Την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι έφερε πρόσφατα στη Βουλή με σχετική Ερώτηση στην αρμόδια υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού το ΚΚΕ, που υπογράφουν οι βουλευτές του Κόμματος Γιάννης Γκιόκας, Γιάννης Δελής, Νίκος Καραθανασόπουλος και Γιώργος Λαμπρούλης.

Απο παλιότερη κινητοποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενάντια στο «πετσόκομμα» των αθλητικών επιχορηγήσεων

-- Πώς έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή;

-- Οι εργαζόμενοι στις Αθλητικές Ομοσπονδίες έχουν βρεθεί αντιμέτωποι πάρα πολλές φορές με μια πληθώρα προβλημάτων, που έχουν να κάνουν με την εργασιακή τους κατάσταση. Αυτή τη στιγμή, θα χαρακτήριζα την κατάσταση τραγική, μιας και οι καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών, σε ορισμένες περιπτώσεις, φτάνουν ακόμα και τους τέσσερις ή πέντε μήνες. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι πριν τις γιορτές του Πάσχα οι περισσότερες Ομοσπονδίες δεν είχαν λάβει την α' δόση της επιχορήγησης έτους 2017, γίνονται απόλυτα αντιληπτές οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Και θέλω να τονίσω εδώ, ότι ακόμα και αν η πρώτη δόση φτάσει επιτέλους στις Ομοσπονδίες, είναι αμφίβολο ότι όλες οι Διοικήσεις θα καταβάλουν εξολοκλήρου τα δεδουλευμένα και δεν θα χρησιμοποιήσουν για άλλους σκοπούς το κονδύλι αυτό.

-- Πόσο καιρό υπάρχουν τα προβλήματα;

-- Γενικότερα, τα προβλήματα αυτά ο κλάδος μας τα αντιμετωπίζει επί σειρά ετών. Εχει καταγγελθεί αρκετές φορές η κωλυσιεργία καταβολής μισθών, ιδιαιτέρως σε Ομοσπονδίες με χαμηλό εγκεκριμένο προϋπολογισμό, αλλά πλέον το πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, αφορά όλους τους εργαζόμενους, τόσο στις λεγόμενες μικρές όσο και τις μεγάλες Ομοσπονδίες.

-- Ποια θεωρείτε ότι είναι η αιτία του προβλήματος;

-- Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. Πρωτίστως εξαιτίας της μείωσης των επιχορηγήσεων των Αθλητικών Ομοσπονδιών. Φτάσαμε σε σημείο να δίνεται επιχορήγηση σε Ομοσπονδίες, η οποία δεν καλύπτει καν τις ανάγκες της μισθοδοσίας. Το γεγονός αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο και επιπτώσεις στους εργαζόμενους, όπως απολύσεις και επιβολή ελαστικών μορφών εργασίας (εκ περιτροπής εργασία, μειωμένο ωράριο κ.λπ.). Και δεύτερον, εξαιτίας του ιδιότυπου εργασιακού καθεστώτος που διέπει τις εργασιακές σχέσεις των Ομοσπονδιών και των εργαζομένων τους, και που δεν ξεκαθαρίζει το θεσμικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, αφενός μπορεί και επιβάλλεται εκ περιτροπής εργασία, όπως στον ιδιωτικό τομέα, αφετέρου έχει διακοπεί η καταβολή των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας, όπως στον δημόσιο τομέα. Εχουμε δηλαδή ως κλάδος όλα τα αρνητικά, και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, και ανάλογα με την περίπτωση αυτά τα αρνητικά μάς επιβάλλονται κατά τα συμφέροντα των Διοικήσεων και της Πολιτείας.

