Ομως για τον πρωθυπουργό, εκτός από το ηχηρό μήνυμα που εκπέμπουν τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, εξίσου επώδυνο ήταν και το μήνυμα που λαμβάνει από σημαντικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης για την άρση της υποστήριξής τους τόσο στον ίδιο όσο και στην κυβέρνηση του. Για πρώτη φορά ο κ. Σημίτης, την περασμένη Πέμπτη έκανε λόγο, ούτε λίγο ούτε πολύ, για «συνωμοσία». Λίγο αργά, βέβαια, για τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που ανακαλύπτει «αντιφάσεις» στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και σημειώνει με νόημα τη χρονική στιγμή της δημοσιοποίησής τους. Οταν ο ίδιος ήταν ο ευνοούμενος αυτών των μεθοδεύσεων, όλα ήταν καλώς καμωμένα. Τώρα που αντιλαμβάνεται ότι ωθείται σε «έξωση» από την κυβερνητική εξουσία όλα οφείλονται σε «δάκτυλο» κάποιων ακατονόμαστων συμφερόντων.

Αν, όμως, τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και οι επιλογές των επιχειρηματιών διαμορφώνουν τους συσχετισμούς μεταξύ των δύο εταίρων του δικομματισμού, για τους εργαζόμενους υπάρχουν δύο αμετάβλητες σταθερές. Η πρώτη αφορά στην ένταση της επίθεσης από την κυβέρνηση και τους κεφαλαιοκράτες κατά των ασφαλιστικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων και η δεύτερη αφορά στον απεγκλωβισμό από τα ψεύτικα διλήμματα με την καταδίκη και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ως φορέων της ίδιας πολιτικής.