Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, περηφάνιας αλλά και αγωνιστικής υπόσχεσης για το μέλλον πραγματοποιήθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις στις 17 και 18 Σεπτέμβρη, που διοργάνωσαν από κοινού η Τομεακή Επιτροπή Πρέβεζας του ΚΚΕ και το Τομεακό Συμβούλιο Πρέβεζας της ΚΝΕ με θέμα: «Η απελευθέρωση της Πρέβεζας από τον ΕΛΑΣ, η "μάχη της Πρέβεζας" και τα γεγονότα της Παργινόσκαλας (Σεπτέμβρης του 1944)».

Την πρώτη μέρα, οι εκδηλώσεις, οι οποίες ήταν ενταγμένες και στο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», πραγματοποιήθηκαν στο χώρο του 1ου Γυμνασίου. Ο ιστορικός χώρος του σχολείου, όπου ήταν οχυρωμένη η υποδειγματική ομάδα της ΕΠΟΝ του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ κατά τη μάχη του Σεπτέμβρη του 1944 με τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ, στολίστηκε με τις κόκκινες σημαίες, τα καλαίσθητα πανό του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και με την έκθεση με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα από τον «Ριζοσπάστη».

Η εκδήλωση περιλάμβανε αφήγηση των γεγονότων της εποχής, ιδιαίτερα για το Σεπτέμβρη του 1944, το πρώτο διάστημα μετά την απελευθέρωση. Ξεχωριστές αφηγήσεις έγιναν για τον γυμνασιάρχη Χρήστο Κοντό, μέλος της Λαϊκής Επιτροπής Πρέβεζας, που εκτελέστηκε μαζί με τους νεολαίους της ΕΠΟΝ, καθώς και για τους ανταρτοΕΠΟΝίτες της υποδειγματικής ομάδας της ΕΠΟΝ του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που εκτελέστηκαν στην Παργινόσκαλα από τον ΕΔΕΣ. Τα βιογραφικά των εκτελεσμένων ΕΠΟΝιτών διαβάστηκαν με μορφή δρώμενου από μαθητές της ΚΝΕ. Στη διάρκεια της αφήγησης παρεμβάλλονταν αρμονικά τραγούδια του αγώνα από το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη».

Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Με συγκίνηση και θαυμασμό τιμάμε σήμερα τους ηρωικούς μαχητές - νεκρούς αγωνιστές και αγωνίστριες της μάχης των δέκα ημερών για την υπεράσπιση της Πρέβεζας, το Σεπτέμβρη του 1944. Η μάχη της Πρέβεζας, τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν μόνο μια στιγμή των εξελίξεων που ακολούθησαν στη χώρα μας αμέσως μετά την απελευθέρωση. Ηταν το προοίμιο του ηρωικού Δεκέμβρη, της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ. Εξέφραζαν τη συνέχιση της ασίγαστης ταξικής πάλης που προϋπήρχε στη διάρκεια του πολέμου και κρυβόταν πίσω από τις φλόγες, όσο βέβαια ήταν δυνατό να κρυφτεί.

(...) Απέναντι στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ σε όλη τη διάρκεια του τετραετούς πολέμου δεν ήταν μόνο τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ηταν η Αγγλία με στρατιωτικές δυνάμεις που στήριζαν και ενίσχυαν τον ΕΔΕΣ ενάντια στον ΕΛΑΣ. Τα διάφορα εθνικιστικά τμήματα που ίδρυαν οι ελληνικές κυβερνήσεις (κατοχικές και μη), τα τάγματα ασφαλείας, τα οποία συγκροτήθηκαν με τη βοήθεια της Βρετανίας.

(...) Είναι γνωστό ότι επανειλημμένα το ΚΚΕ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχει αναγνωρίσει την ευθύνη του, καθώς δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε διαλεκτική σχέση με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Αυτονομήθηκε η πάλη κατά του κατακτητή, που ήταν ηρωική και απαράμιλλη, από την πάλη για την ήττα της αστικής τάξης και των συμμάχων της, με επακόλουθο τις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, στη συνέχεια με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση της "Εθνικής Ενότητας", μια διαδικασία που έφερε τελικά την ακόμα πιο ετεροβαρή συμφωνία της Βάρκιζας».

