Επιστολή, με την οποία αρνείται κάθε ανάμειξη στην υπόθεση Πάσσαρη, καθώς και τις κατηγορίες της διακεκριμένης οπλοκατοχής, σύστασης συμμορίας και της κατοχής ναρκωτικών που του αποδίδονται, έστειλε χτες στον Τύπο μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού, όπου κρατείται, ο Δημήτρης Πολυδωρόπουλος. Πρόκειται για τον νεαρό, στο διαμέρισμα του οποίου στο Νέο Κόσμο είχε εντοπιστεί ο διαβόητος κακοποιός Κ. Πάσσαρης. Συνελήφθη την τελευταία νύχτα του Ιούλη, μετά το γνωστό φιάσκο της αστυνομίας και κατ' εφαρμογή για πρώτη φορά των διατάξεων του νέου «τρομονόμου»...

«Πληροφορήθηκα εκ των υστέρων - αναφέρει στην επιστολή του - από ρεπορτάζ εφημερίδων 2-7 Αυγούστου, ότι είμαι "συνήθης ύποπτος" από το 1994 και υπό παρακολούθηση, "συμμετείχα σε εμπρησμό τράπεζας το 1995, με συνέλαβαν το 1996 για "κατοχή ναρκωτικών" και "δημιουργία επεισοδίου με αστυνομικούς", "φυλακίστηκα για δυο χρόνια στις φυλακές Κασσαβέτειας και εκεί γνώρισα τον Πάσσαρη, μετά την απολογία μου επέστρεψα στο "γνώριμό" μου περιβάλλον των φυλακών, αφού προηγουμένως "συνεργάστηκα" για να επωφεληθώ από την ευνοϊκή διάταξη του τρομονόμου. Δε γνωρίζω αν η συμμετοχή μου στις μαθητικές καταλήψεις και το μαθητικό κίνημα το 1990- '91 με την ιδιότητα του στελέχους της ΚΝΕ και του μέλους του ενιαίου τότε Συνασπισμού ή αργότερα, χωρίς πλέον κομματική στέγη, η παρουσία μου σε επιτροπές και ομάδες συμπαράστασης σε εξεγερμένους εργάτες, όπως π.χ., οι απεργοί της τότε ΕΑΣ την περίοδο 1992-'93, με κατατάσσει στους "συνήθεις υπόπτους". Γνωρίζω - και οι κατασκευαστές των σεναρίων επίσης - ότι προφυλακίστηκα μετά από τυχαία εξακρίβωση το Σεπτέμβρη του 1999 βάσει ξεχασμένου βουλεύματος που με ενέπλεκε στην υπόθεση του εμπρησμού της ΑΤΕ στη Δάφνη. Κρατήθηκα για τρεις μήνες στις φυλακές Κορυδαλλού και αθωώθηκα οριστικά και αμετάκλητα παμψηφεί από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας. Δεν υπήρξα ποτέ χρήστης ναρκωτικών. Φυσικά δε γνώρισα τον Πάσσαρη στις φυλακές Κασσαβέτειας γιατί δεν πήγα ποτέ εκεί και εκείνος δεν είχε καν συλληφθεί μέχρι τον Δεκέμβρη του 1999 όταν αποφυλακίστηκα».

Ακολούθως, προσθέτει ότι γνώρισε τον Πάσσαρη αρκετό διάστημα μετά την απόδρασή του, όταν κάποιος που γνώρισε στη φυλακή τού ζήτησε να φιλοξενήσει «περιστασιακά έναν κυνηγημένο». Υποστηρίζει, ακόμα, ότι ο Πάσσαρης επισκέφθηκε το σπίτι του ελάχιστες φορές, ενώ ο ίδιος είχε φύγει για διακοπές στην Κρήτη και συνελήφθη μια μέρα μετά την επιστροφή του.

Παραδέχεται, δηλαδή, ότι υπέθαλψε τον καταζητούμενο Πάσσαρη, επιχειρεί όμως - αναφέροντας προηγουμένως ότι ο ίδιος βρίσκεται «στις γραμμές του αντικαπιταλιστικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος» - να εμφανίσει την πράξη του αυτή ως ενέργεια «αλληλεγγύης» και «ηθικής» υποχρέωσής του απέναντι σε κάποιον που «βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών». Πράξη που κάθε άλλο παρά τέτοιο περιεχόμενο είχε.