Τη μείωση του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα, από το 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 και για τα επόμενα χρόνια στο 2% του ΑΕΠ, βάζει στο τραπέζι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ), Γ. Στουρνάρας, σε συνδυασμό βέβαια με το μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που κρίνονται απαραίτητες για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων και την ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου.

Επιπλέον, η ΤτΕ θεωρεί ως κρίσιμο ζήτημα την επιστροφή των κερδών που αποκόμισαν οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης, από τα «ακούρευτα» ελληνικά κρατικά ομόλογα, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους (PSI) και της τότε συμφωνίας στο Γιούρογκρουπ το 2012.

Συγκεκριμένα, ο Γ. Στουρνάρας, μιλώντας χτες στο Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας (ΣΒΒΕ), εστίασε στους παρακάτω άξονες:

• Διαμόρφωση δευτερογενούς αγοράς δανείων (εξυπηρετούμενων ή μη), ώστε να διευρυνθεί ο αριθμός των συμμετεχόντων και να εμπλουτισθεί η τεχνογνωσία ως προς τη διαχείριση επισφαλών δανείων.
• Επίλυση χρόνιων ζητημάτων που σχετίζονται με τη φορολογική μεταχείριση διαγραφών και σχηματισμού προβλέψεων τόσο για τους δανειζόμενους όσο και για τους δανειστές. Να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση με το υπό κατάθεση νομοσχέδιο θα προχωρήσει σε φοροαπαλλαγές τόσο για τις τράπεζες όσο και για τις επιχειρήσεις, όπως επίσης και για τις μεταβιβάσεις «κόκκινων» δανείων από τις τράπεζες σε άλλους «επενδυτές».
• Αναμόρφωση του πλαισίου εξωδικαστικού διακανονισμού χρέους, ώστε «να υπάρξουν δυνατότητες ταχείας, αποτελεσματικής και διαφανούς ρύθμισης χρεών προς ιδιώτες και φορείς του Ελληνικού Δημοσίου», καθώς επίσης και βελτίωση των υποδομών και της «εξειδικευμένης τεχνογνωσίας» του δικαστικού πλαισίου.

Οπως τόνισε, η ΤτΕ θα ανταποκριθεί στη δέσμευση για την τροποποίηση του «Κώδικα Δεοντολογίας» των τραπεζών και τους στόχους παρακολούθησης και διαχείρισης των προβληματικών δανείων. Παράλληλα, κάλεσε τους τραπεζίτες να προχωρήσουν σε «ενεργητικές πολιτικές διαχείρισης» με «μακροχρόνιες ρυθμίσεις» και με «έμφαση στην αναδιάρθρωση των βιώσιμων επιχειρήσεων».

• «Δημοσιονομικός κόφτης». Σημείωσε ότι θα στηρίζεται σε «προκαθορισμένες επιλογές» για την κάλυψη των αποκλίσεων, λέγοντας ότι αυτό «αναμένεται να έχει θετικό αντίτυπο στην αξιολόγηση των προοπτικών της χώρας από τις διεθνείς αγορές».
• Πρωτογενή πλεονάσματα - κρατικό χρέος: Θεωρείται σκόπιμο η συζήτηση για την ελάφρυνση του κρατικού χρέους να συνοδευτεί από μείωση του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 2% (από 3,5% του ΑΕΠ), ώστε να «καταστεί δυνατή η ταχύτερη επιστροφή της οικονομίας σε βιώσιμους και σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης». Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε, μόνο η Ιρλανδία μπόρεσε να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ «για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα».

Η μείωση του στόχου στο 2%, σε συνδυασμό με άλλες παραμετρικές αλλαγές που επεξεργάζεται η ΤτΕ, θα επιφέρει μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών του κράτους, σε ετήσια βάση, «σημαντικά κάτω από το 15% του ΑΕΠ», που αποτελεί το όριο για το ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα, ενώ το κρατικό χρέος θα υποχωρήσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ το 2030 και στο 89% το 2035.

