Από το βήμα της συγκέντρωσης του Σαββάτου στην πλατεία Αριστοτέλους, ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τόνισε ότι η ανταπόκριση στην πρωτοβουλία των εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις επεμβάσεις και τα επεισόδια που εξελίσσονται στη γειτονιά μας και σε όλο τον κόσμο, είναι ο δρόμος της ελπίδας και της προοπτικής για τους λαούς.

Αναδεικνύοντας τον πραγματικό χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, αναφέρθηκε στη σημερινή δραστηριότητα της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας, αλλά και στην πείρα των λαών της περιοχής από την επέμβασή του στα Βαλκάνια: «Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Ηταν 24 Μαρτίου του 1999, όταν με πρόσχημα την υποτιθέμενη "εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς" στο Κόσσοβο, εκεί που δρούσαν οι μισθοφόροι του ΟΥΤΣΕΚΑ, η ΕΕ, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, εξαπέλυσαν πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Επί 78 μέρες βομβαρδίζανε ανελέητα τις πόλεις, τα εργοστάσια και τις υποδομές της, νοσοκομεία, σχολεία, γέφυρες. Πραγματοποίησαν πάνω από 35.788 πολεμικές επιδρομές εναντίον 200 γιουγκοσλαβικών πόλεων. Το Κοσσυφοπέδιο και όλη η Γιουγκοσλαβία έγινε στόχος ακόμα και απαγορευμένου τύπου βομβών, με θύματα χιλιάδες αμάχους. Εριξαν περίπου 500.000 βόμβες, ένας μεγάλος αριθμός από αυτές περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενώ 35.450 ήταν βόμβες διασποράς, οι οποίες ήταν απαγορευμένες από τις διεθνείς συνθήκες. Οπως σήμερα, έτσι και τότε, η κυβέρνηση σφύριζε αδιάφορα και έλεγε πως "δεν συμμετείχε" στους βομβαρδισμούς. Μόνο που τα στοιχεία είναι αδιάψευστα, καθώς μέσα από τη Θεσσαλονίκη πέρασε η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη πυρός: 1.000 αεροσκάφη, 420 πλοία, 510 σιδηροδρομικοί συρμοί, 1.400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων, 40.000 οχήματα και 60.000 στρατιώτες».

Υπογραμμίζοντας τη σημασία του σταθερού αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος τότε και σήμερα, ο Γ. Πέρρος τόνισε: «Το ΠΑΜΕ τότε, στις πρώτες μέρες της ζωής του, μαζί με τους πρωτοπόρους εργάτες και αγωνιστές της ειρήνης, πρωτοστάτησε έμπρακτα στην καταδίκη της απρόκλητης εισβολής των ευρωΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία, ξεσήκωσε το λαό κατά του πολέμου και της συμμετοχής της χώρας μας. Λαϊκές δυνάμεις, μαζικοί φορείς, εργατικά σωματεία, πρωτοστάτησαν και οργάνωσαν μαζικές και ηρωικές κινητοποιήσεις, για να μην περάσουν οι φονιάδες του γιουγκοσλαβικού λαού, που άλλαζαν τα σύνορα για να δημιουργήσουν κράτη - προτεκτοράτα.

Οπως μας καλούσαν τότε να σκύψουμε το κεφάλι και να σιωπήσουμε μπροστά στο έγκλημα που γινόταν σε βάρος του σέρβικου λαού, έτσι μας καλούν να κλείσουμε τα μάτια και σήμερα.

Ο μόνος δρόμος για να αποτρέψουμε αυτά τα σχέδια, να εμποδίσουμε την εξάπλωση της φωτιάς στα Βαλκάνια, είναι ο διαρκής αγώνας του λαού μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Είναι η συντονισμένη πάλη με τους άλλους λαούς της περιοχής, για να δημιουργήσουν οι λαοί το αντίπαλο δέος στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις. Γι' αυτό το λόγο, γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια το τελευταίο διάστημα να αναπτύξουμε κοινή δράση με τα ταξικά μας αδέλφια στην Τουρκία, με τουρκικά συνδικάτα και Τούρκους συναγωνιστές συνδικαλιστές».

Αφού έδωσε έμφαση στους τρόπους με τους οποίους η ελληνική κυβέρνηση προωθεί σήμερα τη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, ο Γ. Πέρρος υπογράμμισε: «Ο αγώνας κατά του πολέμου είναι σήμερα ζωτική ανάγκη να δυναμώσει, όπως και ο αγώνας κατά των αιτιών που τον προκαλούν. Είναι αγώνας για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, κατά του εκμεταλλευτικού συστήματος, που βρίσκεται απέναντι από τις ανθρώπινες ανάγκες και την αξιοπρεπή ζωή. Η πάλη για την ειρήνη μπορεί να φέρει αποτελέσματα και νίκες μόνο όταν στηρίζει και προωθεί την ανειρήνευτη πάλη των λαών για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι πρωτοβουλίες που έχουν πάρει το τελευταίο διάστημα το ΠΑΜΕ και δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις, θα συνεχιστούν.

Ο ανταγωνισμός των ισχυρών δυνάμεων ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας, όπως και της Κίνας, βάζει ολόκληρη την περιοχή μας στο στόχο. Σήμερα δεν αρκεί η αγανάκτηση ή η οργή που προκαλεί η δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Δεν αρκούν οι φιλολογικές συζητήσεις γύρω από τον πόλεμο, τα θερμά επεισόδια, τα αιματηρά επεισόδια με εκατοντάδες θύματα. Απαιτείται σήμερα η πιο πλατιά, μαζική ενωμένη δράση του λαού, της νεολαίας σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε σχολειό και χωριό. Γι' αυτό και έχει μεγάλη σημασία ο συντονισμός της δράσης των Ελλήνων εργαζομένων με τους εργαζόμενους της Τουρκίας και των άλλων λαών της περιοχής, οι οποίοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε, αλλά μπορεί να κληθούν με το αίμα τους να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους.

(...) Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους εργαζόμενους άλλων χωρών, με τους άλλους λαούς. Αντίθετα, μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μία ζωή χωρίς φτώχεια και πολέμους, χωρίς αφεντικά, χωρίς εκμετάλλευση».