Από την προηγούμενη Τρίτη μέχρι και την Παρασκευή το βράδυ, όλοι οι οικονομικοί παράγοντες σφύριζαν αδιάφορα και υποστήριζαν ότι «για την ελληνική οικονομία, τώρα που είμαστε στην ΟΝΕ, οι εξελίξεις στην οικονομία των ΗΠΑ φαντάζουν πολύ απόμακρες». Λίγο πριν την εκπνοή, όμως, της βδομάδας, βγήκε ο Γ. Παπαντωνίου και διατύπωσε την - ορθή εν πολλοίς - άποψη ότι το ξέσπασμα μιας οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ θα θίξει και την Ευρώπη και κατ' επέκταση και την οικονομία της δικής μας χώρας. Μόλις, λοιπόν, ο Γ. Παπαντωνίου ομολόγησε ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις και στην Ελλάδα - προετοιμάζοντας το έδαφος άφησε ανοιχτό το θέμα των επιπτώσεων και στη χώρα μας - λύθηκε η γλώσσα των πάντων.

Ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας μιλά τουλάχιστον για «βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις, αν και κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις». Ο πρόεδρος της τράπεζας Πίστεως, ο οποίος προφανώς γνωρίζει πολύ καλά ότι ο καπιταλισμός αναπτύσσεται μέσα από εντάσεις και καταστροφές, υποστηρίζει ότι «στην οικονομία θα υπάρξουν σημαντικές επιπτώσεις, αλλά όχι κατ' ανάγκην στο σύνολό τους αρνητικές». Ο επικεφαλής της Εμπορικής Τράπεζας θέτει διαφορετικά το θέμα: «Αν υπάρξουν, λέει, βίαιες και απρόβλεπτες αντιδράσεις, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να οχυρωθεί ο καθένας στην αγορά του».

Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις, αυτό έλειπε. Να έχουν προσδέσει τόσο ασφυκτικά την ελληνική οικονομία στο διεθνές σύστημα του ιμπεριαλισμού, να βρισκόμαστε στις παραμονές της απόσυρσης της δραχμής και να μην κινδυνεύει η ελληνική οικονομία από τις εξελίξεις στην οικονομία των ΗΠΑ και της ΕΕ. Το αυτονόητο, δηλαδή. Ετσι, η πολυθρυλούμενη σταθερότητα που επαγγέλλονταν οι κυβερνώντες όταν χάραζαν το μονόδρομο της ΟΝΕ, ενδέχεται σύντομα να αποδειχτεί ακόμα ένας εφιάλτης για τους εργαζόμενους. Οι οποίοι, στην περίπτωση μιας οικονομικής κρίσης, θα είναι και πάλι οι μοναδικοί που θα κληθούν να πληρώσουν το ...μάρμαρο.