Ο απολογισμός της μεγάλης πυρκαγιάς ήταν 48.744 στρέμματα γης, τα οποία κάηκαν συνολικά στην περιοχή, από τα οποία 36.338 στρέμματα αποτελούσαν τμήμα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας. Η δενδρώδης και θαμνώδης βλάστηση της περιοχής κάηκε, αφήνοντας ελάχιστες νησίδες πρασίνου, ενώ 27.200 στρέμματα της καμένης έκτασης βρίσκονταν μέσα στα όρια της περιοχής Natura 2000, με συνολική έκταση περίπου 149.000 στρεμμάτων. Επίσης, το 62% του ελατοδάσους της Πάρνηθας, έκτασης 21.800 στρεμμάτων, ήταν μέσα στην περιοχή που καταστράφηκε. Σύμφωνα με τον πλέον «αισιόδοξο» υπολογισμό, η ζημιά ισοδυναμούσε με 1.400.000 περίπου καμένα έλατα και πεύκα.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι στην Πάρνηθα έβρισκαν καταφύγιο 132 είδη πουλιών, 30 είδη ερπετών και αμφίβιων και 45 είδη θηλαστικών. Πολλά από αυτά μετανάστευσαν, με αβέβαιη κατάληξη ως προς τη δυνατότητα επιβίωσής τους, είτε χάθηκαν αφού είχαν ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης. Μεγάλες συνέπειες υπήρξαν και για τον πληθυσμό των κόκκινων ελαφιών, που συναντώνται στην περιοχή της Πάρνηθας. Ειδικότερα, υπολογίζεται πως περίπου 50 ελάφια είτε κάηκαν, είτε πέθαναν από ασφυξία κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς.

Οσον αφορά την αποκατάσταση στο πολύπαθο οικοσύστημα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, μέχρι στιγμής σε μια συνολική επιφάνεια 4.567 στρεμμάτων έχουν αναδασωθεί 196.654 φυτάρια κεφαλληνιακής ελάτης, 193.000 φυτάρια μαύρης πεύκης και 800 φυτάρια χνοώδους δρυός, με στόχο την επαναφορά του ελατοδάσους που κάηκε, όταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, 100.000 φυτάρια καλύπτουν μόλις 800 στρέμματα. Αλλωστε, μια μικρή σύγκριση αυτών των στοιχείων με τα αριθμητικά στοιχεία της καταστροφής δείχνουν το πόσα λίγα έχουν γίνει. Επιπλέον, το φυτώριο του Φορέα Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας είναι περιορισμένων δυνατοτήτων, οι πιστώσεις δε για τις αναδασώσεις είναι ελάχιστες.

Το δάσος της Πάρνηθας πάντα βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα. Να θυμίσουμε την καταστροφή των 5.200 στρεμμάτων στη Βαρυμπόμπη το 1986, των 5.000 στρεμμάτων στο Τατόι το 1987 και των 10.500 στρεμμάτων στη Φυλή το 1989. Η κλασική ερώτηση που συχνά επανέρχεται σε αυτές τις περιπτώσεις έχει εύκολη απάντηση.

Οι συνήθεις αυτουργοί τέτοιων καταστροφών μπορεί να κατηγοριοποιηθούν ως εξής: Κερδοσκόποι γης, καταπατητές - οικοπεδοφάγοι, βοσκοί, παράνομοι υλοτόμοι, λαθροθήρες και βεβαίως η ΔΕΗ, με τα παμπάλαια και υψηλού κινδύνου δίκτυα. Αλλά κύριος ένοχος είναι το σύστημα που τζογάρει με το περιβάλλον χάριν του κέρδους, των χρηματοδοτών και των πελατών του. Μοιραίο αποτέλεσμα τού ότι η γη είναι εμπόρευμα, από το οποίο μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αποκομίζουν τεράστια κέρδη.

Αξίζει να σημειωθεί πως η Πάρνηθα δεν είναι απλά ένα από τα βουνά του λεκανοπεδίου Αττικής. Αποτελεί τον πιο σημαντικό πνεύμονα πρασίνου, αλλά και τον βασικότερο μηχανισμό μείωσης της θερμοκρασίας, λόγω του αέρα που διοχετεύεται από τον βορρά προς την Αθήνα. Επιπλέον, αποτελεί ένα φυσικό μνημείο και ένα απόθεμα διαφύλαξης μεσογειακού ορεινού περιβάλλοντος που βρίσκεται δίπλα στην πρωτεύουσα, καθώς στην περιοχή έχουν καταγραφεί εκατοντάδες είδη φυτών, από τα οποία τέσσερα είναι ενδημικά είδη, που συναντώνται αποκλειστικά στην Πάρνηθα.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, μετά την καταστροφική πυρκαγιά, πήραν πρωτοβουλίες για την προστασία του οικοσυστήματος της Πάρνηθας με διάφορους τρόπους.

Με σύνθημα «δάσος - λαϊκή περιουσία», η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ οργάνωσε καμπάνια, με ημερίδες και άλλες μαζικές εκδηλώσεις, που διάρκεσε από το Δεκέμβρη του 2007 έως το τέλος Μάρτη του 2008, απαιτώντας την προστασία της Πάρνηθας, να μη μείνει ούτε μία σπιθαμή καμένης γης του βουνού που να μην αναδασωθεί, να γίνουν τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα.

Το 2008, οι Οργανώσεις Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ οργάνωσαν «αγωνιστικά κούλουμα» στην περιοχή.

Το ΚΣ της ΚΝΕ διοργάνωσε τον Απρίλη του 2011 εκδρομή στην Πάρνηθα για μαθητές των Γυμνασίων της Αθήνας, του Πειραιά και του υπολοίπου Αττικής. Τον Ιούνη του 2015 πεζοπορία στα αντάρτικα μονοπάτια της Πάρνηθας διοργάνωσαν το ΚΣ της ΚΝΕ και το Τμήμα Φυσικής Αγωγής της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ αντίστοιχη πορεία πραγματοποιήθηκε και τον περσινό Μάη.