Δίχως ουσιαστικά αποτελέσματα έληξε την Παρασκευή ο τελευταίος γύρος έμμεσων ενδοσυριακών διαπραγματεύσεων που ξεκίνησαν στις 23 Φλεβάρη στη Γενεύη της Ελβετίας με μεσολαβητή τον απεσταλμένο του ΟΗΕ στη Συρία, Στάφαν ντε Μιστούρα, παρά την πρόβλεψη του τελευταίου πως εντός τρέχοντος μηνός θα ακολουθήσει νέος γύρος παζαριών με μια «σαφή ατζέντα» τεσσάρων σημείων, εκ των οποίων τα τρία αφορούν τη διακυβέρνηση, το Σύνταγμα και τη διοργάνωση εκλογών (υπό την εποπτεία του ΟΗΕ) και το τέταρτο αφορά «τη στρατηγική της μάχης ενάντια στην τρομοκρατία», που προστέθηκε έπειτα από αίτημα της συριακής κυβερνητικής αντιπροσωπείας.

Ακόμη πιο συγκρατημένος στις εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης ήταν ο Νασρ Χαρίρι, επικεφαλής της συριακής αντιπολίτευσης που στηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία και τη Δύση. Ο Χαρίρι δήλωσε ότι οι συνομιλίες ολοκληρώθηκαν «δίχως καθαρά αποτελέσματα» και πως αυτός ο γύρος παζαριών απέφερε λιγότερα αποτελέσματα και από τους προηγούμενους. Ανέφερε δε ως βασικό στοιχείο προόδου τη συζήτηση του θέματος της λεγόμενης πολιτικής μετάβασης στη Συρία. Αλλα στελέχη της αντιπολίτευσης είπαν πως ένα από τα «ποιοτικά» στοιχεία της διαπραγμάτευσης ήταν η συνάντηση που κατάφερε να προκαλέσει το βράδυ της Πέμπτης ο Ντε Μιστούρα ανάμεσα στην αντιπροσωπεία της συριακής αντιπολίτευσης που στηρίζεται από τη Σ. Αραβία με τις αντιπροσωπείες της αντιπολίτευσης που στηρίζονται από τη Ρωσία και την Αίγυπτο.

Η κυβερνητική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Σύρο πρέσβη στον ΟΗΕ, Μπασάρ αλ Τζααφάρι, φέρεται πως αποχώρησε δίχως να κάνει δηλώσεις και αφού προηγούμενα προώθησε ως ένα από τα κεντρικά ζητήματα των συνομιλιών την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Το ίδιο διάστημα, εντείνονται οι συγκρούσεις στα μέτωπα του πολέμου, με χαρακτηριστική την εκ νέου ανάκτηση της Παλμύρας από τα συριακά στρατεύματα με τη βοήθεια των συμμάχων τους από τη Ρωσία και τη λιβανέζικη σιιτική οργάνωση της «Χεζμπολάχ».

Παράλληλα, ενδεικτικό της σύνθετης, περίπλοκης κατάστασης που δημιουργείται στα πεδία συγκρούσεων είναι ο αγώνας δρόμου στον οποίο επιδίδονται αυτό το διάστημα μία πλειάδα δυνάμεων με στόχο την ανάκτηση της Ράκα από τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους». Ανάμεσά τους είναι οι «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις» (SDF) στις οποίες συμμετέχουν και οι Κούρδοι μαχητές των δυνάμεων YPG (που στηρίζονται από τις ΗΠΑ αλλά πολεμιούνται από την Τουρκία) και Αμερικανοί και Ευρωπαίοι κομάντος. Είναι, επίσης, αντικαθεστωτικοί του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» που υποστηρίζονται από την Τουρκία, τουρκικά στρατεύματα που θέλουν να συμμετάσχουν σε μία επιχείρηση έπειτα, όμως, από συνεννόηση με τις ΗΠΑ, και βεβαίως τα συριακά στρατεύματα που με τη βοήθεια των Ρώσων προωθούν συστηματικά τις δυνάμεις τους και σε αυτή την περιοχή.

Πλάι σε όλα αυτά, το κουβάρι των πολεμικών συγκρούσεων μπερδεύεται ακόμη περισσότερο με τα σχέδια του τουρκικού στρατού, μετά την ανακατάληψη της βόρειας συριακής πόλης Αλ Μπαμπ, να μεταβεί στην πόλη Μανμπίτζ που ανακαταλήφθηκε τον περασμένο Αύγουστο από τους Κούρδους. Επιπλέον, δεν επιβεβαιώθηκαν άμεσα από τα γεγονότα οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν την Πέμπτη για συμφωνία που φέρεται πως πέτυχε η Μόσχα, μεσολαβώντας μεταξύ Αγκυρας και Κούρδων της Συρίας, πείθοντας Κούρδους μαχητές του στρατιωτικού συμβουλίου της Μανμπίτζ να αποχωρήσουν από περιοχές κοντά στον Ευφράτη παραχωρώντας τον έλεγχο στα συριακά στρατεύματα. Αυτό, πάντως, που σίγουρα επιβεβαιώνεται, είτε στα διπλωματικά τραπέζια είτε στα στρατιωτικά μέτωπα, είναι ότι η διαπάλη για τον έλεγχο της γεωστρατηγικής σημασίας Συρίας θα συνεχιστεί. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης εδώ και 6 χρόνια, με εργαλείο και τους τζιχαντιστές, που πληρώνει με το αίμα του ο συριακός λαός, αφού η χώρα του ήταν το πέρασμα για διάφορα ανταγωνιστικά ενεργειακά και εμπορικά σχέδια ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων.