«159 χρόνια πριν, στις 8 Μάρτη 1857, οι ράφτρες κι οι υφάντρες της Ν. Υόρκης βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, που δεν τους άφηνε χρόνο να δουν τα παιδιά τους...
Σήμερα, 8 Μάρτη 2016, εμείς οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών χρειάζεται να ακολουθήσουμε το αγωνιστικό τους παράδειγμα...
Συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα, διεκδικώντας όλα όσα μας ανήκουν και μας στερούν ΕΕ και κυβερνήσεις.
Σήμερα, τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα μας δίνουν τη δυνατότητα να ζούμε όλες μια αξιοπρεπή ζωή, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας στην εργασία, στον ελεύθερο χρόνο, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας.
Τι μπαίνει εμπόδιο; Η πολιτική ΕΕ και κυβερνήσεων που χτίζει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων. (...)
Οσο τα πάντα μετρώνται με το επιχειρηματικό κέρδος, θα είμαστε διπλά καταπιεσμένες. Η μητρότητα θα εξακολουθεί να βρίσκεται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τα δάκρυα που χύνονται για την υπογεννητικότητα στις μέρες μας, είναι απλώς πρελούδια "οικογενειοκτόνων" και "παιδοκτόνων" πολιτικών.
Εργαζόμενη, άνεργη, αγρότισσα, αυτοαπασχολούμενη, νέα γυναίκα. Εχουμε τη δυνατότητα να βάλουμε τις κοινωνικές και οικονομικές προϋποθέσεις για να μπορούμε να συνδυάσουμε τη μητρότητα με την εργασία. Για να αξιοποιούμε δημιουργικά το χρόνο με το παιδί και την οικογένειά μας, με την ενίσχυση και ανάπτυξη κοινωνικών υποδομών και υπηρεσιών για τη φροντίδα των παιδιών, των ΑμεΑ, των ηλικιωμένων. Για να μην εξαρτάται η απόφαση δημιουργίας οικογένειας από οικονομικούς παράγοντες.
Αυτά δε λύνονται ατομικά. Εξαρτάται από τη δική μας αγωνιστική συμμετοχή και προετοιμασία για τους "...σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν".
Η ΟΓΕ σε καλεί να βρεθούμε όλες μαζί στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο που βαδίζουμε ασυμβίβαστα 40 χρόνια τώρα.
Παλεύουμε για: