Δυο μέρες μετά τα αποκαλυπτικά στοιχεία που προέκυψαν από την πανελλαδική έρευνα της ICAP και τα οποία δείχνουν ότι συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός των ελληνικών νοικοκυριών, των οποίων το βιοτικό επίπεδο χειροτερεύει, ο υπουργός Εργασίας με χτεσινές του δηλώσεις και χρησιμοποιώντας κάποια «θολά» στοιχεία του ΟΟΣΑ, επιδιώκει να κάνει έναν αντιπερισπασμό.

Πιο συγκεκριμένα, ο Τ. Γιαννίτσης δήλωσε ότι η Ελλάδα έκανε ένα σημαντικό άλμα «στον τομέα της κοινωνικής σύγκλισης», ότι έγιναν πολλά τα οποία είχαν σαν αποτέλεσμα να διατηρήσουν, την κοινωνική συνοχή, στα ίδια επίπεδα, ώστε να μη διευρυνθεί το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Δήλωσε, επίσης, μεταξύ άλλων ότι περίπου 10 τρισ. δραχμές δαπανώνται για την κοινωνική προστασία, ενώ 840 δισ. δραχμές χρηματοδοτούν, μέσα στην περίοδο 2001 - 2004 από το Γ' ΚΠΣ, δραστηριότητες για πολιτική ενάντια στη «φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό».

Τα παραπάνω, βεβαίως, δε συμβαδίζουν ούτε αντιστοιχούν με τη σημερινή πραγματικότητα που βιώνει ο εργαζόμενος, του οποίου η ζωή χειροτερεύει καθημερινά, ενώ αντίθετα τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP, το 2000 υπήρξε επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στο 42,4% των νοικοκυριών, έναντι 31% που ήταν οι αρχικές προβλέψεις, ενώ για το 2001, σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, αναμένεται να χειροτερέψει η κατάσταση.

Σύμφωνα, επίσης με στοιχεία της EUROSTAT του 1998, που επεξεργάστηκε το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, το πλουσιότερο 1/10 του πληθυσμού στη χώρα απολαμβάνει το 26,3% του διαθέσιμου εθνικού εισοδήματος, αντιθέτως το φτωχότερο 10% του πληθυσμού απολαμβάνει, μόλις, το 2,2% του εισοδήματος. Το ύψος του εισοδήματος που απολαμβάνει το πλουσιότερο 1/10 του πληθυσμού είναι ίσο, ακριβώς, με το ύψος του εισοδήματος που απολαμβάνει το σύνολο του πληθυσμού που αντιστοιχεί στα 5 φτωχότερα πληθυσμιακά τμήματα.

Ταυτόχρονα, με βάση τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας η ανεργία το τέταρτο τρίμηνο του 2000 (τελευταία στοιχεία) έφτασε στο 11,6% από 10,7% του προηγούμενου τριμήνου του ίδιου έτους. Επιπλέον, κατά το ίδιο διάστημα η απασχόληση μειώθηκε κατά 60.000 περίπου θέσεις εργασίας!

Γεγονός είναι ότι ο εργαζόμενος είναι αναγκασμένος, εξαιτίας αυτής της πολιτικής να βάζει καθημερινά όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για την Υγεία, την Παιδεία, όταν η ανεργία αυξάνεται, οι απολύσεις έχουν γίνει επικίνδυνο φαινόμενο, η φτώχεια μεγαλώνει, οι εργασιακές σχέσεις συνολικά ανατρέπονται.