Την περίοδο αυτή, πολλά άρθρα γράφτηκαν στον λεγόμενο «αντιπολιτευόμενο» Τύπο, που καλούσαν τη ΝΔ «να αλλάξει γήπεδο» στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, επειδή τα μέτωπα που ανοίγει είναι ανήμπορα να πολώσουν το κλίμα υπέρ της. Για παράδειγμα, με αφορμή την αντιπαράθεση για τη μη εκπροσώπηση της κυβέρνησης στην αντικομμουνιστική φιέστα στο Ταλίν, γράφτηκε στην «Καθημερινή»: «Ας μην πλανώμεθα, ωστόσο. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν απειλεί τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού συστήματος. Αριστα συνεργάζεται και απόλυτα συμπλέει με το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Οι όποιες "εκτροπές" του δεν αντιμετωπίζονται με κατανόηση, απλώς προσφέρουν άλλοθι πολιτικής "πολυφωνίας" στην Ενωση. Ας το έχουν υπ' όψιν αυτό όσοι κραδαίνουν το λάβαρο της ευρωπαϊκής νομιμοφροσύνης». Απόψεις όπως αυτές επιβεβαιώνουν τον κάλπικο χαρακτήρα των διαχωριστικών γραμμών που χαράσσουν κυβέρνηση και ΝΔ, για να αποπροσανατολίσουν και να εγκλωβίσουν το λαό. Περιέχουν όμως και μια ισχυρή δόση κυνισμού στον τρόπο που τα αστικά επιτελεία αποτιμούν την πολιτική πραγματικότητα, από τη σκοπιά της ανάγκης να διασφαλίζεται η κυβερνητική σταθερότητα και εναλλαγή...