Αυτός ο κανονισμός δεν επιδέχεται βελτιώσεις, μόνο καταργείται, αναφέρεται στο ψήφισμα που βγήκε ομόφωνα από τη σύσκεψη.

Κι όπως συγκεκριμένα τονίζεται, «θα αγωνιστούμε» για:

• Την κατάργηση και μη εφαρμογή του νέου κανονισμού.
• Τη διεκδίκηση τιμής 362 δρχ./κιλό που είναι η τιμή στόχου για τους μικρομεσαίους αγρότες για τα πρώτα 100 ιδιόκτητα στρέμματα και 150 νοικιασμένα με μονομερή απόφαση της κυβέρνησης, όπως έγινε το 1999 με την ενίσχυση των 40 δρχ./κιλό.
• Την αύξηση των δαπανών του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού για το βαμβάκι, έτσι που να καλύπτουν την παραγωγή της χώρας χωρίς πρόστιμα συνυπευθυνότητας και οι τιμές να αυξηθούν 10% τουλάχιστον.
• Να καταργηθούν τα προνόμια των εκκοκκιστών, όπως ο μετακαθορισμός και ο προκαθορισμός των επιδοτήσεων, το δικαίωμα να εισπράττουν επιδότηση στην τιμή στόχου και ν' αποδίδουν στον βαμβακοπαραγωγό κατά 18 δρχ./κιλό λιγότερο, δηλαδή στην ελάχιστη τιμή, και η συνυπευθυνότητα στη φυσική παραγωγή.
• Να καταργηθεί το δικαίωμα στον εκκοκκιστή να καθορίζει την προκαταβολή και να εξοφλείται ο παραγωγός με την παράδοση του βαμβακιού στα εκκοκκιστήρια.
• Να μη χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση τη δυνατότητα για μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας που της δίνει ο νέος κανονισμός για περιβαλλοντικούς λόγους.
• Να χρηματοδοτηθούν επαρκώς και άμεσα για να κατασκευαστούν γρήγορα τα φράγματα και τα αρδευτικά έργα σε όλη τη χώρα, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της λειψυδρίας και της νιτρολίπανσης.
• Η ΑΤΕ να παραμείνει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με ρόλο κοινωνικό, αναπτυξιακό, να σταματήσει την παρακράτηση της επιδότησης έναντι χρεών, να παύσουν οι πολιτικοί εκβιασμοί στους χρεωμένους αγρότες.
• Να ρυθμιστούν τα χρέη των αγροτών στην ΑΤΕ αφού αφαιρεθούν τα πανωτόκια, οι τόκοι υπερημερίας, με τρόπο ώστε να μπορούν οι αγρότες με βάση τα εισοδήματά τους να ανταποκριθούν στην εξόφλησή τους.

Τέλος, μέσα από το ψήφισμα απευθύνεται κάλεσμα σε όλες τις αγροτικές οργανώνεις, τις συντονιστικές επιτροπές, τις επιτροπές της ΠΑΣΥ: «Να αρχίσουν άμεσα την ενημέρωση των βαμβακοπαραγωγών και όλων των αγροτών, να προγραμματίσουν συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, με στόχο τη διεκδίκηση της λύσης των προβλημάτων, την αλλαγή της αντιαγροτικής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης φιλοαγροτικής πολιτικής, χωρίς εξαρτήσεις και δεσμεύσεις στα μονοπώλια και στις πολυεθνικές, που θα δίνει τη δυνατότητα στον μικρομεσαίο αγρότη να παραμείνει στο χωράφι και στο χωριό».