Μετά τα Φάρσαλα θ' ακολουθήσουν ενημερωτικές και προειδοποιητικές συγκεντρώσεις, καθώς και συλλαλητήρια σε άλλες επαρχιακές πόλεις της Θεσσαλίας - με, ή χωρίς τρακτέρ, αναλόγως των αγροτικών διαθέσεων και των δυνατοτήτων της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου - και στη συνέχεια η πάλη θα κλιμακωθεί με την πραγματοποίηση μεγάλων συλλαλητηρίων στις πρωτεύουσες των νομών. Ηδη, η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας - όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρός της, Γ. Πατάκης - προετοιμάζει συλλαλητήριο, στις 24 του Σεπτέμβρη, στην κεντρική πλατεία της θεσσαλικής πρωτεύουσας, ενώ ανάλογες αποφάσεις αναμένεται να λάβουν οι διοικήσεις των αγροτικών οργανώσεων στους άλλους τρεις θεσσαλικούς νομούς.

Αν η κυβέρνηση επιμείνει και φέτος ν' αρνείται την ικανοποίηση των δίκαιων και ζωτικών αιτημάτων του αγροτικού κόσμου - όπως, παγίως, πράττει τα τελευταία χρόνια - τότε ο αγώνας θα συντονιστεί σε πανθεσσαλικό επίπεδο, παίρνοντας πιο δυναμικές μορφές, με στόχο έναν νέο πανελλαδικό αγροτικό ξεσηκωμό.

Την οργάνωση και το συντονισμό της πάλης των αγροτών θ' αναλάβουν, για μια ακόμα φορά, οι Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα, καθώς οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων - ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ - όχι μόνο δεν επιθυμούν να ηγηθούν στον αγώνα κατά της αντιαγροτικής πολιτικής, αλλά, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» (των κυβερνώντων και των αφεντικών τους στις Βρυξέλλες, δηλαδή), προθυμοποιούνται, κάθε φορά, να «δίνουν τα ρέστα τους» για να υπονομεύουν την ενότητα, τη μαζικότητα, το δυναμισμό και, εν τέλει, την αποτελεσματικότητα των αγροτικών κινητοποιήσεων.

Φέτος, όμως, υπάρχει «κάτι» που θα λειτουργήσει υπέρ των αγώνων της αγροτιάς. Υπάρχει η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), η οποία θέλει και μπορεί να συντονίσει την πάλη σε πανελλαδικό επίπεδο, να δώσει αποφασιστικότητα και ελπίδα στον αγρότη, αποτελεσματικότητα και προοπτική στο αγροτικό κίνημα. Η ίδρυση της ΠΑΣΥ, πριν λίγους μήνες, αλλάζει, εν πολλοίς, τα δεδομένα των τελευταίων χρόνων και δημιουργεί νέες δυνατότητες. Τώρα, πλέον, οι αγρότες θα έχουν ένα στιβαρό κι ακλόνητο αγωνιστικό αγκωνάρι να στηρίζονται όταν μάχονται στους δρόμους για το ψωμί και το δίκιο τους, όταν παλεύουν, με νύχια και με δόντια, για να μη χάσουν τη γη τους και να μείνουν στα χωριά τους.

Η συνέχιση της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης προκάλεσε, φέτος, πρόσθετα προβλήματα στους αγρότες της Θεσσαλίας κι όλης της χώρας.

• Ο νέος κανονισμός για το βαμβάκι, που τέθηκε σε εφαρμογή, απειλεί να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στους βαμβακοπαραγωγούς, καθώς η τιμή του προϊόντος αναμένεται να μειωθεί δραστικά, ενώ το κόστος παραγωγής αυξήθηκε κι άλλο.
• Το εισόδημα των σιτοπαραγωγών συρρικνώθηκε, καθώς το πρόστιμο συνυπευθυνότητας αυξήθηκε λόγω υπέρβασης του στρεμματικού πλαφόν, ενώ η παραγωγή ήταν μειωμένη, λόγω της ανομβρίας κι άλλων αντίξοων καιρικών συνθηκών που επικράτησαν.
• Οι τευτλοπαραγωγοί ζουν με το άγχος αν και πότε θα παραδώσουν το προϊόν τους, καθώς η Βιομηχανία Ζάχαρης σταμάτησε να παραλαμβάνει, λόγω του γνωστού προβλήματος που δημιουργήθηκε με τους τευτλοεξαγωγείς.

Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες, σχεδόν, οι αγροτικές καλλιέργειες, αφού όλες υπόκεινται στους περιορισμούς και στις δεσμεύσεις που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση, και το σύνολο της μικρομεσαίας αγροτιάς της Ελλάδας πλήττεται καίρια από τα σκληρά αντιαγροτικά μέτρα που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή και των εκπροσώπων της ελληνικής κυβέρνησης.

Ετσι χρόνο με το χρόνο ο αγρότης βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται, ενώ το κόστος ζωής (διατροφή, ένδυση, παιδεία, υγεία κ.ά.) συνεχώς αυξάνεται. Ο απόμαχος του χωραφιού, που δούλεψε σκληρά επί πολλές δεκαετίες, καλείται να ζήσει με «σύνταξη» 48.000 δραχμών, ενώ πολλοί εν ενεργεία ξωμάχοι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τώρα και χωρίς την παραμικρή σύνταξη - μετά, ως γνωστόν, από το 2003 «κόβεται», σταδιακά, και το μηνιαίο βοήθημα που δίνεται στους γέροντες αγρότες - επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τις ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές εισφορές στον ΟΓΑ.

Αυτή η πολιτική, που οδηγεί στο μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς - στη Θεσσαλία ξαναγιγαντώνεται το φαινόμενο της αστυφιλίας και της μετανάστευσης - κι αποσκοπεί στην παράδοση της γης και της παραγωγής σε μεγαλοεπιχειρηματίες- νεοτσιφλικάδες, είναι ο «υποκινητής» και των νέων αγροτικών κινητοποιήσεων που ξαναρχίζουν από τη Θεσσαλία κι αναμένεται να επεκταθούν και σε πολλές άλλες αγροτικές περιοχές της χώρας μας. Η κυβέρνηση ας μη σπεύσει να «παραπονεθεί» που η αγωνιζόμενη αγροτιά «χαλάει την ησυχία της», για μια ακόμα φορά, διότι γνωρίζει ότι «όπως έσπειρε, έτσι θα θερίσει»...