Η μία πλευρά της υπόθεσης του Ωραιοκάστρου είναι το ρατσιστικό ντελίριο κάποιων κατοίκων, γονιών και βέβαια του δημάρχου της πόλης, που στην πραγματικότητα εμφανίζεται - όσο κι αν είναι προσεκτικός - ως το πρώτο βιολί της ιστορίας. Στάση που οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες πρέπει να αποδοκιμάσουν και να αγκαλιάσουν αυτά τα παιδιά που είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη σημαντική πλευρά, που αφορά τις σοβαρές ευθύνες της κυβέρνησης στο θέμα των προσφύγων και των μεταναστών. Το γεγονός ότι έβαλε την υπογραφή της στη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, που εγκλωβίζει χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας, σε συνδυασμό με τις άθλιες συνθήκες διαμονής τους σε διάφορα κέντρα, είναι «βούτυρο στο ψωμί» φασιστικών, ρατσιστικών στοιχείων, που εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση για να εξαπολύσουν το δηλητήριό τους. Ευθύνες που όχι μόνο δεν είναι αμελητέες, αλλά μπορούν να τροφοδοτήσουν αντίστοιχες συμπεριφορές.