Τις κυβερνητικές ευθύνες για τις καταστροφικές συνέπειες αυτού του σεισμού, αλλά και για οποιοδήποτε ατύχημα προκύψει στο μέλλον, επισημαίνει με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε.
Χαρακτηριστικό είναι πως δύο χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχουν «μπει» σε σπίτια οι πληγέντες, αλλά ακόμα παραπέρα, η όποια αποκατάσταση των ζημιών, γίνεται με βάση τις προδιαγραφές εκείνες που οδήγησαν σε θύματα και καταστροφές. Εύλογα λοιπόν στην ανακοίνωση σημειώνεται πως «η κυβέρνηση έχει αναλάβει την ευθύνη και θα είναι ηθικός αυτουργός για κάθε ατύχημα από νέο σεισμό». Η μόνη ευθύνη που όπως φαίνεται έχει αναλάβει η κυβέρνηση είναι η προώθηση νέων αντιλαϊκών ρυθμίσεων, όπως η επιβολή ενός πρόσθετου χαραστιού στους εργαζόμενους για την ασφάλιση της κατοικίας τους.
Στην ανακοίνωσή του το Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ χαρακτηρίζει αποσπασματικά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση, αλλά και επικίνδυνα για τη ζωή των κατοίκων. «Χιλιάδες οικογένειες, οι πιο αναξιοπαθούσες, στην πλειοψηφία τους, εξακολουθούν να μένουν σε προσωρινά ακατάλληλα για χρήση σπίτια, με τεράστιο κόστος για υποφερτή διαμονή. Χιλιάδες πληγέντες παρακάμπτουν τις διαδικασίες που ουσιαστικά εμποδίζουν την έκδοση αδειών επισκευής (ελάχιστες είναι οι αιτήσεις και ακόμη λιγότερες οι άδειες για επισκευές και ανακατασκευές) και προχώρησαν στην επισκευή των ακινήτων τους συχνά μέσα από τα πλοκάμια των επιτήδειων της "ελεύθερης αγοράς"», σημειώνεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση.
«Απαιτείται - καταλήγει το Γραφείο Τύπου στην ανακοίνωσή του - η μαχητική συσπειρωμένη ενεργοποίηση των πληγέντων για την πλήρη αποκατάστασή τους, αλλά και των φορέων, των εργαζομένων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των επιστημόνων για λήψη και εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, την προστασία της ζωής των κατοίκων της. Ενα μέτωπο για την αλλαγή πλεύσης της χώρας. Για μια πολιτική που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και όχι τους δείκτες και τα κέρδη των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων».
«Η κατάσταση είναι τραγική και ο εμπαιγμός όλων των αρμοδίων έχει πλέον εξαντλήσει τις αντοχές και την υπομονή μας», καταγγέλλει με χτεσινή ανακοίνωσή της η Επιτροπή Σεισμοπλήκτων καταυλισμού «Πλάτωνα», Μενιδίου, όπου εξακολουθούν να μένουν 182 οικογένειες, περίπου 750 άτομα. «Το 30% των οικιστών είναι ιδιοκτήτες και το 70% ενοικιαστές. Για τους πρώτους έχουν εγκριθεί δάνεια. Ομως όλοι έχουν μπλέξει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας», μας λέει ο Γ. Σιδηρόπουλος, μέλος της Επιτροπής. «Πολλοί έχουν πάρει την πρώτη δόση, αλλά εκκρεμούν οι εκδόσεις αδειών. Κοστίζουν τρία εκατομμύρια δραχμές και το κράτος θα συμβάλει με 600.000. Αλλά και τα ίδια τα δάνεια δε φτάνουν για να κτιστεί οικοδομή με κόστος 130 χιλιάρικα το τετραγωνικό μέτρο, τη στιγμή που το πραγματικό κόστος είναι 250.000 δραχμές. Υπάρχουν και αυτοί που έχουν φύγει από τους οικισμούς των σεισμοπλήκτων. Επισκεύασαν όπως- όπως τα «κίτρινα» σπίτια τους και έχουν εγκατασταθεί σε αυτά. Στην περιοχή μας υπάρχουν εννέα καταυλισμοί, οι άνθρωποι ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες χωρίς να φαίνεται προοπτική βελτίωσης».
Στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή Σεισμοπλήκτων επισημαίνει ότι «εκτός από την πορεία της λεγόμενης αποκατάστασης των ζημιών που καρκινοβατεί λόγω της ανεπάρκειας των μέτρων της κυβέρνησης, είναι και η καταβολή του πενιχρού επιδόματος των δυο εκατομμυρίων για τις κατεστραμμένες οικοσκευές, που έχει «κολλήσει» και που κάνει «μπαλάκι» 490 ακόμη οικογένειες δικαιούχων από αρμόδιο σε αρμόδιο. Το συγκεκριμένο επίδομα καταγγέλλουμε ότι καταβλήθηκε προεκλογικά και επιλεκτικά και μέχρι σήμερα εκατοντάδες οικογένειες περιμένουν κι αυτά ακόμη τα ψίχουλα της μέριμνας της πολιτείας».
Στο Μενίδι 1.300 κτίρια κατεδαφίστηκαν και 6.000 είναι επισκευαστέα. Οι σεισμόπληκτοι περιμένουν την αποκατάστασή τους και όπως επισημαίνει η Επιτροπή «οι νεκροί, αλλά και οι ζωντανοί δικαιώνονται και τιμούνται όταν η κυβέρνηση, οι αρμόδιοι φορείς και η δημοτική αρχή του τόπου κάνουν πράξη τις ίδιες τους τις δικές τους εξαγγελίες. Για μια ακόμα φορά ζητούμε τη δικαίωσή μας από τους αρμόδιους και τους βάζουμε μπροστά στις ευθύνες τους, γιατί η δικαίωση νεκρών και ζωντανών δεν έρχεται με εκδηλώσεις - φιέστες πάνω στα ερείπια και τον πόνο, αλλά με την πλήρη αποκατάσταση όλων των πληγέντων».