Στις 15 Μάρτη πραγματοποιούνται στην Ολλανδία οι βουλευτικές εκλογές για τις 150 έδρες του κοινοβουλίου. Το ρατσιστικό «Κόμμα για την Ελευθερία» (PVV) του Γκερτ Βίλντερς, που προβάλλει το ζήτημα της μετανάστευσης και σηκώνει τους τόνους ενάντια στους μουσουλμάνους, «πατώντας» και στις δυσκολίες της καπιταλιστικής ανάκαμψης, δίνει τον τόνο και έχει ενθαρρυνθεί ιδιαίτερα από την άνοδο εθνικιστικών δυνάμεων, τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ με την εκλογή του Τραμπ. Σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις, το κόμμα του Βίλντερς βρίσκεται στη δεύτερη θέση με ποσοστό 15,7%, μετά το φιλελεύθερο «Κόμμα του Λαού για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία» (VVD) του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, το οποίο έχει 16,3% και βρίσκεται στην κυβέρνηση με το Εργατικό Κόμμα (PvdA) με 8% (είναι το κόμμα του Γερούν Ντάισελμπλουμ, υπουργού Οικονομικών και προέδρου του Γιούρογκρουπ). Στην τρίτη θέση βρίσκονται το φιλελεύθερο κόμμα «Δημοκράτες 66» (D66) και η «Χριστιανοδημοκρατική Εκκληση» (CDA) με 11%, ενώ ακολουθεί η «Πράσινη Αριστερά» με 10%, το σοσιαλδημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα με 9%, και ακολουθούν η Χριστιανική Ενωση, το συντηρητικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα, το Κόμμα των Ζώων και άλλα.

Οι ολλανδικές εκλογές είναι οι πρώτες (ακολουθούν η Γαλλία και η Γερμανία, ενώ δεν αποκλείεται και η Ιταλία) που γίνονται σε μια περίοδο που διευρύνονται οι αναταράξεις στο οικοδόμημα της ΕΕ, σε σχέση με το Brexit και την τάση ανόδου του αστικού ρεύματος του ευρωσκεπτικισμού και σε άλλες χώρες. Ταυτόχρονα το ζήτημα της διαχείρισης των χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων, ξεριζωμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την καπιταλιστική βαρβαρότητα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, δημιουργεί αντιπαραθέσεις σε τμήματα της αστικής τάξης, και το ξενοφοβικό ακροδεξιό κόμμα του Βίλντερς, όπως και της Λεπέν στη Γαλλία ή η «Εναλλακτική για την Γερμανία», επιχειρεί να αποπροσανατολίσει και λαϊκές δυνάμεις ώστε να μην βλέπουν τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή την εξουσία των μονοπωλίων.