Τη συμφωνία ανάμεσα στο υπουργείο Παιδείας και την Εθνική Τράπεζα για την προσφορά σε σχολεία της επαρχίας 1.000 υπολογιστών και 22 εξοπλισμένων εργαστηρίων παρουσίαζε, χτες, ο Τύπος, με τον υπουργό Παιδείας να μιλάει για την «πρώτη μιας σειράς μελλοντικών συνεργασιών». Τέτοιες πρωτοβουλίες, ενταγμένες σε καλοσχεδιασμένα προγράμματα «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» των πολυεθνικών, αξιοποιούνται για να φτιάχνουν «προφίλ» στην τάξη των εκμεταλλευτών, αλλά και για να εξοικειώνονται μαθητές και γονείς με την ιδέα ότι το κράτος «δεν έχει σάλιο» για τις ανάγκες τους και ότι εξαρτάται από την «καλή προαίρεση» των καπιταλιστών αν και πόσες «τρύπες» θα καλυφθούν υποτυπωδώς. Ωστόσο, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχει και ένα «βαθύτερο» νόημα. Συνδέεται με την ανάγκη, που επισημαίνεται συχνά το τελευταίο διάστημα, να μη μείνει το εγχώριο κεφάλαιο πίσω στον ανταγωνισμό, στη λεγόμενη «ψηφιακή οικονομία» και στην αφομοίωση των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή, που εξασφαλίζουν ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους, εντείνοντας την εκμετάλλευση των «καλά εκπαιδευμένων» αυριανών εργαζομένων και στέλνοντας άλλους στον «κάλαθο των αχρήστων». Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνεται ότι ακόμα και τη «φιλανθρωπία» τους οι καπιταλιστές την αντιμετωπίζουν με όρους επένδυσης, ανεξάρτητα από το πώς και με ποια μορφή θα αποκομίσουν το προσδόκιμο κέρδος.