«Η κυβέρνηση, εκούσα άκουσα, διαπραγματεύεται το συνολικό πακέτο λιτότητας μέχρι το 2018, με πιθανολογούμενο αντάλλαγμα κάποια διευθέτηση για το χρέος», αναφέρει ο ΣΕΒ στο τελευταίο εβδομαδιαίο δελτίο του, θέτοντας στην ημερήσια διάταξη την «ανάγκη άμεσου ανασχεδιασμού του μείγματος πολιτικής, καθώς η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να αντέξει την άγρια λιτότητα που φαίνεται να προκρίνεται για τα επόμενα τρία χρόνια». Η «λιτότητα» στην οποία αναφέρονται, βέβαια, οι εγχώριοι βιομήχανοι, όπως εξηγούν και οι ίδιοι παρακάτω, δεν έχει σχέση με την επίθεση σε βάρος του λαού, αλλά με τις δυνατότητες μεγαλύτερης κρατικής στήριξης στις επενδύσεις τους.

Στην πρώτη γραμμή του... «παράλληλου προγράμματος» των εγχώριων βιομηχάνων είναι η ανάγκη άμεσης εφαρμογής των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που δημιουργούν τις συνθήκες για περαιτέρω βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους. Μάλιστα, ο ΣΕΒ ταυτίζει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας με την «αύξηση της σχετικής κερδοφορίας των δυναμικών κλάδων των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών σε σχέση με τους παραδοσιακούς κλάδους». Η εν λόγω επισήμανση, με φόντο τις «αβεβαιότητες» για την καπιταλιστική ανάκαμψη, σχετίζεται με το ξαναμοίρασμα της ίδιας ή πιθανά ακόμη και μικρότερης επιχειρηματικής πίτας, στα χέρια των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, με τις αναδιαρθρώσεις στους κλάδους της οικονομίας, γύρω από τις οποίες εκδηλώνονται έντονοι ανταγωνισμοί. Αυτό θα φέρει και τη μεγέθυνσή τους αν υπάρξει ισχυρή ανάκαμψη.

Χαρακτηριστικές για τους προβληματισμούς του εγχώριου κεφαλαίου είναι οι παρακάτω εκτιμήσεις και διαπιστώσεις:

«Από τις μέχρι σήμερα εξελίξεις τεκμαίρεται ότι η υπόσχεση για την ελάφρυνση του χρέους δεν πρόκειται να υλοποιηθεί πριν την επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018 και την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του 3ου μνημονίου».

«Δεδομένου του ελλείμματος αξιοπιστίας, όπου ακόμη και η ψήφιση νόμων (όπως για το Ασφαλιστικό το 2010) δεν σημαίνει απαραίτητα και την εφαρμογή τους, είναι πιθανόν οι πιστωτές να απαιτήσουν την ψήφιση όλων των μέτρων λιτότητας και λοιπών δεσμεύσεων για μεταρρυθμίσεις μέχρι το 2018 και να συγχρονίσουν τις εκταμιεύσεις, αλλά και τον ρυθμό ελάφρυνσης του χρέους, με τον βαθμό υλοποίησης των μέτρων που ψηφίζονται». Πρόκειται εδώ για τα «εφεδρικά» αντιλαϊκά «πακέτα» και τις ειδικές ρήτρες που θα εφαρμοστούν σε βάθος χρόνου, πέρα από το χρονικό ορίζοντα του τρέχοντος μνημονίου...

Ως άμεση προτεραιότητα προβάλλει «κατ' ελάχιστον» η «ουσιαστική πάταξη της φοροδιαφυγής με την εφαρμογή γενικευμένων ηλεκτρονικών διασταυρώσεων εισοδηματικών ροών και συσσωρευμένης περιουσίας και την επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών σε όλη την αγορά». Προβάλλοντας τις πάγιες αξιώσεις τους, οι βιομήχανοι αναφέρουν ότι αυτό θα επιτρέψει «τηθέσπιση φοροαπαλλαγών για την τόνωση των επενδύσεωνκαι τηδραστική μείωση των φόρων στην Ενέργειαπου υποσκάπτουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας». Βιάζονται για φοροαπαλλαγές οι καπιταλιστές, την ώρα που φοροληστεύουν το λαό.

Ως επιτακτική ανάγκη προβάλλεται η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, η ενεργός διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, στη βάση της «αξιοπιστίας που κτίζεται με την πειθαρχημένη υλοποίηση του 3ου μνημονίου».

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «η ελληνική οικονομία πάσχει από υπερσυγκέντρωση εργατικού δυναμικού στους παραδοσιακούς κλάδους σχετικά χαμηλότερης παραγωγικότητας (δημόσια διοίκηση, εμπόριο, γεωργία και παντός είδους ελεύθερα επαγγέλματα)». «Η σχετική υψηλή κερδοφορία των παραδοσιακών και προστατευμένων κλάδων, έναντι των δυναμικών κλάδων, της οικονομίας αποτελεί ένδειξη της ελλιπούς εφαρμογής διαρθρωτικών αλλαγών, αλλά και των εμποδίων, όπως π.χ. του υψηλού ενεργειακού κόστους, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των κλάδων διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων».

Τι ζητούν εδώ; Προώθηση του προγράμματος «παραγωγικής ανασυγκρότησης», με κρατική ενίσχυση των δυναμικών - όπως τους χαρακτηρίζουν - κλάδων με μεγάλη παραγωγικότητα άρα και κερδοφορία, και βεβαίως εξαγωγικών κλάδων.

Στους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας εντάσσουν βιομηχανία, logistics, τηλεπικοινωνίες, πληροφορική, τράπεζες και ασφάλειες, που απασχολούν το 19% του εργατικού δυναμικού, παράγοντας το 34% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας της οικονομίας.

Τέλος, οι εγχώριοι βιομήχανοι δηλώνουν ότι θα επαναξιολογήσουν τις φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις άμεσης εφαρμογής, «όταν ολοκληρωθεί η συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση»...