Ηταν λίγο μετά τις εκλογές τον Οκτώβρη του 2009, όταν το ΚΚΕ έγκαιρα κάλεσε το λαό να μη δώσει καμιά πίστωση χρόνου, να μη δείξει καμιά ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που τότε έκανε «ντεμπούτο» με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, δείχνοντας από την πρώτη κιόλας μέρα τα δόντια της στο λαό. Τα αστικά επιτελεία τέθηκαν απευθείας σε θέση μάχης απέναντι στο ΚΚΕ και τη δράση του στο εργατικό κίνημα. Δηλαδή απέναντι στη δράση των κομμουνιστών μέσα στα συνδικάτα για οργάνωση των αγώνων απέναντι στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Στελέχη της κυβέρνησης και ο Τύπος της εποχής εξαπέλυσαν μια συντονισμένη προβοκάτσια σε βάρος του Κόμματος, με κεντρικό μοτίβο ότι οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων είναι υποκινούμενες από το ΚΚΕ και οτι το ΚΚΕ δείχνει μεγαλύτερο αντιπολιτευτικό ζήλο απέναντι στη νέα κυβέρνηση, απ' ό,τι έκανε προηγούμενα απέναντι στη ΝΔ! Δηλαδή, ό,τι λέει σήμερα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ! Πρώτο βιολί ήταν τότε ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος έλεγε ότι «το ΚΚΕ έχει διοργανώσει τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ περισσότερες κινητοποιήσεις απ' όσες είχε κάνει τα πεντέμισι χρόνια που κυβερνούσε η ΝΔ». Στην επίθεση συντονίστηκε και μερίδα του τύπου ενώ είχε προηγηθεί η προβοκατόρικη επίθεση με αιχμή τα οικονομικά του Κόμματος.

Δεκαπέντε μόλις μέρες μετά τις εκλογές, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, συζητήθηκε σε άτυπο υπουργικό συμβούλιο το αίτημα τριών τουλάχιστον υπουργών του ΠΑΣΟΚ (Λοβέρδος, Χρυσοχοΐδης, Διαμαντοπούλου) να διαμορφώσει η κυβέρνηση «ενιαίο μέτωπο απέναντι στο ΚΚΕ».

Η άθλια επίθεση κορυφώθηκε τον επόμενο χρόνο, με ευθείες απειλές για τη δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, δολοφονικές επιθέσεις προβοκατόρων, βρώμικα υπονοούμενα για σύμπραξη με τη ΝΔ. Καμιά από τις βρωμιές τους δεν έμεινε αναπάντητη.

Η απάντηση ήταν ακαριαία. Με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα, ο «Ριζοσπάστης» «θύμισε» στους υπουργούς και παρατρεχάμενους της κυβέρνησης στιγμές από μεγάλους αγώνες του ταξικού κινήματος ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο, με κορυφαίους σταθμούς τις μεγάλες απεργίες, τις καταλήψεις υπουργείων, τα μαζικά συλλαλητήρια, τις διαδηλώσεις ακόμα κι έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.

Την πείρα εκείνης της εποχής πρέπει να την αξιοποιήσει σήμερα ο λαός. Ποιον ωφέλησαν και τι εξυπηρετούσαν το ψέμα και η βρωμιά σε βάρος του ΚΚΕ, της πρωτοπόρας δράσης του στο κίνημα; Λίγους μήνες μετά την εκλογή της, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε το 1ο μνημόνιο. Στη συνέχεια, συγκυβέρνησε με τη ΝΔ, τον Καρατζαφέρη και τον Κουβέλη και ψήφισαν μαζί το 2ο μνημόνιο.

Στασίδι έπιασε στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ, που αντιγράφει το ΠΑΣΟΚ ακόμα και στις προβοκάτσιες ενάντια στο ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε ήδη το 3ο μνημόνιο, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ενώ το επικαιροποίησε με ένα 4ο. Είναι φανερό ότι η επίθεση στο Κόμμα με τις χυδαιότητες τύπου Σκουρλέτη και άλλων αποτελεί προάγγελο έντασης της επίθεσης στο λαό, στο πλαίσιο της ΣΥΡΙΖΑικης «δίκαιης ανάπτυξης», που δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη.