Σε παρέμβαση με αφορμή τη συζήτηση για τις αλλαγές στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και τις εξετάσεις για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ο σημερινός πρύτανης του Κρατικού Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας επιχειρεί μια σύγκριση των συστημάτων εξετάσεων, αλλά και γενικότερα της Εκπαίδευσης στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, με τη σοβιετική περίοδο. Γράφει μεταξύ άλλων: «Ο άθλος του σοβιετικού συστήματος Εκπαίδευσης συνίστατο στο ότι έδινε πανίσχυρη βάση γνώσεων και αυτό έδινε με τη σειρά του εξαιρετικά καταρτισμένους μηχανικούς, μαθηματικούς, χημικούς (...) Κατείχαμε ηγετική θέση στον κόσμο σε πολλές σημαντικές κατευθύνσεις: Στο διάστημα, στην πυρηνική φυσική, στη χημεία, στην επεξεργασία (...) Στη συνέχεια όλα αυτά τα χάσαμε». Αν έχει μια αξία η μαρτυρία του, είναι επειδή αναγνωρίζεται η ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος και στην Παιδεία. Σε μια περίοδο μάλιστα που τα επιτεύγματά του συκοφαντούνται και γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ως «μονόδρομος» η μία ή η άλλη εκδοχή της υποβάθμισης της μόρφωσης και του ταξικού σχολείου.