«Σας αποστέλλουμε, σε υλοποίηση των εξαγγελιών του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Τάσου Γιαννίτση, ερμηνευτική εγκύκλιο του ΙΚΑ για τη συντόμευση του χρόνου έκδοσης και απονομής σύνταξης στους ασφαλισμένους» έλεγε το δελτίο Τύπου του υπουργείου Εργασίας της 25.9.2001.

Η εγκύκλιος του ΙΚΑ έχει ως θέμα την «επίσπευση διαδικασίας έκδοσης συνταξιοδοτικών αποφάσεων». Είναι ανακεφαλαιωτική άλλων πέντε προηγούμενων εγκυκλίων και προβλέπει την έκδοση προσωρινής σύνταξης σε δύο μήνες.

Ετσι την επομένη παρουσιάστηκαν τίτλοι στις εφημερίδες όπως «Συντάξεις εξπρές από το ΙΚΑ» ή «Σύνταξη σε δυο μήνες απ' το ΙΚΑ».

Το Φλεβάρη του 1999 ο τότε υπουργός Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου είχε δώσει οδηγίες προς τα ασφαλιστικά ταμεία για την έκδοση προσωρινών συντάξεων μέσα σε δυο μήνες από την κατάθεση των δικαιολογητικών. Στις 14.2.1999 ο «Ρ» και με τίτλο «Εκσυγχρονιστική βραδύτητα» (σελίδα 4) έκανε το εξής σχόλιο: «Αυτές οι δηλώσεις έδωσαν την ευκαιρία σε κάποιους να μιλήσουν και σε άλλους να καμαρώσουν για την εκσυγχρονιστική ταχύτητα στην εξυπηρέτηση του πολίτη. Και τι δεν ακούστηκε περί των "συντάξεων - εξπρές", ενώ κάποιες εφημερίδες έκαναν τις δηλώσεις μέχρι και πρώτο θέμα. Πλην όμως, ατύχησαν, διότι υπάρχουν δυο Προεδρικά Διατάγματα (ΠΔ) που ρυθμίζουν το θέμα της χορήγησης προσωρινής σύνταξης μέσα σε δυο μήνες. Το ΠΔ 258/83 (ΦΕΚ 95Α/18.7.83) - που ισχύει από την 1.9.1983 - αφορά την έκδοση προσωρινής κύριας σύνταξης. Επίσης, το ΠΔ 392/85 (Α 136) - που ισχύει από την 1.9.85 - αφορά την έκδοση προσωρινής σύνταξης, στην περίπτωση που ισχύει η διαδοχική ασφάλιση. Ο λόγος, βέβαια, που δεν εφαρμόζονται οφείλεται στο στραγγάλισμα των ασφαλιστικών ταμείων από την κυβέρνηση και τους εργοδότες. "Ανθρακες", λοιπόν, η επίδειξη εκσυγχρονιστικής ταχύτητας και ευαισθησίας στον πολίτη».

Νισάφι πια. Δε σταμάτησαν να παίζουν με τον πόνο του κοσμάκη που μετά τους κόπους μιας ζωής προσδοκά στη σύνταξη. Το καθεστώς των προσωρινών συντάξεων έγινε δεκαοχτώ χρονών και «ενηλικιώθηκε» πια.

Ομως η κυβερνητική πολιτική έμεινε ίδια κι απαράλλακτη και από καιρού εις καιρόν ανασύρει το θέμα για να κάνει επίδειξη του εκσυγχρονιστικού της πνεύματος.