«Το ξεπούλημα των ΕΛΠΕ δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους σε αυτά. Αφορά και τους εργαζόμενους στα ιδιωτικά Διυλιστήρια, στις εταιρίες εμπορίας, στους βενζινοπώλες, στους αγρότες, στους επαγγελματίες».

Τα παραπάνω επισημαίνει σε ανακοίνωση η «Ταξική Αγωνιστική Κίνηση Εργαζομένων στα Πετρέλαια και Χημικές Βιομηχανίες» (στηρίζεται από την ΕΣΑΚ), επισημαίνοντας, ότι η διοίκηση της Ομοσπονδίας πρέπει να αποφασίσει τη διεύρυνση και τη συνέχεια του αγωνιστικού μετώπου με τη συμμετοχή ολόκληρου του κλάδου και να αναπτύξει συμμαχία με τους βενζινοπώλεις, τους φορείς των αγροτών και επαγγελματιών.

«Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι αυτό το εγχείρημα είναι εύκολο. Ωστόσο, πρέπει να προσπαθήσουμε. Ο αγώνας δεν τελειώνει με τις επαναλαμβανόμενες 48ωρες. Απαιτεί συνέχιση, συντονισμό με άλλες ΔΕΚΟ ώστε να μην αποτελεί τουφεκιά στον αέρα και να έχει προοπτική» σημειώνει η παράταξη. Παράλληλα, κάνει σαφές προς τους εργαζόμενους, ότι «δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες ότι δίχως την ανάπτυξη συντονισμένων αγώνων θα υπάρξει αποτέλεσμα. Ο αγώνας πρέπει όμως να έχει καθορισμένους στόχους με κύριο να μην περάσει η τροπολογία της κυβέρνηση και η απαίτηση για ΕΛΠΕ 100% στο δημόσιο, κόντρα στις θέσεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ».

Η παράταξη καλεί τους εργαζόμενους να βγάλουν τα συμπερασματά τους από την κυβερνητική νεοσυντηρητική επίθεση όχι μόνο στο δημόσιο τομέα πετρελαίου αλλά και στο ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις. Παράλληλα, καταγγέλλει, ότι ο υπουργός Ανάπτυξης στη συνάντηση που είχε με την Ομοσπονδία, εκτελώντας τις οδηγίες της κυβέρνησης, είχε το θράσος να υποστηρίζει ότι με το ξεπούλημα διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας των ΕΛ.ΠΕ.

Αναφερόμενη η παράταξη στο πώς οδηγήθηκαν τα ΕΛΠΕ στο σημερινό ξεπούλημα σημειώνει: «Το 1993 η κυβέρνηση της ΝΔ επιχείρησε να προχωρήσει σε μια γενικευμένη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Συνάντησε όμως την καθολική αντίσταση των εργαζομένων αλλά και του λαού γενικότερα. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησαν, παρά τις διακηρύξεις και προεκλογικές δεσμεύσεις, άνοιξαν το δρόμο, με τη "μετοχοποίηση" του 1998 στο επερχόμενο ξεπούλημα του δημόσιου τομέα πετρελαίου, εφαρμόζοντας τις επιταγές των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου».

«Ολο αυτό το διάστημα, συνεχίζει, δε σταματήσαμε να προβάλλουμε την αναγκαιότητα συντονισμένων αγώνων, με όλους τους εργαζόμενους της χώρας που θίγονται κύρια στο ζήτημα των τιμών των καυσίμων. Εάν αναπτύσσονταν ανάλογοι αγώνες όπως στην περίοδο της κυβέρνησης της ΝΔ, τότε δε θα φτάναμε εκεί που φτάσαμε σήμερα». Καταλήγοντας η παράταξη, επιρρίπτει ευθύνες στις ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στον κλάδο ότι «έτρεφαν αυταπάτες ότι με τη μετοχοποίηση και τη διασπορά μετοχών διασφαλίζονταν ο δημόσιος χαρακτήρας των ΕΛ.ΠΕ».