Αυτά τα... εμβριθή και βαθυστόχαστα είπε, μεταξύ άλλων, ο Ελληνας υπουργός των Εξωτερικών, ο και «Γιωργάκης» επονομαζόμενος, σε ομιλία του, σε δημόσια συζήτηση, που έγινε προσφάτως στο Λονδίνο, με θέμα «Η επίδραση των ιδεών του 1989 στην εξωτερική πολιτική». Στη συζήτηση αυτή «διαπιστώθηκε» και από άλλους, επίσης εμβριθείς και σοφούς «ιδεολόγους» που έλαβαν το λόγο, ότι οι «ιδέες» του 1989 και οι πολιτικές κινήσεις της δεκαετίας του '80 γενικότερα, «οδήγησαν στην αναγέννηση της πολιτικής κοινωνίας, στις ελευθερίες του πολίτη και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»!

Πράγματι, η «έκρηξη» αυτή, της Δημοκρατίας, που διαπίστωσε και το «δικό μας» μικρό και κακορίζικο λαγωνικό, ιχνηλατώντας κι αυτό δίπλα στα μεγάλα μαντρόσκυλα του ιμπεριαλισμού, ήταν, από κάθε άποψη, θεαματική. Απελευθέρωσε, όντως, τους λαούς, που στέναζαν κάτω από το βάρος της κομμουνιστικής τυραννίας, οδήγησε στην αναγέννηση της κοινωνίας και εξασφάλισε παντού την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το γεγονός, βέβαια, ότι στη «νέα» Βουλγαρία, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Στατιστικού Ινστιτούτου, η ανεργία σε ορισμένες περιοχές φτάνει το 80%, δεν εμποδίζει καθόλου του Βούλγαρους πολίτες να απολαμβάνουν την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα που τους έφεραν οι «ιδέες του 1989». Το ότι, στην «απελευθερωμένη Πολωνία, κάθε χειμώνα οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά εκατοντάδες στα παγκάκια και στους δρόμους των πάρκων, από το ψύχος και την ασιτία, δεν επηρεάζει καθόλου το «προφίλ» του επίγειου Παραδείσου που τους έφερε ο «θεόσταλτος» Βαλέσα. Το γεγονός, ότι ο «μεγάλος μεταρρυθμιστής» Γιέλτσιν βομβάρδισε με τα κανόνια του το ρωσικό Κοινοβούλιο, γιατί είχε αντίθετη γνώμη απ' τη δική του, δεν αμαυρώνει καθόλου την εικόνα της «γνήσιας» Δημοκρατίας που απολαμβάνει ο ρωσικός λαός. Το ότι, στη Ρουμανία (όπου, λόγω των εφιαλτικών συνθηκών υγείας και διατροφής, οι επιδημίες θερίζουν κυριολεκτικά, ιδιαίτερα τον παιδικό πληθυσμό), σύμφωνα με επίσημη δημοσκόπηση, το 61% των πολιτών δηλώνει ότι επί καθεστώτος Τσαουσέσκου περνούσαν πολύ καλύτερα, δεν παίζει κανένα ρόλο, μπροστά στο «υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας» που απολαμβάνουν, μετά την «έκρηξη της Δημοκρατίας».