Associated Press

Ο Π.Μουσαράφ με την υπουργό εξωτερικών της Ιταλίας Μ.Μπονιβέρ

Ως μεγάλη στροφή στη στάση της πακιστανικής ηγεσίας χαρακτηρίζουν πολλοί την αποδοχή του Ισλαμαμπάντ να «εξετάσει σενάρια για τη, μετά Ταλιμπάν, εποχή στο Αφγανιστάν». Αν και Πακιστανοί αξιωματούχοι τηρούσαν χαμηλούς τόνους και προχώρησαν σε σιβυλλικές δηλώσεις, αναλυτές εκτιμούσαν ότι είναι εμφανής η προσπάθεια της πακιστανικής ηγεσίας, που στήριζε τους Ταλιμπάν, να διασφαλίσει, όσο γίνεται περισσότερο, έναν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή μετά την ενίσχυση του ρόλου της αφγανικής αντιπολίτευσης, με την οποία έχει εχθρικότατες σχέσεις.

«Η συνειδητοποίηση, εκ μέρους της πακιστανικής ηγεσίας, ότι ο πρώην βασιλιάς Μοχάμεντ Ζαχέρ Σαχ μπορεί να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο στις εξελίξεις είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας» εκτιμούσε, μετά από συνάντηση που είχε με τον στρατιωτικό ηγέτη του Πακιστάν, Περβέζ Μουσαράφ, η Ιταλίδα υφυπουργός Εξωτερικών Μαργκερίτα Μπονιβέρ. Η Ιταλίδα αξιωματούχος ισχυρίστηκε ότι ο Πακιστανός ηγέτης της ζήτησε να μεταβιβάσει τις «προθέσεις του για ένα διάλογο που θα οδηγήσει σε μια μόνιμη ειρήνη το μελλοντικό Αφγανιστάν» στον εξόριστο, στη Ρώμη, Αφγανό βασιλιά. Επίσης, τόνισε ότι ο Μουσαράφ, «επειδή είναι στρατιωτικός, γνωρίζει πολύ καλά τη δύσκολη κατάσταση που διαμορφώνεται σε ένα Αφγανιστάν, γεμάτο όπλα, σε περίπτωση ανατροπής των Ταλιμπάν».

Ο εκπρόσωπος του πακιστανικού υπουργείου Εξωτερικών, Ρίαζ Μοχάμεντ Κχαν, πάντως, τήρησε χαμηλότερους τόνους. Ο Κχαν τόνισε ότι «δεν έγινε καμία πρόσκληση προς τον πρώην Αφγανό βασιλιά ή κάποια αντιπροσωπεία του» αλλά συμπλήρωσε ότι «το Ισλαμαμπάντ θα αντιμετωπίσει θετικά κάποιο τέτοιο αίτημα από την πλευρά του Σαχ». Ο Κχαν, επίσης, γνωστοποίησε ότι, πριν από ένα χρόνο, Πακιστανοί αξιωματούχοι είχαν συνομιλίες με εκπροσώπους του πρώην Αφγανού βασιλιά, χωρίς, όμως, να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Η είδηση σχολιάστηκε, αμέσως, θετικά από εκπρόσωπο του εξόριστου Αφγανού βασιλιά, στη Ρώμη, που δήλωνε ότι «οι συζητήσεις είναι μια καλή ιδέα, για εμάς είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε με το Πακιστάν».

Ο Κχαν ανακοίνωσε, ταυτόχρονα, ότι η πακιστανική ηγεσία έλαβε τα πρώτα στοιχεία, από τις ΗΠΑ, που αποδεικνύουν την εμπλοκή του Μπιν Λάντεν στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Αναλυτές υποστήριζαν ότι η συγκεκριμένη ανακοίνωση δεν έγινε διόλου τυχαία την ίδια μέρα που σηματοδοτείται η στροφή της πακιστανικής ηγεσίας στο θέμα του πρώην βασιλιά. Το Πακιστάν, όπως έλεγαν, μοιάζει να εγκαταλείπει, πλέον, κάθε προσπάθεια να μεταπείσει τους Ταλιμπάν και πλέον αρχίζει να θέτει τις βάσεις για την περίοδο μετά την ανατροπή, κάνοντας μια ύστατη προσπάθεια να έχει και αυτό λόγο, στηρίζοντας, όμως, τον πρώην βασιλιά και όχι τη Βόρεια Συμμαχία, παρά τη συμφωνία συνεργασίας που επιτεύχθηκε ανάμεσα στις δύο τελευταίες πλευρές.

Στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, εκτός Πακιστάν, όσον αφορά στις στρατιωτικές βάσεις και στα αεροδρόμια που θα χρειαστεί ο αμερικανικός στρατός σε περίπτωση στρατιωτικής επιχείρησης σε βάρος του Αφγανιστάν, φέρεται να προσανατολίζεται ο Λευκός Οίκος. Ο υφυπουργός Εξωτερικών Ρίτσαρτ Αρμιτάζ, μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο ABC, δήλωνε ότι «η συνεργασία με το Πακιστάν είναι πολύ καλή αλλά όλοι αναγνωρίζουμε την ευαίσθητη πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, και θα επιθυμούσαμε να επιβαρύνουμε το Πακιστάν παρά μόνο με τα απολύτως απαραίτητα, προκειμένου να ενισχύσουμε τη σταθερότητά του».

Οι δηλώσεις Αρμιτάζ «αποκωδικοποιούνται» σαφέστερα σε διαρροές από το Πεντάγωνο, σύμφωνα με τις οποίες η Ουάσινγκτον αναζητεί στενότερη συνεργασία με πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, όπως το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν, αλλά και με τις σύμμαχες αραβικές χώρες, καθώς εκτιμάται ότι το ενδεχόμενο ανάπτυξης ισχυρών αμερικανικών δυνάμεων στο Πακιστάν μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις με απρόβλεπτες συνέπειες από μερίδα της κοινής γνώμης που είναι ισλαμιστική και αντι-αμερικανική.

Την ίδια στιγμή, μάλλον όχι τυχαία, η εφημερίδα «Ουάσινγκτον Ποστ», επικαλούμενη ανώτερους αξιωματούχους, υποστήριζε ότι η CIA είχε εκπαιδεύσει και εξοπλίσει ομάδα Πακιστανών κομάντο, το 1999, με στόχο την εξολόθρευση του Μπιν Λάντεν, αλλά τα σχέδια «πάγωσαν» από το στρατιωτικό πραξικόπημα του Μουσαράφ και την ανατροπή του πρώην Προέδρου Ναουάζ Σαρίφ.