Ηταν οι 18χρονοι και 20χρονοι πιτσιρικάδες που ήρθαν στη Γένοβα, μαζεύοντας χρήματα από το χαρτζιλίκι τους για πολλούς μήνες. Ηταν οι εργάτες, από πολλά μέρη της Ευρώπης, που ταξίδεψαν αμέσως μετά τη βάρδια στο εργοστάσιο, για να βρεθούν εκεί... Οι ινδιάνοι που ταξίδεψαν από την Αμερική για διαδηλώσουν, οι Ινδοί, οι Τούρκοι, οι Κούρδοι, οι Αφρικανοί μετανάστες, γέμισαν τους δρόμους της πόλης, για να διαδηλώσουν. Ηταν οι στιγμές που θέλεις να μιλάς όλες τις γλώσσες του κόσμου, για να μη χάσεις στιγμή απ' όσα συμβαίνουν. Ευτυχώς, υπάρχει και η σηκωμένη γροθιά, σήμα κατατεθέν στη Γένοβα. Μια κίνηση συμβολική, για να πεις σύντροφε εδώ είμαι μαζί σου... Στη Γένοβα, διαδήλωσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που δε θέλουν να γίνονται μάρτυρες της πείνας, της εξαθλίωσης, της φτώχειας, της ανεργίας, των πολέμων... Διαδήλωσαν, όλοι αυτοί που δε χωράει στο μυαλό τους, ότι μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις - μονοπώλια, αγοράζουν και πουλούν τους λαούς μέσα σε μια μέρα...

Η κινητοποίηση της Γένοβας έδειξε μία νέα λαϊκή αφύπνιση. Ενα κίνημα που αμφισβητεί τις υπάρχουσες οικονομικές και κοινωνικές δομές. Η μορφή του μεγάλου επαναστάτη ΤΣΕ, πάνω στις κόκκινες σημαίες, οι οποίες ανέμιζαν στο ουρανό της Γένοβας, δεν αποτελούσε μια εθιμοτυπική πράξη...

Στη Γένοβα, δεν μπορούσες να νιώσεις ούτε για ένα λεπτό ότι βρισκόσουν μόνος σου. Η Διεθνιστική Αλληλεγγύη στην πράξη, στα βλέμματα, στα τραγούδια στα συνθήματα. Δε φεύγει εύκολα από το μυαλό, η εικόνα των νεαρών διαδηλωτών από τα μπλοκ του ΚΚΕ και της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης να τραγουδούν μαζί τον ύμνο της τρίτης Διεθνούς, ο καθένας στη μητρική του γλώσσα. Ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος, η μάχη του χτες πρέπει να μεταφερθεί στο αύριο. Να συνεχιστεί με όλα τα μέσα και όλες τις δυνάμεις. Ο αγώνας εναντίον της παγκοσμιοποίησης, είναι ταξικός, βαθιά ταξικός. Οι λαοί απέναντι στα παγκόσμια αφεντικά...