Τις προσπάθειες της ντόπιας αστικής τάξης να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά, σε ένα περιβάλλον οξυμένων και σύνθετων ανταγωνισμών, εμφανιζόμενη ως «πυλώνας σταθερότητας» για την υλοποίηση σχεδιασμών του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού άξονα, προκειμένου να διευρύνει τα πεδία για μπίζνες της, σκιαγράφησε χτες βράδυ ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς, σε εκδήλωση της κίνησης «Πράττω» για τα βασικά σημεία της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Για τη Συρία, κι ενώ η κυβέρνηση είναι χωμένη ως τα μπούνια, π.χ. με τη Σούδα, στην προώθηση των επικίνδυνων σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ο ΥΠΕΞ υποστήριξε την «πολιτική λύση», χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα ως «πρόβλημα» ότι «δεν έχουμε 9 χώρες που έχουν εμπλακεί εκεί εναντίον ενός κοινού αντιπάλου», «αλλά έχουν επέμβει και πολεμούν διαφορετικούς αντιπάλους. Επίσης δεν έχουμε έναν εμφύλιο πόλεμο, υπό την έννοια ότι πολεμούν 2 πλευρές και κάποια στιγμή θα τελειώσουν τα εφόδια της μιας πλευράς. Είναι πόλεμος δια αντιπροσώπων, όπου άλλες δυνάμεις μπορούν να συντηρούν ροές μαχητών και εξοπλισμών που ανά πάσα στιγμή συμπληρώνουν το μέτωπο».

Σε αυτό το φόντο έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο να διασφαλιστεί η «σταθερότητα» της Αιγύπτου, αναγνωρίζοντας μεν ότι «παραβιάζονται και εκεί ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά λέγοντας ότι «πιθανή αποσταθεροποίησή της θα φέρει εκατομμύρια νέους πρόσφυγες».

Επανέλαβε τα περί Τουρκίας «νευρικής δύναμης» και «δύναμης αναθεωρητισμού», ενώ σημείωσε πως σε επιμέρους θέματα της Συνθήκης της Λοζάνης έχει κάνει ήδη παραβιάσεις, π.χ. στο αυτοδιοίκητο Ιμβρου και Τενέδου. Βέβαια, εκφράζοντας μια γενικότερη γραμμή κατευνασμού που ακολουθεί η ντόπια αστική τάξη, είπε ότι δεν πρέπει να μπούμε στην «παγίδα του προβοκαρίσματος», ότι «δεν έχουμε λόγο όταν οι Τούρκοι έχουν πρόβλημα με Γερμανία και Ολλανδία να βγαίνουμε μπροστά εμείς για καβγά».

Αναφερόμενος στην ΠΓΔΜ, παρέπεμψε στα «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που εκκινήθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, επιχαίροντας για το γεγονός ότι υπάρχει πλέον ευρύτερη συνεργασία, π.χ. λειτουργούν αγωγοί για πετρέλαιο και φτιάχνονται για φυσικό αέριο.

Αναφερόμενος, ακολούθως, στο Κυπριακό, είπε ότι είναι θέμα «όπου συμπυκνώνονται πολλές αντιθέσεις και πολλές δυνάμεις έχουν πολλά συμφέροντα», εμφανίστηκε αντίθετος σε μια συμφωνία που να διατηρεί δικαιώματα επέμβασης, εγγυήσεις και κατοχικές δυνάμεις, λέγοντας ότι στόχος της κυβέρνησης είναι «το μέγιστο δυνατό» των δικαιωμάτων για τους Τουρκοκύπριους και το μέγιστο δυνατό της ασφάλειας για τους Ελληνοκύπριους, «εξ ου και πρέπει τα τουρκικά στρατεύματα να φεύγουνε», χωρίς βέβαια να βάζει ένα χρονοδιάγραμμα αποχώρησης. Δίνοντας ωστόσο μια εικόνα πιέσεων που ασκούνται στη Λευκωσία, πρόσθεσε ότι και στον ΟΗΕ εκπροσωπούνται και κινούνται χώρες με συμφέροντα, και πιστεύουν ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι πιο αδύνατη και μπορεί να την πιέσουν ευκολότερα από την Τουρκία.

Μετά ταύτα, επέμεινε να μιλά για μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης με στόχο την αναβάθμιση τη χώρας στο διεθνές σύστημα, με κινήσεις όπως τα τριμερή σχήματα συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τα τετραμερή στα Βαλκάνια κ.λπ., όλες με στόχο τη «σταθερότητα» και παραπέρα τις μπίζνες πάνω στην Ενέργεια και τα δίκτυα διαμετακόμισης, καθώς, όπως ο ίδιος ο Ν. Κοτζιάς πρόσθεσε, «θέλουμε τη σταθερότητα, γι' αυτό και εργαζόμαστε για την επίλυση του ζητήματος της ΑΟΖ»...