Ο επικεφαλής της ΤτΕ έκανε ειδική αναφορά στη δυνατότητα επιστροφής των κερδών του ευρωσυστήματος από τα «ακούρευτα» κρατικά ομόλογα μετά το PSI το 2012, με βάση και την τότε συμφωνία στο Γιούρογκρουπ. Οπως είπε, η δέσμευση αυτή «έχει αρθεί μετά τη μη ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης του προηγούμενου προγράμματος», συμπληρώνοντας ότι τα διαθέσιμα προς αποδέσμευση ποσά προσεγγίζουν τα 10 δισ. ευρώ έως το 2020 «και θα μπορούσαν να συμβάλουν ουσιαστικά στη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας και τον περιορισμό του δημόσιου χρέους».

Εξάλλου, ο Γ. Στουρνάρας απέδωσε την καθυστέρηση της ανάκαμψης και της «εξόδου» από τα μνημόνια σε παράγοντες όπως η «έλλειψη οικειοποίησης και προσήλωσης από μερίδα του πολιτικού κόσμου», στον «κομματικό ανταγωνισμό και την έλλειψη συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών κομμάτων», στη «μη υιοθέτηση και εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων» και στην «αντιμνημονιακή ρητορική».

Σχετικά με τις δυνατότητες προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, ο Γ. Στουρνάρας εστίασε στην περίπτωση της Κίνας, λέγοντας ότι «επιθυμώντας να προσαρμόσει το αναπτυξιακό της υπόδειγμα, επιθυμεί να επενδύσει στο εξωτερικό».

Σύμφωνα με τον ίδιο, μια από τις προς επιλογή χώρες για κινεζικές επενδύσεις είναι και η Ελλάδα και μάλιστα όχι μόνο σε υποδομές και σε δίκτυα, αλλά και στην υπόλοιπη οικονομία, όπως στη βιομηχανία και στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

Σύμφωνα με το διοικητή της ΤτΕ, οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν μετά το 2010, οδήγησαν το 2015 σε «πλήρη ανάκτηση της απώλειας ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους εργασίας της περιόδου 2000-2009 σε σχέση με τους κυριότερους εμπορικούς εταίρους»...

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ), Α. Σαββάκης, ως προϋπόθεση για το «πολυπόθητο επενδυτικό σοκ διαρκείας» έθεσε την εξασφάλιση της συνέχειας του κράτους, «ανεξάρτητα από το κυβερνών κόμμα» και πολύ περισσότερο από «τα πρόσωπα που στελεχώνουν το εκάστοτε κυβερνητικό σχήμα».

Εστιάζοντας στην ανάγκη απλοποίησης της φορολογίας (κατά βάση στα επιχειρηματικά κέρδη), επισήμανε πως «δεν είναι δυνατόν οι υγιείς επιχειρήσεις να πληρώνουν διαρκώς το μάρμαρο, ενώ είναι οι συνεπείς του συστήματος», ενώ χαρακτήρισε ως κυριότερο εμπόδιο στην εγχώρια επιχειρηματικότητα το «διαρκώς μεταβαλλόμενο φορολογικό περιβάλλον».

Στις προτεραιότητες του ΣΒΒΕ συγκαταλέγονται και οι παρακάτω:

-- Η δημιουργία «Εθνικού Συμβουλίου Βιομηχανίας», που θα λειτουργεί «σαν ανώτερο γνωμοδοτικό όργανο για την προσαρμογή των εθνικών πολιτικών στήριξης της βιομηχανίας, κατά το πρότυπο άλλων χωρών».

-- Η «επείγουσα ανάγκη» να «εξορθολογιστούν» τα τιμολόγια της Ενέργειας για να μειωθεί το κόστος Ενέργειας για τη βιομηχανία.

-- Η επίλυση του ζητήματος της αδειοδότησης των επιχειρήσεων, ειδικά των μεταποιητικών.

-- Η σύνδεση της έρευνας με τη βιομηχανία για την παραγωγή καινοτομίας.

-- Η αντιμετώπιση της αδυναμίας πρόσβασης στη χρηματοδότηση.

-- Και βέβαια, το θέμα της υλοποίησης επενδύσεων και της βιομηχανικής πολιτικής.