Αθώους κήρυξε το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας τους τέσσερις κομμουνιστές που χτες κάθισαν στο εδώλιο με την κατηγορία ότι έγραφαν συνθήματα στην περιμετρική οδό της πόλης, προπαγανδίζοντας το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Πρόκειται για μια σημαντική απόφαση που δηλώνει ότι ο αφισοκτόνος νόμος 1491/84 «περί διαφήμισης» θα μένει ανενεργός - μέχρι την κατάργησή του - για όσο διάστημα ο λαός μας θα στέκεται αποφασιστικά αντιμέτωπος σε κάθε απόπειρα ποινικοποίησης του δικαιώματος πολιτικής έκφρασης.

Πράγματι στο πλευρό των διωκόμενων μελών και στελεχών της ΚΝΕ και του Κόμματος βρέθηκαν χτες στο δικαστήριο δεκάδες πολίτες της Καβάλας, ενώ τις προηγούμενες μέρες εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων και μαζικών φορέων εξέφραζαν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους.

«Η αναγραφή πολιτικών συνθημάτων δεν είναι αδίκημα, είναι δικαίωμα του πολίτη και αποτελεί άσκηση δημοκρατικότατου καθήκοντος», τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Χουρμουζιάδης, καταθέτοντας στο δικαστήριο. Οι κατηγορούμενοι (Πέτρος Ταχματζίδης, Γιάννης Ευσταθιάδης, Δημ. Τζανέτος, Γιάννης Αβραμίδης) επισήμαναν στις απολογίες τους ότι ασκούσαν συνταγματικό δικαίωμα όταν έγραφαν πολιτικά συνθήματα σε συγκεκριμένα σημεία όπου ήδη υπήρχαν παλιότερα συνθήματα. Η υπεράσπιση κατήγγειλε ότι με το νόμο 1491 και τον ακόμη αυστηρότερο νόμο που ετοιμάζει η κυβέρνηση πλήττεται βάναυσα το δικαίωμα του πολίτη στην έκφραση. «Ο Δήμος της Καβάλας δεν παραχωρεί χώρους για την ελεύθερη έκφραση και την αναγραφή συνθημάτων. Αφού υπάρχει έλλειψη τέτοιων χώρων, γράφονται συνθήματα εκεί όπου χρόνια τώρα συνηθίζεται», σημείωσαν οι συνήγοροι υπεράσπισης.

Να σημειωθεί ότι ο εισαγγελέας της έδρας υποστήριξε ότι οι κατηγορούμενοι δε δικαιούνταν να αναγράφουν συνθήματα βάσει του νόμου και ότι δεν υπάρχει εξαίρεση για την αναγραφή συνθημάτων από τις πολιτικές νεολαίες με το νόμο «περί υπαίθριας διαφήμισης». Τελικά, όπως αναφέρθηκε στην αρχή, το δικαστήριο εξέδωσε αθωωτική απόφαση, την οποία ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Χουρμουζιάδης τη σχολίασε ως εξής:

«Ηταν μια δίκη πολύ χαρακτηριστική γιατί με το κατηγορητήριο που κατατέθηκε, σκοπό είχε να τεθεί αντιμέτωπη με ένα δικαίωμα συνταγματικό, πολιτικά και ιδεολογικά κατοχυρωμένο, την αναγραφή ενός συνθήματος ή για το πούμε αλλιώς τη διακίνηση μιας πολιτικής ιδέας. Το σύνθημα που είχανε γράψει οι νέοι μας σε δυο τοίχους της Καβάλας ήταν μια αναγγελία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, επομένως η πρόθεσή τους ήταν να ενημερώσουν το λαό της Καβάλας για τη γιορτή της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Το δικαστήριο κατάλαβε βέβαια, αν και την απόφασή του δεν τη στήριξε και δεν τη θεμελίωσε στο δικαίωμα που έχει ο κάθε πολίτης να διακινεί τις πολιτικές του ιδέες, αλλά στην άγνοια των νέων ότι δεν ήξεραν ότι εκεί δεν έπρεπε να γράψουν τα συνθήματά τους. Βέβαια, η απόφαση ήταν πάρα πολύ σαφής, ήταν πολύ αποκαλυπτική ότι τα δικαστήρια τα ελληνικά θα πρέπει επιτέλους να μη σταθούν αντιμέτωπα με τη δυνατότητα που δίνει το Σύνταγμα στον Ελληνα ως πολιτικό υποκείμενο να διατυπώνει την άποψή του έστω και με τη μορφή τη συνθηματική πάνω σ' έναν άσπρο ελληνικό τοίχο».