Σήμερα το μνημόσυνο, στις 10 το πρωί, στο Α` Νεκροταφείο
Ο διαπρεπής ποινικολόγος γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας το 1942 και σχεδόν αμέσως ήρθε στην Αθήνα. Ως φοιτητής συμμετέχει δραστήρια στο νεολαιίστικο κίνημα και αναδεικνύεται σε στέλεχος της προδικτατορικής ΕΔΑ.
Η δικτατορία τον βρίσκει να υπηρετεί τη θητεία του στη Θράκη, σε σκληρές για τους αριστερούς στρατιώτες πειθαρχικές μονάδες. Από το 1969 βρίσκεται στις αίθουσες των στρατοδικείων, όπου υπερασπίζεται ανώνυμους και επώνυμους αγωνιστές, που διώκονταν από το καθεστώς των συνταγματαρχών. Αρκετές φορές συνελήφθη και κρατήθηκε στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας, ενώ το 1972 εκτοπίζεται στο Κερασοχώρι της Ευρυτανίας και αργότερα στο Θέρμο της Τριχωνίδας. Το 1973 παραμένει απομονωμένος για 6 μήνες στο άνδρο του ΕΑΤ - ΕΣΑ.
Με τη μεταπολίτευση για 20 χρόνια διατέλεσε μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, αντιπρόεδρος την περίοδο 1987-1990 και πρόεδρος το 1993-1996. Επί των ημερών του, στο Δικηγορικό Σύλλογο, θα βρουν αποκούμπι οι κατατρεγμένοι.
Τυπικά μέλος του ΠΑΣΟΚ είναι από το 1994, όταν εκλέχτηκε και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά το Φλεβάρη του 2000 αρνείται τη βαρβαρότητα του εκσυγχρονισμού του ΠΑΣΟΚ και παραιτείται από μέλος της ΚΕ και του κόμματος, ενώ στις εκλογές της 9ης Απρίλη 2000 συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΔΗΚΚΙ.
Αντέδρασε έντονα στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ, στην παράδοση του Οτσαλάν, στις νέες εργασιακές σχέσεις, στη συνυπογραφή από την ελληνική κυβέρνηση των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, κατήγγειλε με σκληρότητα τον «τρομονόμο», στάθηκε πρωτοπόρος στον αγώνα ενάντια στη Συνθήκη Σένγκεν και το ηλεκτρονικό φακέλωμα. Επέκρινε δριμύτατα την παράδοση του Μιλόσεβιτς στο Δικαστήριο της Χάγης. Τελευταία, ήταν από τα ηγετικά δραστήρια στελέχη στη «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος.