Το αφιέρωμα κυκλοφορεί το Σάββατο σε ένα 16σέλιδο ένθετο στον «Οδηγητή» του Ιούνη
Με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, ο «Οδηγητής» του Ιούνη, που κυκλοφορεί το Σάββατο από τις Οργανώσεις της ΚΝΕ, φιλοξενεί ένα καλοφτιαγμένο ένθετο 16σέλιδο αφιέρωμα στην τρίχρονη εποποιία του λαϊκού αυτού στρατού, με ψυχή και καθοδηγητή του το ΚΚΕ. Γιατί, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στο αφιέρωμα: «Για πολλούς νέους και νέες, ακόμα και τ' αρχικά ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) μπορεί να αποτελούν ένα άγνωστο αρκτικόλεξο. Γι' άλλους μια ιστορία του παππού ή της γιαγιάς. Σε κάθε περίπτωση, η Ιστορία του ΔΣΕ δεν είναι ευρύτερα γνωστή στη νεολαία ή έχει συκοφαντηθεί».
Ο «Οδηγητής» αναδεικνύει και τις αιτίες για τις οποίες καλλιεργείται η διαστρέβλωση της Ιστορίας και ο αντικομμουνισμός: «Ο στόχος της συκοφάντησης και της διαστρέβλωσης του αγώνα του ΔΣΕ, αλλά και των συμπερασμάτων που προκύπτουν από την αστική τάξη και τους συνοδοιπόρους της είναι ένας: ξαναγράφουν την Ιστορία κατά το δοκούν, από τη σκοπιά της υπεράσπισης της σημερινής βαρβαρότητας. Γι' αυτό συκοφαντούν το ΚΚΕ, το ρόλο και την προσφορά του. Επιδιώκουν σήμερα την υποταγή του λαού και της νεολαίας στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Για να μη συνειδητοποιήσει ο λαός και η νεολαία την αναγκαιότητα της οργάνωσης και του αγώνα για μια νέα κοινωνία». Κι ακόμα τονίζει: «Ξέρουν καλά πως ο αγώνας του ΔΣΕ συνεχίζει να "ζει" μέσα από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, μέσα από τα πολύτιμα διδάγματά του που παραμένουν επίκαιρα σήμερα στους αγώνες για την επαναστατική ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος».
«Μέσα από τις σελίδες του ενθέτου του "Οδηγητή" κάνουμε μια προσπάθεια να δώσουμε ορισμένες πλευρές του δίκαιου αγώνα του ΔΣΕ, που βεβαίως ο καθένας και η καθεμιά μπορούν να τις ψάξουν περισσότερο. Εχει ιδιαίτερη σημασία για τη σύγχρονη πάλη μας η μελέτη συνολικά της Ιστορίας, πιο ειδικά της Ιστορίας του ΔΣΕ, χωρίς μηδενισμούς και ωραιοποιήσεις, με γνώμονα την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων που δυναμώνουν τη σύγχρονη πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας».
«Τις νύχτες αφουγκραζόμαστε τα βήματά σας./ Ακούμε τα βήματά σας./ Ερχονται, πλησιάζουν... Αν τίποτε άλλο δεν κερδίσουμε/ Μάθαμε τουλάχιστο/ πως αύριο θα συναντηθούμε»... Μ' αυτούς τους στίχους του Γ. Ρίτσου στο εξώφυλλο και τον όρκο του μαχητή του ΔΣΕ στο οπισθόφυλλο, το καλαίσθητο ένθετο αφιέρωμα του «Οδηγητή», εμπλουτίζεται από φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα της εποχής από το Αρχείο του ΚΚΕ, από χάρτες που δείχνουν την ανάπτυξη του ΔΣΕ και απεικονίζουν μεγάλες μάχες του, αλλά και από εικόνες από σύγχρονα μνημεία που έχει στήσει το ΚΚΕ ανά την Ελλάδα, τιμώντας τους χιλιάδες αγωνιστές μαχητές και μαχήτριές του που έδωσαν τα πάντα σ' αυτή την ταξική αναμέτρηση.
Ετσι, όπως τονίζεται: «Το ΚΚΕ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα βρέθηκε μπροστά στο αμείλικτο δίλημμα: υποταγή ή ένας νέος ξεσηκωμός. Επέλεξε, έστω με καθυστερήσεις, να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης και όχι αυτόν της υποταγής και της ταπείνωσης. Σημαντικό βήμα αποτέλεσε η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ στις 12 - 15 Φλεβάρη του 1946, που άρχισε ακριβώς ένα χρόνο μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και η οποία - έστω και με αντιφάσεις - πήρε απόφαση για τη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα. Η ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών στις 28 Οκτώβρη του 1946 είναι και η ουσιαστική ημερομηνία ίδρυσης του ΔΣΕ».
