Γιγαντιαία και πολύμορφη επιχείρηση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη διαμόρφωση και την επιβολή ενός ενιαίου μοντέλου εσωτερικής διακυβέρνησης των χωρών της Βαλκανικής και γενικά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, χαρακτήρισαν το Σύμφωνο Σταθερότητας όλοι οι ομιλητές κατά τη διάρκεια της χτεσινής ημερίδας, που διοργάνωσαν οι «Νομικοί για την Ειρήνη» στην αίθουσα του ΔΣΑ.

Τις εργασίες κήρυξε ο Ευάγγελος Μαχαίρας, ενώ κεντρικός ομιλητής της χτεσινής ημερίδας ήταν ο Αντώνης Αντανασιώτης, δικηγόρος και μέλος της Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ. Στην εισήγησή του προσπάθησε να σκιαγραφήσει το γενικό περίγραμμα του Συμφώνου Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, επισημαίνοντας ορισμένα βασικά στοιχεία του, που είναι αποκαλυπτικά για τους στόχους των εμπνευστών του.

Συγκεκριμένα ο Α. Αντανασιώτης τόνισε πως το πρώτο κεφάλαιο του Συμφώνου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας γενικός όρκος πίστης των κυβερνήσεων των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης προς τον διεθνή ιμπεριαλισμό και τους οργανισμούς που ελέγχονται έμμεσα ή άμεσα από αυτόν.

Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στις αρχές και τους κανόνες στους οποίους στηρίζεται το Σύμφωνο, ενώ κάνει και μια αφηρημένη διακήρυξη σεβασμού των συμβαλλομένων προς τον Χάρτη του ΟΗΕ, την τελική πράξη του Ελσίνκι και άλλες διεθνείς συμφωνίες καθώς και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. «Βασικοί κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, όπως η απαγόρευση χρήσης και απειλής χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις, γράφτηκαν, όπως είναι γνωστό, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους», είπε χαρακτηριστικά ο ομιλητής.

Το τρίτο κεφάλαιο του Συμφώνου είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικό για τις προθέσεις των δημιουργών του, αφού θέτει συγκεκριμένες προδιαγραφές για την εξωτερική αλλά και εσωτερική πολιτική των κρατών της περιοχής. «Εδώ βρίσκεται μάλλον το "ψητό": "Αγορές ανοιχτές στο μεγάλης έκτασης εξωτερικό εμπόριο", "Ισχυρές κεφαλαιαγορές", "Ιδιωτικοποιήσεις". Ολα αυτά είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις όχι βέβαια για τη διεύρυνση του κύκλου ευημερίας των πολιτών, αλλά, όπως έχει αποδειχτεί, για την ανεμπόδιστη δράση των πολυεθνικών εταιριών, με στόχο την άλωση των αγορών και την εκμετάλλευση του πλούτου των χωρών της Νοτιανατολικής Ευρώπης», υπογράμμισε ο Α. Αντανασιώτης.

Με το τέταρτο κεφάλαιο του Συμφώνου θεσπίζονται οι μηχανισμοί εφαρμογής του, ενώ εκεί προβλέπεται επίσης η δημιουργία τριών υπο-τραπεζιών εργασίας, τα οποία θα είναι: Το πρώτο για τον εκδημοκρατισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το δεύτερο για την οικονομική ανοικοδόμηση, την ανάπτυξη και τη συνεργασία και το τρίτο για θέματα ασφαλείας. Το πέμπτο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον καταμερισμό των ρόλων καθώς και στο συντονισμό μεταξύ των συμμετεχόντων. Στο έκτο κεφάλαιο χαιρετίζονται οι πρωτοβουλίες και εξαίρεται ο ρόλος των περιφερειακών οργανισμών, που συμβάλλουν στην προώθηση και την εμπέδωση της «νέας τάξης» στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το έβδομο κεφάλαιο ασχολείται με τη «διαδικασία κινητοποίησης διεθνών δωρητών και συντονισμού τους».

Με αυτό, όπως εξήγησε ο ομιλητής, καλούνται οι απανταχού στον κόσμο δωρητές να συμμετάσχουν με το αζημίωτο «στην προσπάθεια της ανοικοδόμησης, της σταθεροποίησης της περιοχής». Ρόλος συντονισμού των δωρητών αναλαμβάνουν η Παγκόσμια Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται και πάλι στους μηχανισμούς εφαρμογής και επιθεώρησης του Συμφώνου, έτσι ώστε να μην υπάρξει αμφιβολία ότι οι ιμπεριαλιστές εννοούν πραγματικά να εφαρμόσουν αυτά που αποφάσισαν. Τέλος, στο Σύμφωνο υπάρχει και ένα παράρτημα, το οποίο προβλέπει τον τρόπο οργάνωσης του περιφερειακού τραπεζιού της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και των τριών υπο-τραπεζιών εργασίας, καθώς και τα ειδικότερα θέματα με τα οποία θα ασχολούνται.

Πολύ σημαντικές ήταν οι τρεις παρατηρήσεις που έκανε ο τέως εφέτης Αγγ. Ρεμπής, αναπτύσσοντας το θέμα «Τα δημοκρατικά δικαιώματα στο φως του Συμφώνου Σταθερότητας». Οπως τόνισε ο ομιλητής, το συγκεκριμένο Σύμφωνο κατ' αρχήν δεν αποτελεί τίποτα άλλο, παρά έναν μηχανισμό που συνδέει τη δράση όλων των κρατών και οργανισμών που συμμετέχουν σε αυτό. Ο μηχανισμός αυτός - πρόκειται για τη δεύτερη παρατήρησή του - όχι μόνο δεν έχει κανένα στοιχείο δημοκρατικής συγκρότησης, δομής και λειτουργίας αλλά αντιθέτως επανδρώνεται «κατά μη δηλούμενες, άγνωστες διαδικασίες και πρόσωπα».

