Αναβάθμισε η τουρκική πλευρά τη συμμετοχή της στη ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2, που περιπολεί εδώ και ένα χρόνο στο Αιγαίο, επισήμως προς διαχείριση του Προσφυγικού, και στην πράξη μετέχοντας σε ένα ευρύτερο πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών για την Ενέργεια, τη διαμετακόμισή της και άλλα ζητούμενα του κεφαλαίου. Πεδίο όπου αναζητούν ρόλο και κεφάλαια από Τουρκία και Ελλάδα, εξ ου και προωθούν θέσεις τους και με στρατιωτικά μέσα.

Σε ένα τέτοιο επικίνδυνο πλαίσιο, και ενώ η τουρκική συμμετοχή στην SNMG2 περιοριζόταν μέχρι πρόσφατα σε ένα μόλις πλοίο (κορβέτα), διπλασιάστηκε αριθμητικά και αναβαθμίστηκε ποιοτικά. Πλέον η Αγκυρα έχει στείλει να ελέγχουν περιοχές του Αιγαίου, με καπέλο ΝΑΤΟ, την φρεγάτα GERISUN και το περιπολικό KARABURUN, σε ένα σύνολο 9 ΝΑΤΟικών πλοίων, όπου η ελληνική πλευρά έχει τρία: την κανονιοφόρο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, την πυραυλάκατο ΡΙΤΣΟΣ και το περιπολικό ΝΑΥΜΑΧΟΣ.

Η κίνηση αυτή της Αγκυρας έρχεται ενώ στην πρόσφατη σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ ζήτησε λήξη της επιχείρησης στο Αιγαίο, λέγοντας ότι εκπλήρωσε τους στόχους της. Η τωρινή αναβαθμισμένη συμμετοχή της σε κάτι που η ίδια θεωρούσε ανάξιο συνέχειας, επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι με τον τρόπο αυτό τα τουρκικά πολεμικά πλοία, με ΝΑΤΟική «βούλα», καλύπτουν πλέον διπλάσιο χώρο ευθύνης και ελέγχου στο Αιγαίο.

Αλλη μια απόδειξη δηλαδή για το έωλο και προκλητικό επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η ΝΑΤΟική παρουσία στο Αιγαίο, που έχει να κάνει ακριβώς με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, τάχα διασφαλίζει την ασφάλεια και σταθερότητα για τον ελληνικό λαό, αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας από τις μόνιμες απαιτήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, αφού υποτίθεται ότι η ΝΑΤΟική αρμάδα «καταγράφει την τουρκική προκλητικότητα» στον αέρα και τη θάλασσα του Αιγαίου. Ετσι κι αλλιώς, βέβαια, η κυβέρνηση αποσιωπά συστηματικά πως η ΝΑΤΟική θέση περί διμερών διαφορών στο Αιγαίο, αλλά και περί Αιγαίου - ενιαίου επιχειρησιακού χώρου, συμβάλλουν στην πράξη στο «γκριζάρισμά» του, ενώ η διαπάλη των μονοπωλίων για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της περιοχής μπλέκει το λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες.