Εγκύκλιο για τις διατάξεις του άρθρου 43 του ν. 4484/2017 οι οποίες αφορούν τον τρόπο εφαρμογής των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) που υπογράφουν φορείς υπαγόμενοι στη Γενική Κυβέρνηση και προβλέπουν τη χορήγηση μη μισθολογικών παροχών υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης.

Πρακτικά το συγκεκριμένο άρθρο βάζει προσκόμματα στην εφαρμογή τέτοιων ΣΣΕ, ενώ καταργεί παροχές που αφορούν κάλυψη αναγκών των εργαζομένων, χωρίς παράλληλα να προβλέπει την αναπλήρωσή τους με αποκλειστική ευθύνη του κράτους.

Συγκεκριμένα, το άρθρο προβλέπει ότι κάθε ΣΣΕ που αφορά μη μισθολογικές παροχές από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης «συνυπογράφεται από τον υπουργό Οικονομικών όταν η δαπάνη είναι μεγαλύτερη των 5.000 ευρώ ετησίως. Από τη ρύθμιση αυτή εξαιρούνται οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επιπλέον, σε κάθε Συλλογική Σύμβαση, που αφορά στη χορήγηση μη μισθολογικών παροχών επισυνάπτεται - ως παράρτημα και αναπόσπαστο μέρος αυτής - μελέτη με τον αριθμό των εργαζομένων που αφορά η παροχή, την προκαλούμενη δαπάνη καθώς και τον τρόπο κάλυψης η οποία εγκρίνεται από τον γενικό Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών του εποπτεύοντος υπουργείου, λαμβάνοντας υπόψη το εγκεκριμένο κάθε φορά Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής».

Ετσι, ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών μπορεί να μπλοκάρει την εφαρμογή Συλλογικών Συμβάσεων, με βασικό κριτήριο το αν αυτές συμφωνούν ή όχι με το πλαίσιο που ορίζει κάθε φορά το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Επίσης, είναι ασαφές τι θεωρείται μισθολογική ή μη μισθολογική παροχή, ανοίγοντας το δρόμο για περικοπή παροχών, ενώ δημιουργούνται εμπόδια ακόμα και στο στάδιο της διαμόρφωσης της ΣΣΕ (π.χ. δεν ξεκαθαρίζεται ποιος είναι υπεύθυνος για τη σύνταξη της προβλεπόμενης μελέτης).

Επιπλέον, το άρθρο ορίζει την κατάργηση κάθε είδους ασφαλιστήριων συμβολαίων ή προγραμμάτων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τα οποία όμως δημιουργήθηκαν για να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάργηση δύο ασφαλιστήριων συμβολαίων στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία που αφορούν το εφάπαξ και την κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου. Η κατάργησή τους αφήνει τους εργαζόμενους ξεκρέμαστους σε ένα χώρο δουλειάς ιδιαίτερα επιβαρυμένο από παράγοντες πολύ επικίνδυνους για την υγεία τους. Ωστόσο η κυβέρνηση δεν προβλέπει καμιά κάλυψη των αναγκών που αφορούν την υγεία και τις συντάξεις των εργαζομένων, κάτι που θα έπρεπε να είναι στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους.