Συστάσεις στις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ, για εισοδηματική πολιτική λιτότητας στους μισθούς και συντάξεις, κάνει η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Επαναφέροντας στην επικαιρότητα με την τελευταία έκθεσή της το αντιδραστικό επιχείρημα των αστών οικονομολόγων ότι δήθεν «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό»(!), η διοίκηση της ΕΚΤ συνιστά «συγκράτηση» του ύψους των μισθών για να μη διαταραχτεί ο βασικός στόχος της νομισματικής πολιτικής, που είναι η «σταθερότητα των τιμών». Η σύσταση - προτροπή της ΕΚΤ έχει αποδέκτη και τη χώρα μας, καθώς ο πληθωρισμός έχει ξεφύγει πέρα και πάνω από κάθε πρόβλεψη, όπως συμβαίνει σε όλα τα κράτη της Ευρωζώνης.

Η συγκεκριμένη έκθεση επισημαίνει ότι η σταθερότητα των τιμών θα πρέπει να υποστηριχτεί από τον έλεγχο των μισθών. Αφήνει δηλαδή με σαφήνεια να εννοηθεί πως για την αναζωπύρωση του πληθωρισμού στις χώρες - μέλη της ΕΕ φταίνε οι μισθοί και όχι η αισχροκέρδεια και η κερδοσκοπία στην οποία επιδίδονται οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια, που αυξάνουν τα κέρδη τους, επιβάλλοντας - χωρίς εμπόδια - τσουχτερές αυξήσεις των τιμών. Με άλλα λόγια, οι θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς», της «ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων» κλπ. ξαναθυμούνται στη συγκεκριμένη, μόνο, περίσταση τον κρατικό μηχανισμό και απαιτούν την ενεργοποίησή του για το πάγωμα των μισθών.

«Ενδεικτικός στόχος» που βάζουν οι ιθύνοντες της ΕΚΤ και της ΕΕ για τη σταθερότητα των τιμών είναι ένα επίπεδο πληθωρισμού που βρίσκεται κοντά στο 2%. Ετσι σύμφωνα με τη λογική τους, η πολιτική λιτότητας θα πρέπει να διατηρηθεί για πολύ καιρό ακόμη, καθώς ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τρέχει σε ετήσια βάση με περίπου 4%, ενώ ανάλογη είναι και η κατάσταση στα άλλα κράτη της ΕΕ. Θεωρούν μάλιστα τη μέχρι τώρα εξέλιξη των μισθών στην Ελλάδα «ικανοποιητική» - παραδέχονται, δηλαδή, ότι οι μισθοί δεν είχαν συμμετοχή στη ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού - παρά το γεγονός ότι οι αυξήσεις των μισθών και συντάξεων ήταν κάτω από τον πληθωρισμό.

Στο ίδιο μοτίβο η ΕΚΤ επισημαίνει τη σημασία των «διαρθρωτικών αλλαγών» στην οικονομική ανάπτυξη χωρίς «πληθωριστικές πιέσεις», προσθέτοντας ότι τυχόν καθυστερήσεις επηρεάζουν αρνητικά τις μεσοπρόθεσμες αναπτυξιακές προοπτικές. Η ΕΚΤ αποδίδει την επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης στο αρνητικό διεθνές περιβάλλον, ενώ ο μόνος εγγενής λόγος σύμφωνα με την ίδια είναι η αδυναμία της εγχώριας ζήτησης.