«Συγκροτείται ένα τυχοδιωκτικό συνονθύλευμα με στόχο την προάσπιση των στρατηγικών συμφερόντων των κυρίαρχων κεφαλαιοκρατικών κύκλων», είπε χαρακτηριστικά.

Η τρίτη παρατήρηση του Αγγ. Ρεμπή ήταν και η πιο σημαντική: «Απουσιάζει, τόνισε, από αυτήν την οργάνωση και την προοπτική της, όχι μόνο θεσμοθετημένος αλλά ούτε καν συμπτωματικός ή προσχηματικός ρόλος ή συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα». Τόνισε επίσης ότι πουθενά δε γίνεται λόγος για αντιμετώπιση προβλημάτων των κοινωνιών της κάθε κρατικής περιοχής που συμμετέχει στο Σύμφωνο.

Ο Αγάπιος Παπανεοφύτου, επίκουρος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αναφέρθηκε στις επιπτώσεις που έχει το Σύμφωνο για τις μειονότητες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Τόνισε αρχικά, πως πρόκειται για τη σημαντικότερη σύγχρονη διεθνή συμφωνία όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις, που σηματοδοτούνται στο χώρο των Βαλκανίων και κυρίως στο ρόλο που αναλαμβάνουν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ για τη διαμόρφωση της «νέας τάξης πραγμάτων» στην περιοχή. «Η ανάγκη στοιχειώδους νομιμοποίησης εκ των υστέρων της βάρβαρης και άνανδρης επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας οδήγησε στην υπογραφή ενός συμφώνου, που με προκλητική υποκρισία επιδιώκει, προβάλλοντας ανθρωπιστικά ιδεώδη, να αιτιολογήσει τη ναζιστικής θηριωδίας και έμπνευσης εξόντωση αμάχων», είπε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα επισήμανε, πως το συγκεκριμένο Σύμφωνο λειτουργεί ως σκαλοπάτι για την ενεργό ανάμειξη των ΗΠΑ, ως μόνης παγκόσμιας υπερδύναμης, στις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις που δρομολογούνται στον ευρωπαϊκό χώρο.

Η τελευταία κεντρική ομιλία της χτεσινής ημερίδας ήταν αυτή του Δ. Καλτσώνη, διδάκτορα Κοινωνιολογίας Δικαίου, ο οποίος αναφέρθηκε στις εξελίξεις στο Διεθνές Δίκαιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Οπως τόνισε ο ομιλητής, μετά το 1990 όταν ο παγκόσμιος συσχετισμός των δυνάμεων μεταβλήθηκε άρδην σε βάρος των προοδευτικών δυνάμεων, άρχισαν οι πρώτες προσπάθειες για συνολική αλλαγή πλεύσης στο Διεθνές Δίκαιο προκειμένου να προσαρμοστεί κι αυτό στις εξελίξεις και να συμβάλει στη «νέα τάξη». Ακριβώς σε αυτή τη βάση κινήθηκε και το Σύμφωνο Σταθερότητας, πουμ όπως είπε ο Δ. Καλτσώνης, αντανακλά ακριβώς και στο πεδίο του Διεθνούς Δικαίου τις επιδιώξεις της ιμπεριαλιστικής «νέας τάξης πραγμάτων». «Η προστασία τάχα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναγορεύεται σε υπέρτατη αξία που πρέπει να επιτρέπει τις επεμβάσεις σε όφελος των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων», είπε.

Στη συνέχεια υπογράμμισε, πως η αρχή της μη επέμβασης στα εσωτερικά άλλων κρατών και η έννοια της εθνικής κυριαρχίας καταπατώνται βάναυσα με αυτό το Σύμφωνο. «Δεν είναι τυχαίο που το κείμενο αυτό δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη. Ρυθμίζει ζωτικής σημασίας θέματα, παραμερίζει και παραβιάζει όλες τις θεμελιώδεις αρχές του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαίου αλλά παραμένει, ακόμη τουλάχιστον, μια διακήρυξη αρχών που ούτε για τυπική επικύρωση στη Βουλή δε θα έρθει», κατέληξε ο ομιλητής.

Τη χτεσινή ημερίδα έκλεισε με ομιλία του ο γενικός γραμματέας της ΕΕΔΥΕ, Θανάσης Παφίλης, ο οποίος αφού αναφέρθηκε στα βάρβαρα κείμενα του Συμφώνου Σταθερότητας και της Διακήρυξης του ΝΑΤΟ για τον 21ο αιώνα, υπογράμμισε: «Η ισχυρότερη πολεμική μηχανή της ανθρωπότητας - το ΝΑΤΟ - η οποία απελευθερωμένη από το αντίπαλο δέος και εξουσιοδοτημένη με την ασυδοσία που της παρέχει το νέο στρατιωτικό δόγμα, επιχειρεί με την τρομοκρατία των όπλων να επιβάλει την κυριαρχία των πολυεθνικών σε καθεστώς κατοχής στα Βαλκάνια. Γίνεται με αυτόν τον τρόπο δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους λαούς».