Γεννημένος στον Πειραιά το 1927, βίωσε την περιπέτεια της γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου μέσα από σκληρές εμπειρίες που σφράγισαν ανεξίτηλα τη μνήμη του και την ψυχή του. Ανθρωπος ευαίσθητος, εσωτερικός και σιωπηλός, οραματίστηκε έναν κόσμο ελεύθερο και ειρηνικό, όπου να επικρατεί η κοινωνική δικαιοσύνη και όχι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτά τα ιδανικά διαπότισαν το συγγραφικό του έργο, το οποίο ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία γράφοντας χρονογραφήματα, διηγήματα και στιχουργήματα, κυρίως σε κλαδικές εφημερίδες και περιοδικά.

Εχει εκδώσει 12 βιβλία, από τα οποία τα «Πισωγυρίσματα» βραβεύτηκαν με το πρώτο βραβείο το 1999 από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας ήταν μέλος, «Χρονογραφήματα 1958-1988», «Μουράγιο», «Γλαρέντζα» κ.ά.

Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής του που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη»: «Ετσι φτάσαμε, έφηβοι πια, τα παιδιά της παρέας μας στην Κατοχή και οργανωμένοι στην ΕΠΟΝ προσφέραμε κάποιες υπηρεσίες στους αγωνιστές της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, που έδιναν τη ζωή τους για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ της πατρίδας που στέναζε κάτω από τη βαριά μπότα των κατακτητών. Και φτάσαμε και στο φοβερό μπλόκο της εργατούπολης, καθισμένοι οκλαδόν να κοιτάζουμε τους καταδότες στα μάτια και να λένε "σήκω εσύ, κι εσύ, κι εσύ!". Ετσι, βρέθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα τα γειτονάκια μου: ο Γιώργος, ο Γιάννης και ο Μικές (...).

(...) Πρέπει να πούμε ότι η παρέα μου κι εγώ πιαστήκαμε πριν ακόμα χαράξει, έξω από το συνοικισμό στο σημείο που βρίσκονται σήμερα οι φυλακές, πηγαίνοντας, άλλοι για ξύλα στο κοντινό βουνό, άλλοι για μυστική αποστολή στα πλαίσια της Αντίστασης και οδηγηθήκαμε στο λόφο της Δεξαμενής, κατηγορούμενοι ότι κρύβουμε όπλα, για εκτέλεση! -- Πού κρύβετε τα όπλα, ρωτούσαν και ξαναρωτούσαν οι Γερμανοί με τα φερέφωνά τους, τους εθνοπροδότες, ώσπου ακούστηκε από τον επικεφαλής γκεσταπίτη το παράγγελμα "Αλες καπούτ!"».