Η Φ. Γεννηματά, αφού εξέφρασε την «αγανάκτησή» της για τα μέτρα της κυβέρνησης κατά των «εργαζομένων και των αγροτών», κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι αποτελεί εμπόδιο για την καπιταλιστική ανάπτυξη λόγω «της εξοντωτικής φορολογίας επιχειρήσεων» και «της συνεχούς υπονόμευσης επενδύσεων». Απηύθυνε κάλεσμα για την «εθνική συνεννόηση» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ώστε «όλες οι πολιτικές δυνάμεις να διεκδικήσουμε την ανασυγκρότηση», την «αναπτυξιακή πορεία του τόπου».

Ο Στ. Θεοδωράκης, επιτιθέμενος στην κυβέρνηση για καθυστερήσεις, επέμεινε με έγνοια για το κεφάλαιο και για το πώς να ανοίξουν «μπίζνες», ότι «αν δεν ξεμπλέξουμε με τη βαριά φορολογία, την ατέλειωτη γραφειοκρατία, την αργή απονομή δικαιοσύνης και την καθυστέρηση στην έγκριση των αδειοδοτήσεων, ξεχάστε τους επενδυτές». Ζήτησε «κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων» και «διάλυση του κομματικού κράτους», «μια άλλη στρατηγική (...) σε μια ανοιχτή κοινωνία πιστή στις ευρωπαϊκές ιδέες. Με τολμηρές μεταρρυθμίσεις».

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων, Β. Λεβέντης, βρήκε και πάλι τους «εχθρούς» του λαού και την αιτία που «πτώχευσε η χώρα» στους «αργόμισθους του Δημοσίου». Εξέφρασε με τη σειρά του την αγωνία του για την καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις και στην προσέλκυση επενδύσεων, ενώ δήλωσε διαθέσιμος για κυβερνήσεις συνεργασίας.