Ιδιαιτέρως ο δεύτερος λόγος, του ιδιότυπου εργασιακού καθεστώτος, έχει χρησιμοποιηθεί πάρα πολλές φορές τόσο από τις Διοικήσεις, όσο και από την επίσημη Πολιτεία όλων των κυβερνήσεων έως και σήμερα, που γνωρίζουν για αυτό το ζήτημα, για να μην δίνεται λύση στα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουμε επί σειρά ετών. Οπως την άμεση και απρόσκοπτη καταβολή μισθών, χωρίς να συνδέεται το κονδύλι με τη διαχείριση και την πολιτική κάθε Διοίκησης και την έλλειψη νομοθετικής ρύθμισης για μετάταξη εργαζομένων σε άλλες υπηρεσίες, αν και εφόσον προκύψει ανάγκη. Επιπλέον, εδώ εμπεριέχεται και άλλο ένα ζήτημα που αντιμετωπίζουμε πια, σε δικαστικές διαμάχες, και έχει να κάνει με τη νομιμότητα των προσλήψεών μας και κυρίως με το αν είναι σύμφωνες με τη διαδικασία που ορίζει ο ΑΣΕΠ ή όχι, και μιλάμε ακόμα και για προσλήψεις που έγιναν 20 χρόνια πριν, πράγμα εντελώς αβάσιμο!

-- Η στάση του υπουργείου στα αιτήματά σας;

-- Για τα ζητήματα αυτά, από την πρώτη στιγμή των μειώσεων των επιχορηγήσεων, ο ΠΣΥΑΣ, το συνδικαλιστικό μας όργανο, παρενέβαινε συνδικαλιστικά και αγωνιστικά. Βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μειώσεις αυτές, είχαν συγκεκριμένες πολιτικές αφετηρίες, με την υπογραφή μνημονίων. Εως και σήμερα όμως, κανένα από τα θέματά μας δεν έχει λυθεί. Ακούγονται πολλές υποσχέσεις, για σχέδιο αθλητικού νόμου που πρόκειται να κατατεθεί και θα συμπεριλαμβάνει και επίλυση ζητημάτων του κλάδου μας, για ενέργειες της ΓΓΑ προς άλλα αρμόδια υπουργεία για την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας κ.ά. Από την άλλη μεριά, το υπουργείο αφήνει πάρα πολλά θέματα άλυτα: Δεν δίνει καμία λύση για την τύχη εργαζομένων σε Ομοσπονδίες με άρση ειδικής αθλητικής αναγνώρισης (π.χ. Ομοσπονδία Μπέιζμπολ, όπου εργαζόμενη έχει δικαιωθεί με τελεσίδικη απόφαση εφετείου και ως προς τους μισθούς και ως προς τη θέση εργασίας), ή εργαζομένων οι οποίοι βρίσκονται χρόνια σε δικαστικές διαμάχες, ή εργαζομένων στις αθλητικές ενώσεις των Ομοσπονδιών κ.α. Αρα, αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Εχουμε μάλιστα φτάσει σε σημείο Ομοσπονδία, και συγκεκριμένα του Μπάντμιντον (ΕΟΦΣΑ), να έχει ισχυριστεί μέσω της δικηγόρου της, σε δικαστικές αίθουσες πάνω από μία φορά, ότι «έλαβε εντολή από τον απερχόμενο υφυπουργό κ. Κοντονή να προσφύγει σε κάθε ένδικο μέσο για καταγγελία των συμβάσεων εργασίας και να αποδειχθεί ότι οι προσλήψεις είναι παράνομες», ενώ ταυτόχρονα η ίδια Ομοσπονδία κρατά κλειδωμένους έξω από τα γραφεία και το χώρο εργασίας τους συναδέλφους που επέστρεψαν από επίσχεση εργασίας 4 περίπου χρόνων. Κι αυτό το γεγονός φαίνεται να μην ενοχλεί κανέναν, παρ' όλες τις καταγγελίες μας. Επιπλέον, υπήρξε λίγο καιρό πριν ένα σχέδιο αθλητικού νόμου, το οποίο έκανε λόγο για μετακινήσεις προσωπικού Αθλητικών Ομοσπονδιών, αφού όμως πρώτα χαρακτηριζόταν «πλεονάζον». Και εδώ μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, τι γίνεται στην περίπτωση όπου κάποιοι χαρακτηρίζονται ως «πλεονάζον» προσωπικό αλλά δεν θα απορροφηθούν σε άλλη υπηρεσία; Επομένως, προς το παρόν αναμένουμε το υπουργείο να υλοποιήσει τις προτάσεις που μας κάνει προφορικά για όλους τους εργαζόμενους, χωρίς διακρίσεις και να μην μείνει μόνο σε υποσχέσεις.

