Ο υδραυλικός Ντμίτρι Νικιτίν, φτάνοντας ένα βράδυ σε μια εργατική πολυκατοικία με πρόβλημα διαρροής, αντιλαμβάνεται ότι το πολυώροφο κτίριο, που μέσα του στοιβάζει 800 ανθρώπους, πρέπει να εκκενωθεί, γιατί αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης. Ο Ντίμκα ταράζεται, τηλεφωνεί μες στη νύχτα, διασχίζει την παγωμένη πόλη, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει τους φτωχοδιαβόλους που είναι σαν να βγαίνουν ξανά από τις σελίδες του «Εγκλημα και τιμωρία», εκείνους που ο καπιταλισμός διαγράφει. Ο Ντίμκα πρέπει να ειδοποιήσει τη δήμαρχο, που μόνο εκείνη μπορεί να κινήσει τα νήματα της εκκένωσης και προσωρινής μετεγκατάστασης των ενοίκων. Εκείνη, όμως, γιορτάζει τα γενέθλιά της με φίλους πότες, κυνικούς και υποκριτές...

Ο σκηνοθέτης αναφέρει: «Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στην άποψη που έχουν οι άλλοι για τον πρωταγωνιστή και τις πράξεις του και όχι φυσικά για τις ικανότητές του. Είναι ένας απόλυτα λογικός και σοβαρός άνθρωπος σε ένα παράλογο κόσμο. Οταν η "μάχη" ξεκινάει, οι περισσότεροι ήρωες αντιδρούν σύμφωνα με τα φυσικά τους ένστικτα: Να μείνουν ζωντανοί, να διατηρήσουν την ησυχία τους και τον τρόπο ζωής τους. Ξαφνικά, σε αυτή τη μάχη εμφανίζεται ένας στρατιώτης με έναν συγκεκριμένο κώδικα, τη συνείδησή του. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι σήμερα. Τους αποκαλούμε ρομαντικούς, αλτρουιστές, ιδεαλιστές ή απλά ανόητους και "ηλίθιους ", για να δείξουμε ότι δεν συμπεριφέρονται νορμάλ, σε μια εποχή που ο κυνισμός, ο φόβος και η αδιαφορία κυριαρχούν. Τέτοιοι "ηλίθιοι " υπάρχουν ακόμα στη χώρα μου και αυτό μου δίνει ελπίδα».