιασμών που αφορούν τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλίων, αντιλαϊκές επιδιώξεις που άλλοτε διαπλέκονται, άλλοτε συγκρούονται, διαμορφώνοντας νέες απειλές για όλους τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου.

Σε χτεσινές του δηλώσεις, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, υποστήριξε ότι το ζήτημα των εγγυήσεων δεν είναι δύσκολο να λυθεί, συμπληρώνοντας πως η μεγαλύτερη εγγύηση είναι η ιδιότητα του μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Βέβαια, η βαθύτερη εμπλοκή της ΕΕ (που όρισε και ειδικό εκπρόσωπο του προέδρου της Κομισιόν) αποτυπώνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον της λυκοσυμμαχίας για όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής, ενώ οι «εγγυήσεις» των Ευρωπαίων μόνο τα μονοπώλια που εκπροσωπούν μπορούν να διασφαλίσουν. Επιπλέον, η «νέα εποχή» στις σχέσεις Βρυξελλών - Αγκυρας, με αφορμή το Μεταναστευτικό αλλά και στο φόντο της όξυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία, αυξάνει την ανησυχία για το αποτέλεσμα των παζαριών. Τέλος, η τουρκική επιθετικότητα όχι μόνο είναι δεδομένη αλλά και δυναμώνει, όπως φαίνεται με τη στάση της στο Αιγαίο, στις ρωσο-τουρκικές σχέσεις, στις κινήσεις της σε Ιράκ και Συρία, ενώ η Αγκυρα επιμένει και στη διατήρηση των «εγγυήσεων».