-- Ποιες ενέργειες έχει κάνει μέχρι τώρα το Σωματείο σας για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα;

-- Ο ΠΣΥΑΣ είναι ένα Σωματείο που κατά το παρελθόν μπόρεσε με τους αγώνες του να αντισταθεί, να διεκδικήσει και τελικά να κερδίσει αρκετά για τα μέλη του. Σήμερα όμως, η πλειοψηφία των μελών του ΔΣ, η οποία έχει αναλάβει εδώ και έναν χρόνο, φαίνεται να έχει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη από τα παλιότερα Διοικητικά Συμβούλια. Πιο συγκεκριμένα, από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων της, ενδιαφέρθηκε και πρότεινε την «αξιολόγηση» των εργαζομένων, πραγματοποίησε στάση εργασίας μόνο σε μία Ομοσπονδία - πράγμα που συνέβη για πρώτη φορά στα χρονικά του Σωματείου - με αίτημα την αργοπορία καταβολής μισθών μόνο στη συγκεκριμένη Ομοσπονδία, κινείται κατόπιν νομικών συμβουλών, έκανε οικονομική εισήγηση προς τη ΓΓΑ που πρότεινε λύσεις που αφορούν τον τρόπο καταβολής μισθών ουσιαστικά σε Ομοσπονδίες που μπορούν ακόμα να πληρώνουν τους εργαζόμενους, αγνοώντας όλες τις άλλες περιπτώσεις των μικρών Ομοσπονδιών, για τις οποίες η ετήσια επιχορήγηση δεν αρκεί ούτε για μισθοδοσία, και χωρίς να καταδικάζει την περικοπή των επιχορηγήσεων. Αναλώνεται επίσης σε προτάσεις για αντιδραστικούς εσωτερικούς κανονισμούς που καταλύουν κάθε εργασιακό δικαίωμα, αφήνοντας περιθώρια για αποφάσεις μόνο στις Διοικήσεις των Ομοσπονδιών, μετά από «αξιολογήσεις» εργαζομένων, αλλά καταλύουν και το ισχύον συνδικαλιστικό πλαίσιο, αφήνοντας περιθώρια παρέμβασης από την εκάστοτε κυβέρνηση. Με λίγα λόγια, αυτή τη στιγμή ο ΠΣΥΑΣ φαίνεται να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις μέσα από επιστολές, συζητήσεις και εκπροσωπήσεις σε δικαστικές αίθουσες. Κατά την άποψή μου και οι νομικές συμβουλές χρειάζονται, όπως επίσης και οι συζητήσεις, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Το Σωματείο οφείλει να οργανώσει τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που αντιμετωπίζουν, οφείλει να διεκδικήσει την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και γενικά να διαφυλάξει τη δουλειά και τις θέσεις εργασίας για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, κινούμενο σε ένα πιο αγωνιστικό συνδικαλιστικό πλαίσιο διεκδικήσεων.

-- Πέραν των προσωπικών προβλημάτων, ποιες είναι οι γενικότερες συνέπειες της όλης κατάστασης;

-- Καμία εξασφάλιση των θέσεων εργασίας, καθυστερήσεις μισθών, απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, άρση ειδικής αθλητικής αναγνώρισης σε Ομοσπονδίες που αφήνουν εντελώς στην τύχη τους τους εργαζόμενους, δικαστικές διαμάχες, αγανάκτηση και ανασφάλεια, είναι τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κλάδος.

Και στο σημείο αυτό, θέλω να τονίσω ότι σε καμία περίπτωση κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει. Στο αθλητικό οικοδόμημα και οι εργαζόμενοι στις Αθλητικές Ομοσπονδίες έχουν τη θέση τους. Και βέβαια, θα ήταν λάθος να μη βλέπουμε το θέμα συνολικά, αφού η μείωση των κονδυλίων για τον Αθλητισμό, που δίνει ώθηση στη λογική των ιδιωτών χορηγών και της εμπορευματοποίησης του Αθλητισμού, δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στις Αθλητικές Ομοσπονδίες, αλλά αφορά και τους αθλητές, τα Σωματεία τους, τους προπονητές, τα στάδια κ.λπ., και γενικά αφορά την ίδια τη λαϊκή οικογένεια, που έχει κάθε δικαίωμα στη δωρεάν συμμετοχή της στην άθληση και στα οφέλη που αυτή έχει.