Τέθηκε ήδη σε ισχύ το νέο αναθεωρημένο Σύνταγμα με το οποίο επιχειρείται μια συντηρητική στροφή προς τα δεξιά, κυρίως σε μεγάλα ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον της χώρας.

Το νέο Σύνταγμα φέρει τη σφραγίδα μιας μεγάλης δικομματικής συμφωνίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που εκφράστηκε όχι μόνο στις σχετικές συζητήσεις που έγιναν στις συνεδριάσεις της Βουλής, αλλά και στις ψηφοφορίες που έγιναν, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των άρθρων υπερψηφίστηκαν από κοινού από τους βουλευτές των δύο κομμάτων.

Οπως είναι γνωστό, οι βουλευτές του ΚΚΕ απείχαν από την ψηφοφορία, θέλοντας με την κίνηση αυτή να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στην αντιδραστική δυναμική που περιέχουν οι νέες διατάξεις που ψηφίστηκαν.

Η συντηρητική στροφή που γίνεται αφορά μια σειρά μεγάλα ζητήματα που ξεκινούν από την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και φθάνουν μέχρι τα θέματα που αφορούν τη χρήση της γης και τα δάση.

Η στροφή δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις ωραιοποιημένες εκφράσεις περί βηματισμού των νέων διατάξεων με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, την προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη και την κατοχύρωση του κοινωνικού κράτους, εκφράσεις που κατά κόρον χρησιμοποίησαν όσοι υπερψήφισαν τις νέες διατάξεις.

Αλλωστε σε όλα τα μέχρι σήμερα Συντάγματα υπήρχαν διατάξεις που ορίζονται ως προοδευτικού χαρακτήρα και μιλούσαν για ισοπολιτεία, ισονομία, ίσα δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη, δικαίωμα στην εργασία, στην παιδεία, στην κατοικία. Δεν μπορεί όμως κανένας να ισχυριστεί ότι αυτές οδήγησαν σε ισονομία ή ισοπολιτεία το αντίθετο μάλιστα. Οι κυβερνητικές πολιτικές και πρακτικές είναι αυτές που δίνουν τον τόνο και ο λαός σήμερα με την πρωτοφανή ανεργία, την υποβαθμισμένη παιδεία, το χτύπημα των όποιων κατακτήσεων είχε, γνωρίζει εάν οι κυβερνήσεις σεβάστηκαν τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος.

Το θέμα είναι εξαιρετικά επίκαιρο και με αφορμή την υπόθεση του Ασφαλιστικού: Ολες οι κυβερνήσεις καταλήστευσαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων, δε σεβάστηκαν τις νόμιμες υποχρεώσεις τους για τη χρηματοδότησή τους και σήμερα καλούν τους εργαζόμενους να πληρώσουν για μια ακόμα φορά τα «σπασμένα». Αρα για ποια κατοχύρωση του κοινωνικού κράτους μιλάνε;

Εξίσου χαρακτηριστικό παράδειγμα μη σεβασμού στη συνταγματική νομιμότητα από την ίδια την κυβέρνηση ήταν και η υπόθεση της διέλευσης των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων από τη χώρα μας, για να πάνε στο Κοσσυφοπέδιο, χωρίς να υπάρξει έστω και μία τυπική συζήτηση και νομιμοποίηση μέσα από τις διαδικασίες της Βουλής, όπως προέβλεπε το Σύνταγμα.

Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ σε όλη τη διάρκεια των συζητήσεων κατέβαλε σοβαρή προσπάθεια να μειώσει το μεγάλο κακό που συντελείται με τις νέες διατάξεις αλλά προσέκρουσε στο συναινετικό μπλοκ που ήταν αποφασισμένο να τις προωθήσει.

Εδωσε μάχη για την αποτροπή της πιο ανοιχτής και ωμής εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, όπως αυτή εκφράστηκε με την πρόταξη του διεθνούς δικαίου έναντι του λαϊκού συμφέροντος και τη συνταγματική κατοχύρωση της συμμετοχής της χώρας στην «ευρωπαϊκή ενοποίηση». Το σχετικό άρθρο 28 ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου σε μία περίοδο που τα σύνορα στη γειτονιά μας αλλάζουν με πόλεμο ή με απειλή πολέμου, σε μία περίοδο που δεν υπάρχει ίχνος από το Διεθνές Δίκαιο, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί μεταπολεμικά, σε μία περίοδο που οι ιμπεριαλιστές παρεμβαίνουν όπου και όπως θέλουν.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ αντιτάχθηκαν στην περαιτέρω καταστροφή του δασικού πλούτου της χώρας και απαίτησαν την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, που θα παραδοθούν τελικά στους κερδοσκόπους παρά τις διάφορες φραστικές διορθώσεις που έγιναν, σε σχέση με την αρχική πρόταση στο σχετικό άρθρο 24.

Υποστήριξαν την πλήρη ελευθερία στα συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων γνωρίζοντας ότι αυτό θα ήταν ένα στήριγμα συνολικά για τους αγώνες των εργαζομένων και στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.

Πάλεψαν για να κατοχυρωθεί τουλάχιστον το κοινωνικό κεκτημένο, όπως αυτό διαμορφώθηκε τον 20ό αιώνα και τα μεταπολεμικά χρόνια, κεκτημένο που κατακτήθηκε με σοβαρούς αγώνες των ίδιων των εργαζομένων.

Εφεραν αρκετές προτάσεις για τη διεύρυνση του ρόλου της Βουλής στις σημερινές συνθήκες κόντρα στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις οι οποίες οδηγούν σε περαιτέρω υποβάθμισή της με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας να γίνεται πίσω «από τις κουρτίνες» και να συρρικνώνεται ο ρόλος του βουλευτή. Ενδεικτικό της κυβερνητικής κατεύθυνσης είναι και η σπουδή της να ψηφίσει τη διάταξη για το ασυμβίβαστο του βουλευτή, μία διάταξη άκρως αντιδραστική και επικίνδυνη, αφού μετατρέπει το βουλευτικό αξίωμα σε επάγγελμα.

Το εύρος των αντιδραστικών αλλαγών είναι τέτοιο που το ΚΚΕ, όπως είπε στην τελική της ομιλία τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, καλεί τον ελληνικό λαό να μη νομιμοποιήσει στη συνείδησή του το νομιμοποιημένο μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες Σύνταγμα. Με την πάλη του να καταστήσει ανενεργές, ιδιαίτερα εκείνες τις διατάξεις που εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε εκείνους που κουρελιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, επεμβαίνουν βάρβαρα σε ανεξάρτητες χώρες και αλλάζουν τα σύνορα των χωρών ανάλογα με τα συμφέροντά τους.