Το πρόγραμμα έχει ως εξής:
«Εμπρός, Σοβιέτ» του Τζίγκα Βερτόφ, στις 17.00.
Το «Εμπρός, Σοβιέτ!» ξεκίνησε ως παραγγελία του Σοβιέτ της Μόσχας, με στόχο να προπαγανδίσει την δουλειά της ανασυγκρότησης των υποδομών της πόλης, οι οποίες υπέστησαν ολοκληρωτική ή μερική καταστροφή, από τον εμφύλιο. Αφορμή, ήταν οι επερχόμενες εκλογές για την Εκτελεστική Επιτροπή του Σοβιέτ.
Ο Βερτόφ με την ταινία του αυτή καταδεικνύει τη σύγκρουση ανάμεσα στο «πριν» και το «τώρα»...
«Το τέλος της Αγ. Πετρούπολης» του Βσέβολοντ Πουντόβκιν, στις 18.00.
Γυρισμένη το 1927, την ίδια χρονιά με τον Οκτώβρη του Αϊζενστάιν. Ενας φτωχός χωρικός, λίγο πριν τον πόλεμο, καταφτάνει στην Αγία Πετρούπολη αναζητώντας δουλειά. Ο Πουντόβκιν παρακολουθεί την πορεία ταξικής συνειδητοποίησης του ήρωά του.
«Τρία τραγούδια για τον Λένιν» του Τζίγκα Βερτόφ, στις 22.30.
Τρία ανώνυμα «τραγούδια» αποτελούν τη βάση γι' αυτό το ντοκιμαντέρ... Εξυμνούν τα επιτεύγματα της Σοβιετικής Ενωσης και τον ρόλο που έπαιξε σε αυτήν ο Λένιν. Ο Βερτόφ διαλέγει τρία ανώνυμα τραγούδια που μιλούν για τον Λένιν και με αυτό τον τρόπο χωρίζει το ντοκιμαντέρ σε τρία μέρη.
«Οι γυναίκες της Ριζάν» των Ιβάν Πράβοφ και Ολγας Πρεομπαζένσκαγια, στις 23.00.
Ταινία του 1927. Η κινηματογραφική κάμερα «διηγείται» τη ζωή ενός ρωσικού χωριού λίγο πριν και λίγα χρόνια μετά την Επανάσταση του Οχτώβρη, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες γυναικών, όπως η Αννα, σύζυγος του στρατιώτη, η οποία θα αυτοκτονήσει, αλλά και της γεμάτης ζωντάνια και ενέργεια αδελφής της, της Βασιλίσα, η οποία θα αμφισβητήσει ανοιχτά τον παλιό τρόπο ζωής...
«Komcomol - Το Τραγούδι των Ηρώων» του Γιόρις Ιβενς, στις 17.00.
Ενα ντοκιμαντέρ για την κατασκευή υψικαμίνων από την Κομσομόλ, την Ενωση Κομμουνιστικών Νεολαιών της Σοβιετικής Ενωσης, στο πλαίσιο του πρώτου πενταετούς πλάνου. Η ταινία γυρίστηκε στο Μαγκνιτογκόρσκ στα Ουράλια Ορη, όπου μια βιομηχανική πόλη με περισσότερους από 200.000 κατοίκους δημιουργήθηκε μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, καθώς και στο λεκανοπέδιο του Κούμπας στη Σιβηρία. Η ταινία αποτελεί φόρο τιμής στα επιτεύγματα των εθελοντών.
«Η γη» του Αλεξάντρ Ντοβζένκο, στις 18.00.
Η ταινία γυρίστηκε το 1930 και αποτελεί την τελευταία βωβή ταινία του Σοβιετικού κινηματογράφου, ενώ συγκαταλέγεται στις 10 μεγαλύτερες όλων των εποχών. Η ταινία διηγείται τις προσπάθειες των κουλάκων μιας κοινότητας στην Ουκρανία να σαμποτάρουν την αγορά ενός τρακτέρ από το κολχόζ.
«Ο Λένιν ζει» του Μ. Ρομ, στις 22.30.
Η περίοδος της ζωής του Λένιν από 1918 έως 1921. Ιστορικά ντοκουμέντα από το πρώτο Συνέδριο για τη Σχολική Παιδεία, την παρέλαση του Κόκκινου Στρατού το 1918 και το 1919, το δεύτερο και τρίτο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
«Ο δρόμος προς τη ζωή» του Νικολάι Εκκ, στις 23.00.
Μια αληθινή ιστορία βασισμένη στο βιβλίο του Α. Μακαρένκο το «Παιδαγωγικό Ποιήμα». Αποτελεί την πρώτη ομιλούσα ταινία της σοβιετικής κινηματογραφίας. Η ταινία συνιστά μια μυθοπλαστική, αλλά με τη σημασία ντοκουμέντου απόδοση της παιδαγωγικής εποποιίας που έλαβε χώρα στην ΕΣΣΔ από την αρχή της ύπαρξής της, με επίκεντρο την προστασία και μόρφωση των παιδιών του δρόμου, που κατά εκατομμύρια προσπαθούσαν να επιβιώσουν στις πόλεις του νεοσύστατου σοσιαλιστικού κράτους.