Σάββατο 18 Αυγούστου 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Ευτυχώς, η Γένοβα δεν ήταν ροζ

Μ' αφορμή την «καραμέλα» για το φόρο Τόμπιν

Ο χτεσινός αρθρογράφος της στήλης «Εν-Στάσεις» της «Ελευθεροτυπίας» ήταν κάποτε συνδικαλιστής στον ΟΤΕ. Τότε, την εποχή που οι εργαζόμενοι στον οργανισμό διαδήλωναν με σύνθημα «ούτε μία μετοχή στους ιδιώτες». Τα χρόνια κύλησαν. Ο τότε συνδικαλιστής και οι ΣΥΝ αυτώ στην πλειοψηφία τους απολαμβάνουν πλέον τα προνόμια της κλίκας που έχει καβαλήσει στο σβέρκο των εργατών και παριστάνει τη συνδικαλιστική ηγεσία του τόπου.

Το σύνθημα «ούτε μία μετοχή σε ιδιώτες» εξαφανίστηκε. Η μετοχή του ΟΤΕ τζογάρεται σε διεθνή χρηματιστήρια. Ο συνδικαλιστής «μας» και οι ΣΥΝ αυτώ προβάλλουν πλέον το αίτημα να φορολογηθεί ο τζόγος επί της μετοχής του ΟΤΕ (αυτό δε σημαίνει στην πράξη «φόρος Τόμπιν»;). Και για να αποδείξει πόσο αριστερό είναι αυτό το αίτημα παραχαράσσει ευθέως τον Μαρξ για να εγκαλέσει στη συνέχεια το ΚΚΕ το οποίο, κατ' αυτόν, (περί του Στρατούλη πρόκειται) αγνοεί ηθελημένα πως ο Κάρολος είναι αυτός που πρώτος έθεσε το αίτημα «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη».

Η απάντηση σ' όλα αυτά θα μπορούσε να ήταν το «μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι». Μόνο που τέτοιοι τύποι δεν είναι μωροί. Πολιτικό προσωπικό ενός αντιδραστικού συστήματος είναι, με πλήρη συνείδηση του ρόλου τους. Και η δράση τέτοιων αποβρασμάτων του εργατικού κινήματος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται συγκαταβατικά. Καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει. Καθώς όλο και πλατύτερες μάζες εργαζομένων στην ίδια την καρδιά του καπιταλισμού χειραφετούνται, ανακαλύπτοντας εκ νέου την «παντιέρα ρόσα» και δεν ντρέπονται να τραγουδούν στους δρόμους της κάθε Γένοβα «εβίβα κομμουνίσμο», τα αφεντικά των διάφορων τέτοιου τύπου συνδικαλιστών έχουν κάθε λόγο να απαιτούν από τους υφισταμένους τους να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό -τον καθαρόαιμα αντικομμουνιστικό- για να στραφεί το εργατικό κίνημα σε δρόμους διεκδίκησης ενός ανθρώπινου καπιταλισμού.

Είναι λάθος να απαντάμε σ' αυτή την προσπάθεια με όρους ιστορικής αισιοδοξίας και φράσεις όπως «ματαιοπονούν». Δε ματαιοπονούν. Λυσσαλέα μάχη δίνουν. Ακριβώς την ώρα που στη γειτονιά μας ο ιμπεριαλισμός ξαναμοιράζει τα σύνορα, στρώνοντας με θάνατο το δρόμο προς τη μεγάλη ληστεία των πετρελαίων της άλλοτε Σοβιετικής Ενωσης, την ώρα ακριβώς που απαιτείται πανστρατιά με μόνο σύνθημα - ιαχή το «ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός», διάφορα «espace Marx» (σ.σ. το γαλλικό πρωτότυπο του δικού μας «Χώρου») προσπαθούν να πείσουν την εργατική τάξη πως ο εχθρός βρίσκεται αλλού, στο γεγονός ότι δε φορολογούνται τα κέρδη των χρηματιστών.

Το γεγονός ότι αυτή η εκστρατεία ευλογείται από περιοδικό που εκφράζει δημιουργικά - «αριστερά» τις ιδέες του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών (Monde Diplomatique), αν δε χρηματοδοτείται απευθείας από τον «αδύναμο», σ' αυτή τη φάση, γαλλικό ιμπεριαλισμό, για να υπηρετήσει την αντιπαλότητά του με τον ομόδοξό του αμερικάνικο, δεν καθιστά λιγότερο επικίνδυνη για το εργατικό κίνημα αυτή την προσπάθεια. Αντίθετα, σπέρνοντας αυταπάτες για οφέλη στους λαούς από την ενδοϊμπεριαλιστική αντίθεση, αν δεν παροπλίζει, τουλάχιστον παθητικοποιεί πλατιές μάζες. Ενδεικτικό του προσανατολισμού τους το γεγονός ότι το κίνημα της «αντι-παγκοσμιοποίησης» υμνείται μόνο ως προς το τμήμα του που διαδηλώνει με σημαία ένα ροζ σουτιέν...


Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