Σε κοινό τους άρθρο στο γερμανικό οικονομικό περιοδικό «Wirtschafts Woche» (βδομαδιάτικη οικονομική επιθεώρηση), που δημοσιεύτηκε χτες, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, και η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, επιδιώκουν να προετοιμάσουν το κλίμα για τη διαδοχή στις ΗΠΑ, με τον νέο Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, και την απρόσκοπτη συνέχιση των διατλαντικών σχέσεων. Ο τίτλος του περιοδικού είναι ακριβώς αυτός «Το μέλλον των διατλαντικών σχέσεων» και είναι φανερό ότι εκφράζει τη διάθεση των δύο αστικών τάξεων (ή τουλάχιστον των τμημάτων εκείνων που στηρίζουν τους δύο ηγέτες) να συνεχιστεί η στρατηγική σχέση στο ΝΑΤΟ, όπως και να καταλήξει θετικά η πολύχρονη διαπραγμάτευση για τη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων ΗΠΑ - ΕΕ. Γίνονται, επίσης, αναφορές στην «ανεπίστρεπτη πορεία της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας» και για διατήρηση των συμφωνιών για τις κλιματικές αλλαγές (τη λεγόμενη συμφωνία του Παρισιού για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου). Ολες αυτές οι εκκλήσεις είναι έμμεσα και «μπηχτές» στον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, που προεκλογικά τουλάχιστον εξέφρασε κάποιες διαφοροποιήσεις.

Βέβαια, η κίνηση του κοινού άρθρου εμπεριέχει και την προσπάθεια να κρύψει τον υπαρκτό ανταγωνισμό μονοπωλιακών ομίλων δύο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, που φυσικά δεν πρόκειται να σταματήσει ούτε με διακηρύξεις ούτε με ευχολόγια περί συνεργασίας, αλλά είναι συστατικό του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος. Οι περιπτώσεις της αποκάλυψης των παρακολουθήσεων από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ακόμα και των επικοινωνιών της Μέρκελ, της «Φολκσβάγκεν» με το πειραγμένο λογισμικό για τις εκπομπές καυσαερίου που αποκαλύφθηκε στις ΗΠΑ, τα ζητήματα με την «Ντόιτσε Μπανκ» είναι μόνο ενδεικτικά του σφοδρού ανταγωνισμού που υπάρχει. Βεβαίως, σε αυτά στο άρθρο δεν γίνεται καμία αναφορά.

Αρχικά, οι δύο ηγέτες αναφέρονται στις «κοινές αξίες» της «προσωπικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας που μόνο μια ζωηρή δημοκρατία που στηρίζεται σε κανόνες δικαίου μπορεί να εγγυηθεί». Ετσι εξωραΐζεται η καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν και οι λαοί των δύο χωρών, αλλά και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, όπου δέχονται νέες επιθέσεις στα δικαιώματά τους, για να αυξηθούν τα κέρδη των εκμεταλλευτών τους.

Στο πλαίσιο αυτό, η πολεμική μηχανή του αμερικανικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου, το ΝΑΤΟ, εμφανίζεται ως παράγοντας «σταθερότητας και ευημερίας» και ως «προστάτης» από τους «εχθρούς της ελευθερίας». Ως τέτοιους ονομάζουν τους «τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους» που είναι δικό τους δημιούργημα και το αξιοποίησαν για την προώθηση των σχεδίων των μονοπωλιακών τους ομίλων για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους. Επίσης, εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στους πρόσφυγες λες και αυτοί ...κατέβηκαν από τον ουρανό και δεν είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών τους επεμβάσεων που τους ξεσπιτώνουν αναζητώντας στον ήλιο μοίρα.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνουν στις γερμανο-αμερικανικές οικονομικές σχέσεις που «ανθίζουν», όπως σημειώνουν, και αποτελούν το βασικό πυλώνα της μεγάλης οικονομικής ζώνης Ευρώπης και ΗΠΑ «που αναφέρεται στο 1/3 του παγκόσμιου εμπορίου και περίπου το 50% του παγκόσμιου ακαθάριστου προϊόντος». Σημειώνεται, επίσης, το στοιχείο ότι το 2015 οι ΗΠΑ ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας με 173 δισ. ευρώ, όταν το συνολικό λεγόμενο διατλαντικό εμπόριο ήταν της τάξης των 620 δισ. ευρώ.

Με το βλέμμα στραμμένο στην προσπάθεια να μη διαρραγούν οι σχέσεις των δύο χωρών ενόψει και της προεδρικής αλλαγής στις ΗΠΑ, τονίζεται ότι οι γερμανικές εταιρείες «δίνουν την ψυχή τους στη Silicon Valley για το μέλλον της ψηφιακής τεχνολογίας» (πρόκειται για το χώρο στη Βόρεια Καλιφόρνια όπου συγκεντρώνονται εταιρείες νέων τεχνολογιών και πληροφορικής). Επίσης, σημειώνεται ότι «Αμερικάνοι σταδιοδρομούν σε πολλές πρώτης κλάσης γερμανικές βιομηχανίες κατασκευών και μηχανών».

Συμπερασματικά, οι δύο ηγέτες δηλώνουν: «Είμαστε ισχυρότεροι όταν δουλεύουμε μαζί» και ακόμα κάνουν αναφορά στην «κοινή προσπάθεια στο πλαίσιο της G-20 (του φόρουμ των 20 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών που τον Δεκέμβρη η Γερμανία θα αναλάβει την κυκλική προεδρία).

Ιδιαίτερη δε έμφαση δίνουν στη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων ΗΠΑ - ΕΕ (ΤΤΙP), που βρίσκεται σε διαπραγμάτευση τα τελευταία χρόνια. H συμφωνία αυτή ή το λεγόμενο «οικονομικό ΝΑΤΟ» που προωθούν ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, εμφανίζεται ως «ωφέλιμη και για τους εργοδότες, τους εργαζόμενους, τους καταναλωτές και τους αγρότες». Δηλαδή, καπιταλιστές και εκμεταλλευόμενοι εμφανίζονται να έχουν τα ίδια συμφέροντα, ενώ το θέμα ανακινείται και για να προτρέψει τον Τραμπ να μην προχωρήσει στην αναθεώρηση που είχε εξαγγείλει προεκλογικά. Η ουσία, βεβαίως, είναι ότι ο Τραμπ, ή αστοί που διαφωνούν ή που συμφωνούν (όπως Ομπάμα και Μέρκελ) διαμορφώνουν τη θέση τους με κριτήριο τι θα εξυπηρετήσει καλύτερα τους κεφαλαιοκράτες της κάθε χώρας, ποιοι θα βγουν περισσότερο κερδισμένοι με δεδομένο το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Τέλος, οι ηγέτες των δύο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών καταλήγουν ότι «δεν υπάρχει επιστροφή της οικονομίας στην προ παγκοσμιοποίησης εποχή», δηλώντας έμμεσα ότι διαφωνούν με κινήσεις προστατευτισμού. Στην πραγματικότητα, η διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία και η ανισότιμη αλληλεξάρτηση των οικονομιών οξύνουν τον ανταγωνισμό και τους κινδύνους για τους λαούς. Αυτοί έχουν μόνο ένα δρόμο για να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες τους με βάση τις δυνατότητες και τα επιτεύγματα της εποχής. Να παλέψουν για την ανατροπή της εξουσίας των εκμεταλλευτών τους, της εξουσίας του κεφαλαίου.