Καταξιωμένος εικαστικός καλλιτέχνης ο Μ. Βατζιάς (συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις, Μπιενάλε, ομαδικές και ατομικές), κατορθώνει να μας αιφνιδιάσει με τη δόκιμη ποίησή του στη συλλογή «Συνεργούντος του καιρού».

Με γραφή που επιχειρεί μια ενδοσκόπηση πλούσια σε «εικόνες» και χρώματα, δίνει προβάδισμα στο λόγο. Σ' ένα λόγο αληθινό και επίκαιρο.

Η γλώσσα του διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο, ενώ τα ποιητικά ευρήματα σχηματίζουν συνθέσεις εικονοπλαστικές. Το «φως» διατρέχει τη σκέψη, το στοχασμό, την εικόνα.

Ο Μ.Β. αποδείχνεται μεστός ποιητής, που μοιράζεται με τον αναγνώστη του τις ευαίσθητες στιγμές του, για ό,τι πονάει και τη διαμαρτυρία του για ό,τι άσχημο και αντιπνευματικό της άνυδρης εποχής μας.

Αισθαντικός ο Μ.Β. κινείται επάξια και στο χώρο της ποίησης: «Ετσι σαν πρόσωπο ήταν η θάλασσα / Σαν δέρμα προσώπου σιωπηλού / που το πλησίασα πιο κοντά / ως την ακινησία. / Μα γύρισα προς τη στεριά / στην πλάτη μου όλα τ' άλλα/». (Εκδόσεις Καστανιώτης).