Σχετικά με τη συμμετοχή των κομμουνιστών σε αστικές κυβερνήσεις, το στέλεχος του Κόμματος σημείωσε: «Ενα δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει ως δίδαγμα είναι το ζήτημα της συμμετοχής του ΚΚ σε αστικές κυβερνήσεις ή γενικά σε κυβερνήσεις που έχουν στόχο την αστική διαχείριση. Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση που η συμμετοχή ενός ΚΚ σε αστική διακυβέρνηση να ωφέλησε το λαό. Οταν τα αστικά κόμματα σε θέλουν ως σύμμαχο, ξέρουν καλά ότι θα ωφεληθούν τα ίδια και το σύστημα πολύ περισσότερο».

Τέλος, για το δρόμο της οργανωμένης αυτοτελούς πάλης της εργατικής τάξης, της πραγματικής διεξόδου για το λαό, ανέφερε: «Ο δρόμος αυτός ανοίγεται με οργάνωση κλαδική, με αγώνες καλά προετοιμασμένους, υπόθεση των ίδιων των εργατών και ανέργων, με κοινή δράση και συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μια συμμαχία που θα διεκδικήσει την ικανοποίηση του συνόλου των σύγχρονων αναγκών, που η ικανοποίησή τους όμως προϋποθέτει οι παραγωγοί του πλούτου, οι εργάτες και εργαζόμενοι να βγάλουν από τη μέση τα παράσιτα του καπιταλισμού, τους κηφήνες, να διαφεντεύουν οι ίδιοι τον πλούτο που παράγουν. Με τέτοιον αγώνα, συμμαχία και αναγέννηση, ανασύνταξη του εργατικού κινήματος θα βγουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στο ξέφωτο επιβάλλοντας τη δική τους εργατική - λαϊκή εξουσία».

Η εκδήλωση του Σαββάτου ολοκληρώθηκε με λαϊκό γλέντι με το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη», ενώ στο χώρο, εκτός από την έκθεση με υλικό από την περίοδο της δεκαετίας του 1940, λειτούργησε και βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Τη δεύτερη μέρα, Κυριακή 18/9, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στην περιοχή της Παργινόσκαλας, τον τόπο εκτέλεσης άνω των 75 Πρεβεζάνων μετά τη μάχη της Πρέβεζας από τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με το προσκλητήριο των νεκρών. Ιδιαίτερη και συγκινητική στιγμή ήταν τα αποκαλυπτήρια του νέου μνημείου για τους εκτελεσμένους της Παργινόσκαλας, τα οποία πραγματοποιήθηκαν από τον Κώστα Μπάτσικα, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Το μνημείο κατασκεύασε η ΤΕ Πρέβεζας και φιλοτέχνησε ο σ. Σταύρος Βλάχος, ο οποίος αναφέρθηκε στο έργο του και μοιράστηκε συγκινημένος με τους παρευρισκόμενους την έμπνευση και τους συμβολισμούς που αυτό περιέχει.

Την ομιλία πραγματοποίησε ο Κώστας Ντακοβάνος, μέλος του ΤΓ Πρέβεζας του ΚΚΕ, ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να "γυαλίσουμε" άλλη μία ψηφίδα Ιστορίας από την εκατόχρονη του Κόμματός μας. Μια Ιστορία που ξεκινάει από το 1918 και τη νομοτελειακή ανάγκη του λαού μας να αποτινάξει το ζυγό της τάξης των καταπιεστών του και που θα συνεχιστεί έως την τελική νίκη, την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού!

(...) Μία τέτοια Ιστορία μάς διηγούνται οι ήρωες της μάχης της Πρέβεζας και οι εκτελεσμένοι εδώ στην Παργινόσκαλα. Τέτοιος τόπος είναι η Παργινόσκαλα, που έχει αφήσει ανεξίτηλα στη μνήμη τις ηρωικές μορφές των ανταρτοΕΠΟΝιτών, που με περίσσια αγριότητα φρόντισαν να δολοφονήσουν οι ΕΔΕΣίτες με τις ευχές της ελληνικής και αγγλικής αστικής τάξης».

Σχετικά με την ανέγερση του μνημείου τόνισε: «Αυτό το μνημείο που σήμερα η ΤΕ Πρέβεζας του ΚΚΕ παραδίδει στο λαό της Πρέβεζας αλλά και στην εργατική τάξη αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής και αναγνώρισης σε όσους πάλεψαν, αγωνίστηκαν και, τέλος, εκτελέστηκαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ενα μνημείο που αναδεικνύει τον αγώνα και φωτίζει το μέλλον».

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, το Παράρτημα Πρέβεζας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ καθώς και μαζικούς φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος.