Σ' αυτό το θαμπό και μελαγχολικό βασίλειο του Αδη που έφτασες, μικρούλη μου, οι δικοί σου, που σε ανάθρεψαν και σε καμάρωναν, θα αποτελούν πλέον μια ξεθωριασμένη ανάμνηση, αλλά μη θλίβεσαι. Αλλες συντροφιές θα αποκτήσεις σιγά σιγά εδώ, γιατί φυσικά μόνος δεν είσαι στη χώρα των σκιών. Να, μόλις τα ματάκια σου συνηθίσουν στο σκοτάδι και μόλις μάθεις να σεργιανίζεις στα μονοπάτια που διακλαδίζονται γύρω σου, θα δεις που θα συναντήσεις αμέτρητους συνομηλίκους σου, που είχαν την ίδια τραγική μοίρα με τη δική σου, σε διάφορες γωνιές της Γης. Εδώ, μικρέ Ντέιβιντ, θα βρεις σύντομα τον Γκόραν, ένα αγοράκι από τη Γιουγκοσλαβία, δυο χρόνια μόνο μεγαλύτερο από σένα. Θα τον γνωρίσεις, όταν δεις πως και τα δυο ματάκια του είναι άσπρα, κατεστραμμένα εντελώς από τα θραύσματα μιας βόμβας που έριξαν οι δολοφόνοι του ΝΑΤΟ δίπλα στο σπίτι του. Με χαμένο το φως του το παιδί πάλεψε μια βδομάδα στο νοσοκομείο, αλλά τελικά έχασε τη ζωή του και ήρθε εδώ που είσαι τώρα κι εσύ...

Εκεί στους σκοτεινούς λειμώνες της ανυπαρξίας που είσαι, μικρέ μου, θα δεις ακόμη και τα παιδιά της Ιντιφάντα. Θα τα γνωρίσεις γιατί όλα θα κρατούν στα χέρια τους μια σφεντόνα. Μ' αυτή που πολεμούν χρόνια τώρα να αποκτήσουν μια πατρίδα και οι ιμπεριαλιστές τα θερίζουν, δίχως οίκτο, εκεί στα χώματα της Παλαιστίνης. Ας μην πολυλογώ όμως, αγόρι μου. Ας σ' αφήσω να γνωρίσεις σιγά σιγά όλους τους συνομηλίκους σου που έχουν εξοντωθεί κατά διαστήματα από τις βόμβες, την πείνα, τις αρρώστιες και τις κακουχίες. Ας σ' αφήσω να γνωρίσεις μόνος σου όλες τις ...«παράπλευρες απώλειες» του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και της «νέας τάξης».