«Συνθήκες μονιμότητας και αδιαφάνειας και μη διαφοροποιημένες διαδικασίες αμοιβών και υπηρεσιακής ανέλιξης και ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα έχουν οδηγήσει στη διόγκωση των δημοσίων δαπανών».

Αυτά αναφέρει χαρακτηριστικά στο «εβδομαδιαίο δελτίο» ο ΣΕΒ, δείχνοντας την κατεύθυνση των νέων αντιδραστικών αλλαγών στο κράτος τις οποίες έχει ανάγκη το κεφάλαιο και τις οποίες σπεύδει να προωθήσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Οι εγχώριοι βιομήχανοι αναφέρονται στην «τεράστια γραφειοκρατία» και την «απαράδεκτα χαμηλή ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών», ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και της απονομής δικαιοσύνης και αυτό παρά την εξάπλωση των ηλεκτρονικών μέσων εξυπηρέτησης. Ουσιαστικά, θέτουν ζήτημα αύξησης της παραγωγικότητας σε συνθήκες διαρκούς συμπίεσης των κρατικών δαπανών, σε συνδυασμό βέβαια με την απελευθέρωση κεφαλαίων που θα τροφοδοτήσουν την ενίσχυση των ισχυρών επιχειρήσεων και ομίλων.

«Η ανεργία δεν καταπολεμάται με τη δημιουργία εικονικής απασχόλησης, ούτε το Δημόσιο μπορεί να υποκαταστήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ως εργοδότης παραγωγικών και αποδοτικών θέσεων εργασίας. Απλώς στερεί πόρους, μέσω φορολογίας, από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που αδυνατούν να προσλάβουν κόσμο και να πληρώσουν σωστές και δίκαιες αμοιβές», τονίζει χαρακτηριστικά ο ΣΕΒ.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι φανερό ότι η ενίσχυση της παραγωγικότητας - τόσο στον κρατικό όσο και στον ιδιωτικό τομέα - σημαίνει τη διαρκή συμπίεση του εργατικού κόστους ανά μονάδα παραγόμενου προϊόντος, ιδιαίτερα στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και της «δημοσιονομικής προσαρμογής».

Την ίδια ώρα, οι εγχώριοι βιομήχανοι στέκονται «κριτικά» απέναντι σε πρακτικές και της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τον ισχυρισμό ότι «παρατηρείται μια αύξηση των δαπανών για αμοιβές στο Δημόσιο», ενώ «η αντιστροφή της τάσης νοικοκυρέματος των τελευταίων χρόνων στις δημόσιες δαπάνες υπονομεύει τις θυσίες που υπέστησαν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης».

Ουσιαστικά, αξιώνουν την παραπέρα προσαρμογή του κράτους στις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο, οι εγχώριοι βιομήχανοι εστιάζουν και σε «κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις» που αφορούν σε «αναστολή επιχειρηματικών επενδύσεων» (Ελληνικός Χρυσός), σε αθέτηση συμβατικών υποχρεώσεων (ΟΠΑΠ) και σε καθυστερήσεις στην ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών (COSCO, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Ελληνικό, υδατοδρόμια).