Οι ύμνοι στον ομοϊδεάτη τους Ι. Μεταξά, αλλά και στον βασιλιά Κωνσταντίνο, η πλήρης διαστρέβλωση της Ιστορίας, που δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από χυδαίο αντικομμουνισμό, ήταν το περιεχόμενο της χτεσινής ομιλίας του αρχηγού της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκου, στην κοινοβουλευτική του ομάδα.

Με αφορμή την επέτειο έναρξης του ελληνοϊταλικού πολέμου και της εισόδου της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο επικεφαλής της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης αξίωσε από το βήμα να αποδοθεί «δόξα και τιμή» στον «ξεχωριστό άνδρα Ιωάννη Μεταξά» επειδή ήταν «αυτός που είπε το "όχι" στους εισβολείς. Το "όχι" ανήκει πρωτίστως στον Μεταξά και στο καθεστώς εκείνης της εποχής, που δεν ήταν ούτε φιλελεύθερο ούτε κομμουνιστικό».

Πέρα από το γεγονός ότι ο φασίστας Μεταξάς ήταν «σπλάχνο από τα σπλάχνα» του αστικού πολιτικού συστήματος της εποχής, ο ισχυρισμός ότι έβαλε την Ελλάδα στον πόλεμο ορμώμενος από «πατριωτικά» κίνητρα δεν αντέχει σε καμιά σοβαρή κριτική, με δεδομένο ότι τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα συγκρούονταν στο πεδίο της μάχης και η ντόπια αστική τάξη έκανε με αυτόν τον τρόπο την επιλογή της.

Στο αντικομμουνιστικό του παραλήρημα, ανακάτεψε διάφορα ντοκουμέντα από διαφορετικές ιστορικές περιόδους του κομμουνιστικού κινήματος για να ισχυριστεί αισχρά ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ», ακολουθώντας τη «γραμμή της μαμάς Μόσχας» και του Στάλιν, «είχε προδοτική στάση». Βεβαίως, ο αρχηγός του ναζιστικού κόμματος - που παλιότερα δήλωνε παιδί των ηττημένων του 1945 - δεν είπε τίποτα για το ότι οι πολιτικοί του πρόγονοι ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν με τους ναζί και φασίστες κατακτητές, δεν είπε επίσης ότι οργανωτής του κινήματος αντίστασης και απελευθέρωσης ήταν το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ.

Κατά τ' άλλα, θυμήθηκε τον «μέγα στρατηλάτη βασιλέα Κωνσταντίνο», που ήταν «ο απελευθερωτής της Θεσσαλονίκης» στις 26 Οκτωβρίου του 1912, όμως είναι και αυτός «λησμονημένος» από «τους φιλελεύθερους και τους μαρξιστές», ενώ ρίχνοντας νερό στο μύλο του αλυτρωτισμού, είπε ότι «για τους Ελληνες εθνικιστές τα σύνορα της καρδιάς μας βρίσκονται στην Τραπεζούντα, στην Σαμψούντα, στην Σινώπη, στην Ιωνία και στην Κωνσταντινούπολη. Στις σκλαβωμένες πατρίδες και, ναι, κάποτε θα γίνουν η Ελλάδα της καρδιάς μας και θα αποκτήσουν ξανά την ελευθερία τους».