Το αφιέρωμα αναφέρεται αναλυτικά στο χαρακτήρα του ΔΣΕ ως οργανωμένου λαϊκού στρατού, στρατού εθελοντών ομοϊδεατών και παραθέτει αποσπάσματα από την πρώτη ανακοίνωση του Γενικού Αρχηγείου και από μπροσούρα που εκδόθηκε το 1948 για τα δύο χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ. Μιλάει για τη στρατιωτική εκπαίδευση στον ΔΣΕ, τη διοίκηση των στρατιωτικών τμημάτων του, τις δημοκρατικές συνελεύσεις, την ιδεολογικοπολιτική δουλειά που γίνονταν στις γραμμές του, την υγειονομική του υπηρεσία κ.ά., ενώ παραθέτει και βιβλιογραφία για παραπέρα μελέτη.
Μια ακόμη ξεχωριστή ενότητα αφιερώνεται στις γυναίκες του ΔΣΕ: «Με διαταγή που εξέδωσε το 3ο Γραφείο του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ στις 25 Δεκέμβρη 1946 δημιουργήθηκαν οι πρώτες γυναικείες ομάδες μαχητριών. Στις τότε συνθήκες, κυριαρχούσε η αντιδραστική αντίληψη για την κατωτερότητα του γυναικείου φύλου και η ανισοτιμία της γυναίκας ήταν θεσμικά κατοχυρωμένη. Ο ΔΣΕ εξύψωσε την εργάτρια και την κοπέλα του χωριού σε πρωταγωνίστρια των πολιτικών εξελίξεων, που άνοιγε το δρόμο για μια καλύτερη ζωή». Ετσι, ο «Οδηγητής» παρουσιάζει τη μαχητικότητα των γυναικών του ΔΣΕ που προκαλούσε δέος στους αντιπάλους και υμνήθηκε ιδιαίτερα και από τον Γάλλο ποιητή Πωλ Ελυάρ, μιλά για την πολύπλευρη δράση των γυναικών στις γραμμές του λαϊκού στρατού πέρα από τις μάχες, για τη δημιουργία και τη δράση της Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών (ΠΔΕΓ), παραθέτοντας και σχετικά αποσπάσματα από Αποφάσεις της 4ης και της 5ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στη δράση του ΔΣΕ στις περιοχές που είχε απελευθερώσει: «Ο ΔΣΕ κατάφερε με την πολεμική του δράση μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 1947 να απελευθερώσει μεγάλες περιοχές σε όλη την Ελλάδα από τον κυβερνητικό στρατό. Ετσι προέκυψε το καθήκον της οργάνωσης της ζωής και της καθημερινότητας στις περιοχές όπου κυριαρχούσε». Στην ενότητα αυτή, ο αναγνώστης μπορεί να βρει στοιχεία για τους λαογέννητους θεσμούς διοίκησης και οργάνωσης της ζωής, για την ίδρυση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, τις τεράστιες προσπάθειες που έγιναν για την εκπαίδευση των παιδιών στις ελεύθερες περιοχές, παραθέτοντας αποσπάσματα εντύπων της εποχής και φωτογραφίες σχετικών ντοκουμέντων.
Από τις μεγάλες μάχες του ΔΣΕ, το αφιέρωμα του «Οδηγητή» κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον επιθετικό ελιγμό τον Αύγουστο του 1948, με τον οποίο ο ΔΣΕ πέρασε αλώβητος από το Γράμμο στο Βίτσι μέσα από τον κλοιό του αστικού στρατού. Μιλάει ακόμα για τη νικηφόρα σημαντική μάχη στο Μάλι - Μάδι το Σεπτέμβρη του 1948, αλλά και για την τελική φάση της αναμέτρησης τον Αύγουστο του 1949 και την τακτική υποχώρηση του ΔΣΕ, που κατάφερε να αποφύγει την περικύκλωση και να περάσει από το Γράμμο στην Αλβανία.
Στην κατάληξή του, το αφιέρωμα του «Οδηγητή» μιλάει για τα στοιχεία που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση του αρνητικού συσχετισμού για τον ΔΣΕ και κάνει μικρή αναφορά για το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς που ακολούθησαν οι μαχητές του και την παραμονή τους στις σοσιαλιστικές χώρες. Κυρίως όμως συμπυκνώνει μια σειρά συμπεράσματα και διδάγματα που πρέπει να κρατήσουμε για το σήμερα. Γιατί: «Ο ΔΣΕ δεν ανήκει στο μουσείο της Ιστορίας. Εχουμε χρέος να μάθουμε την γεμάτη θυσίες Ιστορία του ΚΚΕ και των αγώνων του λαού μας. Εμπνεόμαστε, αντλούμε πείρα και διδάγματα από τον τρίχρονο αγώνα του ΔΣΕ. Εχουμε χρέος να ανταποκριθούμε στις ηρωικές, αγωνιστικές παραδόσεις του ΚΚΕ, που βαδίζει με αισιοδοξία στη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής, δράσης και προσφοράς "με το λαό, για το Σοσιαλισμό". Στον σημερινό μας αγώνα για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, τιμάμε τους συντρόφους και συντρόφισσες μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας με έναν όρκο: συνεχίζουμε»!