ΠΑΡΙΣΙ.--

Ενώ οι δημοσκοπήσεις ενόψει των γαλλικών βουλευτικών εκλογών (θα γίνουν στις 11 Ιούνη) συνεχίζουν να εμφανίζουν το κόμμα του Μακρόν στην πρώτη θέση, εντείνονται και οι διεργασίες για τη διασφάλιση της απαραίτητης συναίνεσης την επόμενη μέρα, ώστε να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Νέα σφυγμομέτρηση που έγινε για λογαριασμό των εταιρειών OpinionWay/Orpi και δημοσιεύτηκε χτες, εμφανίζει το REM (Republique en Marche!) να συγκεντρώνει το 28%, Οι Ρεπουμπλικάνοι (LR) ακολουθούν με 20%, μαζί με το κεντρώο κόμμα UDI, με το οποίο συνεργάζονται σταθερά τα τελευταία χρόνια, το «Εθνικό Μέτωπο» (FN) ακολουθεί με 19%, η «Ανυπότακτη Γαλλία» (FI) συγκεντρώνει 15% και το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) μαζί με τους συμμάχους του 10%. To μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας συγκεντρώνει 2%.

Στο μεταξύ, ενώ στην «παραδοσιακή δεξιά», με κύριο εκφραστή τους LR, υπάρχει μεγάλος προβληματισμός για το αν θα καταφέρει να συγκρατήσει τις δυνάμεις του και να μη σημειώσει νέα, απότομη «κατηφόρα», όπως έγινε στις προεδρικές εκλογές (όπου ο υποψήφιός τους, Φρανσουά Φιγιόν, αποκλείστηκε μετά από δεκαετίες από τον β' γύρο), είναι σαφές ότι βασικό ζητούμενο είναι, την επομένη των εκλογών, να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις που απαιτεί η ανταγωνιστικότητα του ντόπιου κεφαλαίου.

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του ηγέτη του κεντρώου κόμματος UDI, Ζαν-Κριστόφ Λαγκάρντ, που τόνισε ότι σε περίπτωση που η συμμαχία LR - UDI διασφαλίσει πρωτιά, «δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε πόλεμο στον Πρόεδρο (Μακρόν). Είναι αρκετά φιλελεύθερος για να μπορέσουμε να βρούμε περιθώριο κατανόησης και η κατάσταση να προχωρήσει καλά». Ο ίδιος υποστήριξε ότι η συμμαχία LR - UDI θα μπορούσε να εργαστεί μαζί με τον νέο Πρόεδρο, αλλά πρόσθεσε: «Είμαστε γι' αυτό "μακρονιστές"; Οχι. Δεν θα δημιουργήσουμε την αυταπάτη ενός ενιαίου κόμματος...». Συμπλήρωσε ότι «οι εκλεγμένοι του UDI θα ψηφίσουν τα νομοσχέδια που θα τους φαίνονται καλά» και ότι ο Μακρόν θα μπορέσει έτσι να υπολογίζει σε «μια στήριξη 100% στα ζητήματα της Ευρώπης και την ισότητα των Γάλλων μπροστά στο Συνταξιοδοτικό (σ.σ. τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην ΕΕ και τις νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές)».